Claiming The Forbbiden

Chapter 3

"Leave her alone Vampire king!" Esla said.

I almost gasped with her bravery upon talking to the most feared King in this Land.

"Don't you dare hurt her you bastard!" Sinundan ito ng galit na boses ni Eve.

The girls was furious upon seeing the Vampire King cornering me between his arms.

But the King just stared murderously at my friends.

Nagsalubong ang kanyang dalawang makapal na kilay.

Agad akong kinabahan.

"What did you just called me?" Tanong nya sa baritonong boses. Kay Eve iyon nakadirekta.

"You're an Asshole King! You just freaking hurt our dear friend!" Ang matapang namang sagot ni Eve. Mas lalo lamang akong kinabahan para sa kaibigan ko."You almost killed her!"

Nakita ko ang irita sa mukha ng Hari ng mga Bampira.

Akmang bibitawan nya ako at sa palagay ko ay susugurin nya ang aking kaibigan pero hindi ko iyon hahayaan.

Bago pa nya ako mabitawan ay buong lakas akong nagpumiglas bago sya buong lakas na tinulak.

Hindi nya inaasahan ang naging galaw ko na syang dahilan ng pagkabitaw nya sa akin.

Ngunit dahil sa aking ginawa ay nawalan ako ng balanse na muntikan ko nang ikahulog sa tubig. Kundi lang sa dalawang pares ng mainit na braso na agad pumalibot sa bewang ko ay baka nadulas na ako ng tuluyan sa tubig.

Agad bumalot sa akin ang kakaibang pakiramdam ng muli ay maramdaman ko ang matigas na brasong nakahawak sa akin.

Ramdam na ramdam ko ang mga braso nya sa aking tiyan lalo pa at hanggang ngayon ay nanatili akong nakahubot hubad.

"Not so fast My Lady..." I can feel his hot breath fanned from my cheeks.

Mabilis akong napakapit sa brasong muling nagkulong sa akin.

When a sudden gush of cold wind touch my skin that made me shiver.

Napaatras ako ngunit para lamang bumangga sa matigas na dibdib ng hari ng mga bampira.

Alam kong ramdam nya ang bahagyang panginginig ng katawan ko sa ginaw dahil mas inilapit nya ako kanyang katawan at mas lalong iniyakap sa akin ang kanyang mga braso.

Nagmumukha akong sanggol sa subrang liit ng katawan ko kumpara ng sa kanya.

Tinanaw ko ang aking mga kaibigan ngunit tanging pagkagulat at may pag alala lamang silang nakatingin sa akin.

Alam kong gustong gusto nila akong tulungan ngunit papaano?

Kung mismong sila ay hindi pa nakakatapak sa lupa sa kadahilanang sila ay isang sirena na nababagay lamang sa tubig.

They don't have legs just like mine rather they have just beautiful fins.

Mermaid are powerful but not in a land especially when dealing the most powerful Vampire.

"Harmonica..." Esla almost crying while looking at me hopelessly.

I just gave her a small nod."It's going to be okay Esla.." I then gave her a sligth smile.

I myself doesn't even know what will happen next.

Kung ano ba talaga ang pakay ng Hari ng mga Bampira.

There's so many questions running inside my head but all of it banished when the Vampire King suddenly make a move that leave me agape.

He let go of me and the next thing I know I was already covered by his black cloak as he carried my by his shoulder.

I was so shock that it takes me a couple of second before I realized what scenario I was in.

Nagpumiglas ako mula sa kanyang hawak.

"No...No! Put me down!" Ngunit halos sumakit lang ang mga braso ko kakahampas sa kanyang matigas na likod at braso.

I even heard my friends scream as the Vampire King walks in the dark gloomy forest away from them. Away from the stream.

Kinabahan ako bigla.

Dito ba sa madilim na kakagubatan nya ako planong patayin?

Halos marinig ko na ang lakas ng t***k ng aking puso sa subrang kaba.

Natigil narin ako sa pag hampas sa likuran ng pangahas na bampira.

Nilibot ko ang aking paningin.

Hindi pamilyar sa akin ang tinatahak naming daan ng gubat.

Kaya halos dumuble ang aking kaba.

Halos maiyak na ako.

Lalo pa nung tuluyang tumigil sa paglalakad ang Hari ng mga Bampira.

Halos mapahiyas ako ng pabagsak nya akong binitawan dahilan para mahulog ako sa kanyang pagkakahawak.

Ang akala ko ay matigas na lupa ang sasalo sa aking katawan ngunit namangha ako ng tuluyang masilayan ang aking binagsakan.

Mga tuyong dahon iyon na may ibat ibang mga kulay. Nakapaganda na halos aking kinamangha kung hindi lang nagsalita ang bampirang nakatayo sa aking harapan.

Nag angat ako ng tingin sa kanya at sumalubong sa akin ang nyang mga mata. His beautiful brown eyes that always captures me whenever our eyes met.

"Shift!"

His strong voice was all I heard as I whimpered in fear.

"Do you not hear me?! I said Shift you f*****g wolf!" I flinch at his hurtful word.

At tuluyan na ngang nalaglag ang luha sa aking mga mata. Nanginig ang aking mga kamay lalo pa nung lumuhod ang Hari ng mga Bampira sa aking harapan at marahas ng hinawakan ang aking panga para mag pantay ang paningin ko sa kanya.

"Pathetic weak little she wolf..." He spat with full of disgust in his voice but his actions are confusing me as he was gently wiping my tears dry from my cheeks. A sudden bolt of feeling runs through my body upon his touch.

He then stared at me as he held my cheeks and caressing it softly. "Shift My Lady." Muling utos nya sa akin.

How am I supposed to shift if I don't have My wolf?

I slowly shake my head in response na nagpabago sa timpla ng kanyang mukha.

"f*****g shift already!" May galit na ang kanyang boses.

Bahagya akong napaatras bago muling naglaglagan ang aking mga luha.

Muli ko syang inilingan. "No...I...." napahikbi na ako ng tuluyan.

"I f*****g hate the most are those stupid creatures who doesn't do what I f*****g say!" His eyes turns into color of blood as I stare at him full of fear.

He was so angry at Me.

I can see it with my own two eyes.

How his red bloody eyes swirling in rage as he was eyeing me like a prey.

Napaatras ako sa pagkakaubo habang patuloy sa paghikbi.

Halos manlabo na ang aking mga mata sa patuloy na pag iyak.

Is this already my end?

Do I even have a chance to say a single goodbye to my parents before I die?

But when I saw the Vampire King fangs I almost lost my consciousness.

"Shift!" He almost growled at me.

Mas lalong lumakas ang aking paghikbi."I can't! I really can't!"

In a blink of an eye he was already infront of me gripping both my shoulder. His long nails dug into my skin but not to the point that draws my blood.

"Why the f**k not!"

"Because I really can't!" Umiling iling ako."I don't have my wolf....I...don't have one."

His dark expression suddenly change to a shock one but just in a couple of seconds.

His red eyes stared at me for a while before he stood up.

"Run..." He suddenly said.

Nagbaba sya ng tingin sa akin.

"Run as fast as you can.

But when I catch you...

I will kill you in just a split second with no remorse...

So run now My Lady before I'll kill you! "

____________