1 วันก่อนงานหมั้น..
ทุกอย่างดูวุ่นวายไปหมด ที่บ้านฉันวุ่นอยู่กับการจัดสถานที่ เราตกลงกันว่าจะหมั้นเล็กๆ มีแต่เพื่อนสนิทและญาติคนสนิทเท่านั้น ไม่มีนักข่าว ไม่มีการจัดงานแถลงอะไรทั้งนั้น เพราะฉันต้องการให้มันเงียบที่สุด..
ซึ่งทุกคนที่บ้านโอเคเพราะกลัวฉันจะล่มงานหมั้น
ฉันไม่ได้คุยกับพี่ไทเกอร์เลยตั้งแต่หลังทานอาหารร่วมกันวันนั้น รู้จากใบป่านแค่ว่าพวกเขาฉลองตั้งแต่วันที่คุยกันจนถึงวันนี้ยังสิงสถิตที่ผับ M กันอยู่เลย
"คุณลูกพีชคะ คุณฟ้าใสมาแล้วค่ะ"
ฉันลงจากห้องนอนของตัวเองที่เป็นที่ที่สงบและเหมาะกับการหลีกหนีความวุ่นวายข้างล่างที่สุด พอลงไปรับเพื่อนสาวคนโตของกลุ่มที่ยืนยิ้มอ้าแขนรอฉันเข้าไปหาอยู่
"คิดถึงแกจัง"
"คิดถึงเหมือนกัน"
"กางแขนรอรับยังกะยัยพีชเป็นลูก"
พี่ชายฉันที่เดินลากกระเป๋าฟ้าใสตามหลังมา พูดแซวพวกเราสองคนอย่างกวนๆ
"ใครถามความเห็นคุณกันคุณพลับ"
ฟ้าใสหันไปมองค้อนและตอกกลับพ
