“ก็ไหนว่าเป็นเมียฉัน ผัวเมียเข้าห้องน้ำด้วยกันไม่เห็นแปลก”
คราวนี้เสียงของภูผาไม่เพียงแต่อ่อนโยนลงเท่านั้น แต่ยังแหบและสั่นกระเส่าจนธารารู้สึกขนลุก
ร่างบางไม่เพียงเอียงตัวหลบแล้วตอนนี้ ธาราหันหลังให้เขาทั้งตัวเลย “ไอ้โรคจิต ออก... ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ” ทั้งที่อยากต่อว่าออกมาให้ดังกว่านี้
แต่ด้วยสภาพตอนนี้กับสัมผัสที่ลูบไล้อยู่นั้น บวกกับเสียงสั่นกระเส่าของภูผา ชวนให้ธาราเองก็หวั่นไหวตาม จนเสียงที่เปล่งออกมาขาดช่วงเล็กน้อย
พาลนึกไปถึงเรื่องราววาบหวามใจที่เขาทำกับเธอคืนนั้น แม้ตอนแรกเขาจะไม่ได้ถนอมเธอเท่าไหร่ แต่จู่ๆ ก็อ่อนโยนกับเธอ ก่อนจะกลับมารุนแรงอีกครั้ง
มันไม่ถึงกับชอบรสสัมผัสนั้น แต่ก็ต้องยอมรับว่าบางช่วงบางจังหวะในคืนนั้นมันก็วาบหวิวชวนให้รู้สึกดีแปลกๆ
“ไม่อะ ฉันนึกอยากอาบน้ำพอดี” ภูผาใช้เวลาลอกคราบเพียงไม่นาน ร่างกำยำก็เปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าธารา แม้เธอจะไม่เห็นเพราะก้มหน้าชิด
