“ชีต้าห์ ตอนนี้เราอยู่กันสองคน” ฉันพูดเชิงชวนชีต้าหื เขาหันมามองฉัน นั้นคือช่วงที่เราสองคนสบตากัน เขากลืนน้ำลายตัวเองลงคอ มองมาทางฉันอย่างโหยหา มันคือสายตาของเสือที่พร้อมจะตะครุบเหยื่อตั้งหาก
“พ่อแม่เธอไปไหน”
“คงไปตลาดกันนะ” เขาพูดกับฉัน โดยที่สายตาก็ไม่ได้ละมองไปทางอื่น เขามองใบหน้าฉันอยู่แบบนั้น ฉันลองจ้องดวงตาเขากลับ แล้วเริ่มที่จะนับเลขในใจ
“เธอรู้ไหม ว่าเธอกำลังล่อเสือ”
“...” สอง
“ฉันจะรักษาสัญญาที่ให้กับไว้กับเธอได้นานเท่าไรกัน”
“...” สี่
“เธอกำลังทำให้ฉันใจเต้นแรง”
“...” หก
“ถ้าฉันบอกว่า...ฉันไม่สามารถรักษาสัญญาได้ละ เธอจะว่ายังไง”
ฟุบ!
“(O_O)” แปด ฉันโดนชีต้าห์ผลักลงเตียงนอนของตัวเอง แปดวินาทีจริงๆ สินะ
‘ฉันเป็นพ่อเขา ฉันรู้นิสัยลูกตัวเองดี ยิ่งเขารุกเธอหนักเท่าไร นั้นคือเขากำลังประชดฉันเอง มันไม่ใช่ความรัก’
“ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ” เขาเลื่อนใบหน้าตัวเองเข้ามาหาฉันใกล้ๆ แต
