ผลั๊ก!
“โอ๊ย! นี่เธอ เธอทำอะไรน่ะยายบ้า” มือสากหนารีบเกาะกุมความเป็นชายไว้ทันทีที่ถูกเรียวขาสวยกระแทกเข้าอย่างจัง ทิ้งตัวลงนอนที่ด้านข้างของธารา งอตัว งอขาเข้ามาจนเข่าแทบชิดอก
มันทั้งเจ็บทั้งจุกจนพูดไม่ออก เกิดมาเพิ่งเคยถูกใครมาทำอย่างนี้เป็นครั้งแรก
“อย่าคิดว่าใครๆ ต้องหลงใหลได้ปลื้มนายไปเสียหมด ได้ฉันครั้งเดียวไม่ได้แปลว่านายจะได้ฉันตลอดไปหรอกนะ”
เมื่อพูดจบธารารีบฉวยโอกาสลุกหนีไปทันที เพราะตอนนี้ภูผาคงยังไม่มีแรงมากพอที่จะฉุดเธอกลับไป
ธาราหันกลับแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขา ทำท่าทางอย่างกับเด็กที่กำลังล้อเลียนคนที่สู้แพ้ก่อนวิ่งหนีออกจากห้องไป-
“เธอได้เจอดีแน่ยัยตัวแสบ อย่าหวังว่าจะได้ทำแบบนี้อีก ไม่อยากนั้นอย่ามาเรียกฉันว่าภูผาเลย”
เมื่อหนีออกมาได้แล้ว ธารารีบคว้ากระเป๋าเดินทางที่ยังวางอยู่หน้าห้องไปด้วย เปิดหาดูห้องที่ยังว่างโดยเลือกห้องที่อยู่ห่างจากห้องของภูผาให้มากที่สุด
แม้จะดูรู้
