เจ้าสาวเมียจำแลง

02.เถียงกันเก่ง

ภูผาไม่สนใจท่าทางปฏิเสธนั้น ยื่นมือทั้งสองจับปลายผ้าคลุมหน้าตรงเนินอกอวบหมายที่จะเปิดขึ้น แต่หญิงสาวกลับเบี่ยงหน้าหนีซึ่งหากมองผิวเผินคล้ายกับเธอเขินอาย

เป็นผลให้หัวใจของชายหนุ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นเล็กน้อยหวังที่จะได้ยลโฉมเจ้าสาวของตัวเองเร็วๆ

“อายอะไร นี่เราแต่งงานกันแล้วนะ อีกอย่างคุณแม่ก็กำชับว่าผมต้องเป็นคนเปิดผ้าคลุมหน้าให้คุณ” ตอนนี้ภูผาเองก็รอไม่ไหวแล้ว

เขาจับปลายผ้าคลุมหน้าเปิดขึ้นจนเห็นใบหน้าชัดเจนของเจ้าสาวดวงตากลมโต รับกันดีกับจมูกรั้น ริมฝีปากเรียวบางแต่ดูอวบอิ่มแบบนี้เขาจำได้ดี ผู้หญิงที่ตกเขาได้แค่เพียงแรกเจอ

จะต่างกับวันนั้นก็ตรงรอยยิ้มในวันนี้ เป็นยิ้มแห้งๆ ยิ้มแหยๆ อย่างคนกลัวความผิด

“ธารา!” ภูผาได้แต่เพียงมองหน้าสวยนั้นแล้วเรียกชื่อเธอ เมื่อเห็นว่าธาราทำหน้าสงสัยเขาจึงคิดได้ “ทำไมเป็นเธอล่ะ แล้วลำธารอยู่ไหน”

“กะ... ก็ไม่ทำไม ก็แค่เป็นฉัน” แปลกใจนิดหน่อยเมื่อแวบแรกที่เห็นหน้าของภูผาไม่ได้ตกใจมากอย่างที่คิดไว้

“ฉันต้องแต่งงานกับลำธารสิ ไม่ใช่เธอ เธอมันไม่คู่ควร”

จากความวิตกกังวลและหวาดกลัวของหญิงสาวได้แปรเปลี่ยนไปเป็นความโกรธทันทีที่ได้ยินคำพูดดูถูกของภูผา

“ใช่... นายพูดถูกฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่คู่ควรกับนายเพราะว่านายมันเป็นคนไร้หัวใจไงล่ะ ไม่มีผู้หญิงดีๆ คนไหนคู่ควรกับนายหรอก พี่สาวฉันก็ด้วย”

ร่างเล็กแต่กลับดูอวบอิ่มของธาราพูดพร้อมกับยืนเท้าสะเอว เชิดหน้าถลึงตาใส่ภูผาอย่างคนอวดดีที่ไม่มีทางยอมแพ้ให้กับคำพูดที่ดูถูกเธอ

คำต่อว่ากับสายตาแข็งกร้าวของธาราที่จ้องมองยังภูผานั้น ยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกไม่พอใจ

แต่ไม่ใช่ไม่พอใจที่ถูกเปลี่ยนตัวเจ้าสาว เพราะตอนนี้ภูผารู้สึกไม่พอใจท่าทางอวดดีของคนตรงหน้ามากกว่า

“ลำธารล่ะ อยู่ที่ไหน เธอเอาลำธารไปซ่อนไว้ไหน”

“ไม่มีใครซ่อนใครไว้ได้หรอก ถ้าเจ้าตัวเขาไม่ยอมไปเองน่ะ”

“ฉันไม่เชื่อ ทำไม! อยากเป็นเจ้าสาวของฉันมากถึงกับต้องทำอย่างนี้กับพี่สาวตัวเองเลยเหรอ”

“ตื่นได้ก็ตื่นนะ” ธาราบึนปากใส่ให้กับความมั่นหน้าของคนตรงหน้า คนอะไรจะมั่นหน้ามั่นโหนกขนาดนี้ ไอ้ความหล่อน่ะ ยอมรับว่าจริง

แต่ใครที่ไหนมันจะคิดสั้นขนาดอยากแต่งงานแค่เพราะความหล่อกัน หลงตัวเองชะมัด

“หึ... ผู้ชายที่ควงๆ อยู่ไม่มีใครดีพอให้เธออยากแต่งงานด้วยเลยสินะ ถึงต้องใช้วิธีสกปรกแบบนี้เพื่อมาแต่งงานกับฉัน”

ชายร่างใหญ่พูดพร้อมกับยืนกอดอกวางท่าเคร่งขรึม ดูมั่นอกมั่นใจในตัวเองไม่น้อย

“โอ้ยยยย... นี่ นายเป็นนกหงส์หยกรึไง ถึงได้หลงตัวเองนักห๊า จะบอกให้เอาบุญนะ คนอย่างนายน่ะไม่มีใครเขาโง่อยากแต่งงานด้วยหรอก มีแต่เขาอยากจะหนีไปให้พ้นๆ ต่างหาก”

“เหรอ… แต่ก็เห็นมีโง่อยู่คนหนึ่งนะ” ภูผาปลายหางตามองคนโง่คนหนึ่งที่ว่า มันก็คนตรงหน้าเขานี่ไง

ธาราสะอึกเล็กน้อย อยากจะเถียงก็เถียงไม่ออก ก็เธอแต่งงานกับเขาแล้วจริงๆ ได้แต่หาเรื่องอื่นมาโต้กลับให้สะใจเล่นเท่านั้น

“นายน่ะ ควรจะขอบใจฉันมากกว่านะ ที่เสียสละเอาตัวเองมาเข้าร่วมพิธีให้อะ ไม่อย่างนั้นป่านนี้คงออกข่าวครบทุกช่องไปแล้ว วิวาห์ล่ม นายภูผา อัศวะกาฬ ถูกเจ้าสาวทิ้งกลางงานแต่ง หัวข้อข่าวเก๋ดีนะ ว่ามั้ย?”

เมื่อพูดจบธาราถึงกับกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ ความรู้สึกสะใจแบบเด็กๆ ที่คิดว่าคำพูดพวกนี้จะสามารถทำให้ภูผาถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกได้

ภูผาอึ้งอยู่ก็จริง แต่ไม่ใช่เพราะหัวข้อข่าวที่ไม่มีทางเกิดขึ้นได้ที่ธาราพูดถึง เขาแค่ไม่ชอบใจท่าทางอวดดี กับท่าทีที่ดูไม่ชอบเขาเอาเสียเลยของธาราก็เท่านั้น

มือใหญ่หนาของภูผาจับแขนเรียวเล็กของธาราบีบแน่นด้วยอารมณ์โกรธ เขย่าตัวเธออย่างแรงเพื่อถามหาคนพี่

“ลำธารอยู่ไหน บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าเธออยู่ที่ไหน” เขาบีบมือแน่นขึ้นจนแขนเรียวเล็กนั้นเต็มไปด้วยรอยนิ้วมือออกสีแดงเต็มแขน

“ฉันเจ็บ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ นายไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้”

“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ ลืมไปหรือเปล่าว่าตอนนี้เธอเป็นของฉันแล้ว”

“ฉันยังไม่ใช่ของนาย และต่อให้ตาย ฉันก็ไม่มีทางบอกนายหรอก ฉันจะไม่ยอมให้พี่ธารมาตกนรกอยู่กับคนอย่างนายแน่”

ดวงตากลมโตคู่สวยถลึงตาขึ้นดูดุดันไม่ต่างจากภูผาแต่อย่างใด ไม่มีทีท่าว่าจะเกรงกลัวหรือยอมแพ้ต่อชายร่างกายกำยำที่อยู่ต่อหน้าเธอเลย

ชายหนุ่มรู้สึกเสียหน้ามาก อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นในชีวิตมาก่อน ตั้งแต่จำความได้มาจนตอนนี้อายุเข้า 30 ปีแล้วยังไม่มีอะไรที่ภูผาอยากได้แล้วไม่ได้

ไม่ใช่ว่าเพราะเขาเป็นคนเอาแต่ใจ แต่เป็นเพราะภูผาเป็นคนไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคหรือโชคชะตา เขาจึงสำเร็จมาได้จนทุกวันนี้

นี่นับว่าเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่มีคนกล้ามาหักหน้าภูผา แล้วยังจะมายืนชี้หน้าด่าเขาฉอดๆ อยู่ในบ้านของตัวเองอีก

ถึงแม้ลำธารจะไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาอยากแต่งด้วยตั้งแต่แรก แต่เธอก็เป็นคนที่เหมาะสมที่สุดแล้วถ้าจะต้องแต่งกับใครสักคนตอนนี้

ที่ผ่านมาเขาถูกกดดันจากแม่มากมาย ไหนจะเอาผู้หญิงมาให้เลือกตั้งเท่าไหร่แต่ภูผาก็ปฏิเสธมาตลอด เพราะหวังจะเจอคนที่เหมาะสมกับเขาในสักวัน

และแม้ว่าภูผาจะชื่นชอบหญิงสาวปากร้ายที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้มากก็ตาม แต่สิ่งที่รับรู้มาทำให้เขาจำต้องตัดเธอออกและเลือกที่จะแต่งกับพี่สาวแทน