Yüzüme vuran ışıkla uyandım. Odamın kapısı açıktı ve koridorun ışıkları yanıyordu. Biri benim uyanmam için yapmış belli. Bunu bu evde yapacak tek bir kişi var o da Duru. Duru’nun odası koridorun diğer tarafında kalıyordu.
Telefonun sesini son ses yaptım ve mehter marşını açtım. Yataktan zıplayarak uyandı. Gözlerini tam açıp beni karşısından görünce ağzında geveleyerek bir küfür etti.
‘’ Abla sen kendi içinde ne yaşıyorsun yaa? Bir insan evladı böyle uyandırılmaz.’’ Bence de .
‘’ Diyene bakın hele. Odamın kapısını açıp sonrada bütün ışıkları açan sen değil misin?’’ Duru'nun başına çöreklenmiştim bile.
‘’ Ne ışığı ya. Ben bütün gece os*ra os*ra uyudum. Tuvalete bile kalkmadım ki.’’ deyip kafasını yastığa gömdü.
‘’ Sen yapmadıysan kim yaptı peki?’’ dedim. Beni umursamadan uyumaya
