30
825 Words
“ขอบคุณสำหรับคำปรึกษานะ” ฉันยิ้มให้กับเลโอ ก็เลโอมาปรึกษาฉันเรื่องจีบผู้หญิง นี่ก็แอบตกใจเหมือนกันที่อยุ่ดีๆ เลโอกับชูก้าเลิกกัน แต่ดูทั้งคู่ก็ไม่ได้เสียใจอะไร แถมเลโอยังมีผู้หญิงอื่นเป็นเป้าหมายแล้วด้วย คู่นี้โคตรแข็งแกร่ง
“ความจริงฉันก็ไม่ได้มีประสบการณ์มากขนาดนั้นนะ ไม่มีเลยมากกว่า”
“แต่เธอก็เป็นผู้หญิง ยังไงก็ต้องรู้สึกคล้ายกันอยู่แล้ว เวลาผู้ชายมาจีบนะ” นี่คงจะเป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันคุยกับเลโอได้สนิทใจขนาดนี้ ปกติแถบไม่ค่อยได้คุยกัน
“ถ้าจีบติดอย่าลืมมาเลี้ยงด้วยละ”
“ฉันเลี้ยงเธอทั้งชีวิตนั้นแหละ” เลโอยิ้มให้กับเกรซ เขายังคงส่งสายตาหวานเป็นประกายให้กับเกรซ สายตาทที่จดจ้องมองผู้หญิงตรงหน้าไม่ห่าง เขาไม่เคยคิดเลยว่าเด็กเนิร์ดที่เขามองข้ามมาตลอด พอมาแต่งตัวเข้าหน่อยจะสวยงดงามขนาดนี้ แม่กระทั่งรอยยิ้มที่เธอยิ้มส่งกลับมาให้ก็ทำให้เขาหุบยิ้มแทบไม่ลงเหมือนกัน
“เฮ้ย! จะขึ้นรถกันได้หรือยัง ทุกคนรออยู่” เสียงเข้มของชีต้าห์ตะโกนมาจากบนรถ เขาชะโงกใบหน้าตัวเองออกมาจากนอกหน้าต่าง เพื่อเรียกคนที่อยู่ข้างล่างให้ขึ้นรถ
“คุยกันอยู่นั้นแหละ” ชีต้าห์บ่นพึมพำ เขาทำใบหน้าหงุดหงิดด้วยความไม่พอใจ ยิ่งเห็นเกรซที่วิ่งขึ้นรถมา แล้วเดินผ่านที่นั่งของเขาไป เขายิ่งหงุดหงิด
“ทำไมต้องทำหน้าบูดขนาดนั้นวะ เมื่อคืนมึงนอนไม่หลับหรอ” เฟรมที่เห็นท่าทางของเพื่อนตัวเองเป็นแบบนั้น ก็ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย แต่ชีตาห์กับไม่ตอบอะไร เขาหันใบหน้าหนี หน้านิ่วคิ้วขมวด ก่อนจะพิงหลังตัวเองกับแล้วขมตาหลับลง
“อ้าว มึงนี่ก็แปลกคน”
หลังจากนั้นสองชั่วโมงรถของก็ขับมาถึงที่หมาย มันคือป่าชายแลนและบ้านพักตากอากาศที่นักเรียนจะต้องมาทำกิจกรรมร่วมกันที่นี้ เด็กๆทุกคนวิ่งลงจากรถด้วยความตื่นเต้น นี้คงจะเป็นวันพักผ่อนของเด็กๆ หลังจากที่ตัวเองเรียนมาหนักหน่วง และอีกไม่กี่เดือนก็ต้องจากกันไป เรียนต่อมหาลัย นี่คงจะเป็นประสบการณ์และความทรงจำที่ดีระหว่างพวกเขา
“เด็กๆ เดี๋ยวผู้ชายนอนอาคารนั้นนะจ๊ะ ส่วนผู้หญิงตามครูมาเลยจ๊ะ” ครูประจำชั้นนำกองทัพของนักเรียนหญิงเพื่อไปยังที่พัก ส่วนครูผู้ชายก็นับทัพของนักเรียนชายไปทางที่พักเหมือนกัน
“เดี๋ยวเราช่วยถือ” เลโอรีบวิ่งไปช่วยเกรซถือกระเป๋าเดินทางทันที
“ไม่เป็นไร นายรีบไปเก็บของนายเถอะ ฉันถือได้” เกรซดึงกระเปาตัวเองกลับ ชีต้าห์ที่แอบมองดูอยู่ห่างๆ เขาก็ทำหน้าเข้มด้วยความไม่พอใจ
“โอเค แล้วเจอกัน” เลโอเลือกที่จะปล่อยกระเป๋าของเกรซ ก่อนที่จะวิ่งตามอาจารย์ผู้ชายไป ชีต้าห์ที่ยืนห่างจากตัวเกรซไม่เท่าไหร่ เขาเดินตรงเข้ามาหาเธอ และหยุดอยู่ตรงหน้าเธอทันที สายตาเข้มที่ทองไปยังเกรซ เขากำลังโมโห เขากำลังโกธร เขากำลังไม่พอใจ เขากัดฟันตัวเองกรอด มองหน้าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขานิ่ง ยิ่งเธอพยายามที่จะหลบสายตาเขาแบบนั้น เขายิ่งรู้สึกหงุดหงิด
“หนักมากหรือไง ถึงต้องให้คนอื่นมาถือให้” เขาพูดกับเธอเสียงเข้ม เธอถึงกับเคือง ว่าทำไมเขาจะต้องพูดจาหาเรื่องขนาดนี้
“แล้วจะมาสนใจฉันทำไม ก็ไปช่วยยัยชูก้าถือสิ” เกรซพูดประชดใส่ชีต้าห์ เธอเดินถือกระเป๋าตัวเอง จนตัวเอียง เดินผ่านหน้าของชีต้าห์ไป ก่อนจะหยุดแล้วหันหลังมาพูดกับชีต้าห์ต่อ
“อ่อ...โทรบอกแพรหรือยังละ ว่าถึงแล้ว” แล้วทำไมฉันจะต้องประชดเขาด้วยละเนี้ย ก็เขานั้นแหละ มาหาเรื่องฉันก่อนเอง คนบ้า! พอฉันพูดแบบนั้นเขาก็หยุดทันทีเลย หยุดไม่พอ มือคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วเดินตรงเข้ามาหาฉันอีก สายตาที่ดูจริงจังแบบนั้น บางทีฉันก็เริ่มกลัวชีต้าห์เหมือนกัน
“ให้ฉันโทรบอกตอนนี้เลยไหมละ” เสียงเรียบนิ่งของเขา กับสายตานิ่งๆ แบบนั้น จ้องมองมาทางฉันไม่ห่าง ฉันก็เลยต้องทำใจดีสู้เสือ ว่าไม่เคยกลัวเขา
“ก็เรื่องของนายสิ จะบอกฉันทำไม” และเขาก็กดโทรออก แต่สายตาก็มองมาทางฉันไม่ห่าง ฉันก็ได้แต่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาและเม้มปากตัวเองอยู่แบบนั้น ทำไมมันรู้สึกเหมือนโดนเสือครอบงำขนาดนี้ละ
- Writer
