05.ทำไมไม่เหมือนที่คิด

1170 Words

ธาราตกใจมากเบี่ยงตัวหนีพยายามขัดขืนทุกทางที่เธอคิดว่ามันจะทำให้เธอได้หลุดพ้นได้ แต่เจ้าร่างกายกำยำที่กดทับตัวเธออยู่ช่างแข็งแรงนักจนเธอไม่สามารถหลุดพ้นไปได้ ปลายลิ้นสากตวัดลงบนปลายปทุมชมพูระเรื่อที่ชูชันอยู่ต่อหน้า ก่อนที่ปากหนานั้นจะครอบคลุมมันจนหมด ทั้งดูดดุน ขบเม้มอย่างไม่ปรานีจนอกอวบขาวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ ส่วนมือหนาข้างที่ว่างก็ไม่รอช้าที่จะบีบเคล้นคลึงอกอวบอีกข้างที่ว่างอย่างแรงเพื่อหวังให้เจ้าของๆ มันได้รับรู้ถึงความเจ็บ เขาหาความสุขกับเนินอกของธาราเนิ่นนานจนอารมณ์ป่าเถื่อนลุกโชนจนยากที่จะหยุดมัน “โอ๊ย! เจ็บนะ ไอ้คนสารเลว ปล่อยฉัน” สายธารใสไหลรินออกจากหางตาทั้งสองข้าง พยายามแล้วที่จะกลั้นสะอื้นไว้ ทว่าเสียงใสสั่นกระเส่าและแหบพร่าของธารา กลับยิ่งปลุกเร้าความต้องการของชายหนุ่มมากยิ่งขึ้น “อยากเล่นบทถูกข่มขืนเหรอ ได้สิ แบบนั้นก็เร้าใจดีนี่” เขายกตัวขึ้นชันเข่าแต่ยังคงคร่อมทับเธออยู่ มือหนานั้นกระชากผ้าผืนน้อยที่มีติดตัวอยู่ผืนเดียวของตนออกอย่างรวดเร็วลงไปกองอยู่ตรงพื้นแล้ว จัดการถลกชายกระโปรงของธาราขึ้นกระชากถุงน่องและกางเกงตัวเล็กด้านในออกอย่างแรงจนขาดวิ่น “อย่านะ ไอ้คนชั่ว ไอ้คนไร้หัวใจ แกปล่อยฉันนะ” สองกำปั้นเล็กทุบอกแกร่งเพื่อหวังให้เขาเจ็บและลุกออกจากตัวเธอ แต่ก็ไม่เป็นผล ภูผาไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย ถุงยางไปไหนวะ ฉิบหายละ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้เตรียมไว้เพราะทั้งเขาและลำธารต่างก็ตรวจโรคกันแล้วก่อนวันงานแต่ง จึงคิดว่าไม่จำเป็นต้องใช้ ทว่าตอนนี้เขาก็ดับอารมณ์ปรารถนาไว้ไม่ทันแล้ว ยิ่งธาราดิ้นรนและทุบตีเขามากเท่าไหร่ก็ยิ่งสมบทบาทมากเท่านั้นในสายตาของภูผา ไม่ต้องมาเสียเวลาเล้าโลมกันแล้วตอนนี้ เขาอยากกระแทกเธอแรงๆ ให้สิ้นฤทธิ์มากกว่า ภูผาแทรกลำตัวหนาของเขาเข้าไปในระหว่างเรียวขาสวย กดขาขาวอวบทั้งสองข้างที่อ้าออกเอาไว้จนติดฟูกที่นอนเผยให้เห็นร่องสวาทสีสวยราวกลีบกุหลาบที่ฉ่ำน้ำอยู่ตอนนี้ แม้จะอยากลองลิ้มชิมรสว่าจะหวานหยดเพียงไหน แต่ครั้งนี้เขาจะไม่ทำมันให้เธอ ภูผาเพียงแค่ใช้นิ้วชี้เขี่ยตรงปุ่มกระสัน บดขยี้ให้เธอสะดุ้งเบาๆ เท่านั้น “อะ... อาห์” “เสียใจด้วยนะ ฉันจะเลียให้แค่เมียที่ฉันเลือกเท่านั้น” “ยะ... อย่านะ อย่า” เพราะคิดว่าธาราผ่านมานักต่อนักแล้ว ภูผาจึงไม่คิดที่จะใช้นิ้วช่วยขยับขยายก่อนแต่อย่างใด เขาจับงูยักษ์ของตนเองรูดเข้าออกสองสามทีเท่านั้นก็ขยายใหญ่ราวกับอนาคอนด้าก็ไม่ปาน “อย่า!!!” ภูผาไม่สนใจคำทักท้วงใด ทันทีที่อนาคอนด้าตื่นตัวเต็มที่แล้วเขาก็จับยัดใส่เข้าไปทีเดียวจนสุดลำ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ มันจุกและเจ็บปวดมากจนธาราอยากกรีดร้องออกมาให้สุดเสียง แต่เสียงร้องของเธอกลับดังออกมาประหนึ่งเสียงกระซิบ “อ๊ะ...” ธารากัดปากตัวเองแน่นจนเกรงว่าปากจะแตกเอาได้ แวบหนึ่งของภูผารู้สึกเหมือนได้ยินเสียงเส้นพรหมจรรย์ขาดสะบั้น เขารับรู้ได้ในวินาทีนั้นว่าเธอยังบริสุทธิ์ก่อนจะมาถึงมือเขา ที่ผ่านมาเราเข้าใจผิดไปเองมาตลอดเหรอ เพราะภูผาไม่ได้เล้าโลมมากพอ แถมยังใส่เข้ามาทีเดียวจนสุดลำ ตอนนี้น้ำหวานที่ฉ่ำกลีบกุหลาบสวยนั้นเหมือนจะมีเลือดปะปน ช่องทางรักของธาราที่คับแน่นอยู่ตอนนี้ บีบรัดอนาคอนด้าตัวเขื่องแน่นมากจนภูผาต้องคำรามออกมา “ฮึ่มมม... เธอ อย่ารัดแน่นเกิน” ทว่ายิ่งห้ามกลับเหมือนยิ่งยุ ทั้งที่เธอยังไม่เคยแต่ช่องทางคับแน่นของธารากลับขมิบรัดแก่นกายเขาเอาไว้แน่น เป็นครั้งแรกที่ภูผารู้สึกเหมือนกับว่าจะเสร็จเพียงแค่สอดใส่ “เอาออกไป” ธาราสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะบอกด้วยเสียงเย็นเยียบ ทว่าตอนที่ภูผากำลังขยับออก แก่นกายก็เสียดสีกับช่องทางคับแน่นของเธอ มันทั้งเจ็บแต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกเสียวซ่านจนธาราหลุดปากร้องออกมา “อ๊ะ... อ๊าห์” มือเรียวเล็กเผลอไปจับเอวสอบของภูผาไว้แน่น ตอนแรกที่เธอร้องขอให้เอาออก ความรู้สึกผิดทำให้ภูผาตั้งใจจะเอาออกให้ตามที่ขอ แม้ว่าภูผานั้นจะต้องการมากจนแทบทนไม่ไหวแล้วก็ตาม แต่มือเรียวเล็กของธาราที่จับเอวเขาไว้ตอนนี้นั้นมันทำให้ภูผาสับสนไม่น้อย จากที่กำลังชักออกก็รีบดันกลับเข้าไปอีกครั้ง “อ๊ะห์... บะ บอกให้เอาออกไง” พอได้ยินเสียงดุจากธาราอีก ภูผาก็ชักออกอีกครั้ง ทว่าธาราก็ทำเหมือนเดิม ร้องครวญครางพลางจับยึดสะโพกเขาไว้แน่น ภูผาจึงรีบดันกลับเข้าไปอีก “อ๊า... อ๊าห์” ตอนนี้คุณธรรมในใจของภูผาไม่ทำงานอีกแล้ว “มันเข้ามาแล้ว ยังเอาออกตอนนี้ไม่ได้ อดทนอีกนิดนะ” ลิ้นสากหนาจรดลงบนยอดปทุมชมพูระเรื่ออีกครั้ง ทว่าครั้งนี้แผ่วเบาและนุ่มนวลกว่าครั้งแรกนัก ภูผาตวัดปลายลิ้นเลียไปมาจนปลายยอดขึ้นเป็นตุ่มไต ดูดดุนเบาๆ จนตอนนี้ช่องทางที่คับแน่นเริ่มมีน้ำหล่อลื่นมาช่วยบรรเทาความเจ็บให้เธอแล้ว ภูผาไม่รอช้าขยับสะโพกเข้าออกเริ่มจากเนิบช้าแล้วค่อยๆ เพิ่มความเร็วขึ้น ยิ่งระหว่างทางธาราตอดรัดเขาเป็นระยะยิ่งทำให้เขาพึงพอใจมากจนต้องเอ่ยปากชม “อืม... ดี อย่างนั้นแหละ” “อ๊ะ... อ้ะห์... อ๊าห์” เสียงหวานของธารายังคงครางกระเส่า ถึงจะไม่อยากยอมรับแต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลย ว่าเสียงครางของธารานั้นฟังดูยั่วยวนรัญจวนใจเหลือเกิน ความดิบเถื่อนในตัวของภูผาเริ่มก่อตัวจนยากจะดับแล้ว เขาเร่งความเร็วในการซอยถี่ขึ้น เร็วขึ้น กระแทกแรงๆ อย่างที่ตั้งใจในคราแรก เสียงเนื้อกระทบเนื้อแข่งกับเสียงครางเบาๆ ของธาราช่างน่าฟังเหลือเกินในตอนนี้ จนเมื่อกำลังจะถึงที่สุดของความสุข ภูผาก็จับเอวคอดเอาไว้แน่นดึงเข้าหาร่างแกร่งเพื่อรับแรงกระแทกครั้งสุดท้าย ร่างกำยำของเขากระตุกเล็กน้อยก่อนจะปลดปล่อยความสุขออกมาเต็มช่องทางรัก ซึ่งธาราก็ไม่ทำให้ภูผาผิดหวัง จังหวะสุดท้ายยังตอดรัดรีดเอาน้ำรักของเขาออกมาจนหมด

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more