เจ้าสาวเมียจำแลง

07.ปากดีแต่เช้า

ดวงตะวันยามเช้าทอแสงลงมายังกระจกหน้าต่างที่ไม่ได้มีผ้าม่านสีครีมสวยบดบังไว้แต่อย่างใด เพราะถูกรวบไว้ที่มุมด้านข้างแล้ว

แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านมากระทบดวงตาที่กำลังพริ้มหลับอย่างคนเหนื่อยล้า

ธารารู้สึกตัวตื่นลืมตากลมโตสวยแต่ดูบอบช้ำมากอย่างคนที่ผ่านการร้องให้มาทั้งคืนจนหลับ

เธอมองไปรอบๆ ห้องนอนหรูที่ประดับประดาไปด้วยข้าวของเครื่องใช้สีครีมทอง มันช่างดูงดงามมากเมื่อต้องแสงตะวันในยามเช้า

ดูสวยงามแตกต่างกันกับยามค่ำคืนโดยสิ้นเชิง แต่ความสดชื่นยามเช้ากลับหมดลงทันทีเมื่อดวงตาคู่สวยมองเรื่อยมาจนสบกับสายตาคมของภูผา

เธอค่อยๆ หยัดการลุกขึ้น แต่ก็เจ็บหนึบไปทั้งช่วงล่าง เธอจำได้ดีถึงตอนที่ทำความสะอาดตัวเองว่าธาราน้อยของเธอเหมือนมีบาดแผลด้วย

ถึงจะไม่ได้เหวอะหวะอะไร แต่ก็ทำเอาเจ็บแสบไม่น้อย “โอ๊ะ!!”

ภูผาทำท่าจะขยับเข้ามาช่วยประคอง ทว่าสองขายาวต้องหยุดกึก เมื่อเห็นสายตาที่ฉายแววโกรธจัดของธาราตวัดมาจ้องเขาตาเขม็ง

“ถ้ารู้ว่ามองมาทางนี้แล้วจะเจอคนเลวอย่างนายฉันจะไม่มอง เสียบรรยากาศหมด”

เสียงใสๆ บ่นพึมพำในเชิงตำหนิ อีกทั้งดวงตาคู่สวยยังถลึงตาใหญ่ใส่ชายหนุ่ม คนที่ใจคอโหดร้าย ผู้ที่พรากเอาความสาวไปจากเธอ

คนที่กำลังยืนเก็กท่ามองอยู่หน้าห้องแต่งตัวซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่งของห้องนอนหรูนั้น

“ตื่นมาได้ก็ปากดีแต่เช้าเลยนะ นี่เธอยังไม่เข็ดจริงๆ หรือว่าแกล้งทำเป็นจำไม่ได้กันแน่ ว่าคนที่อวดดีกับฉันจะเจอกับอะไรบ้าง หรือว่าติดใจ”

‘มั่นเหลือเกินนะว่าลีลาดีอะ’ ธาราบ่นมุบมิบอยู่คนเดียวไม่ให้เขาได้ยิน

ที่จริงธาราเองก็ไม่รู้หรอกว่าแบบไหนเรียกว่าดี ว่าเด็ด ก็นั่นมันครั้งแรกของเธอ จะให้เธอเอาไปเปรียบเทียบกับใครได้

แต่ถ้าจะให้ประเมินก็ต้องขอบอกเลยว่าเข็ด ครั้งเดียวก็เกินพอ

เธอยังจำความรู้สึกที่เขาบีบเคล้น ดูดดุนหน้าอกจนเจ็บไปหมดได้ดี ยิ่งตรงช่วงล่างถึงกับมีรอยแผลจนตอนนี้ยังรู้สึกได้อยู่เลยนั้นยิ่งเข็ด ไม่รู้ว่าทำไมคนอื่นเขาถึงชอบกันนัก

ดวงตาคมกริบกวาดสายตามองดูร่างบางที่อยู่บนเตียงตั้งแต่หัวจรดเท้า หน้ายุ่งๆ คิ้วขมวดขนาดนั้นอยากรู้นักว่าจะเผลงฤทธิ์อะไรอีก

แล้วธาราก็ไม่ทำให้ผิดหวัง พอได้อ้าปากก็ด่าเขาอีกแล้ว

“คนอย่างนายมันน่าสมเพช ภูมิใจมากเหลือเกินนะที่เอาชนะผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ได้ ดูเป็นลูกผู้ชายดีนี่ เนี่ยเหรอนายภูผา อัศวะกาฬ ผู้บริหารของอัศวะกาฬกรุ๊ปผู้ยิ่งใหญ่... หึ”

คำพูดประชดประชันเต็มไปด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้างและก้าวร้าว ทำให้ผู้ที่ถูกต่อว่ารู้สึกโกรธไม่น้อย

ดวงตาดุเข้มจ้องเขม็งไปยังเจ้าของเสียงนั้น ภูผากำหมัดแน่นอย่างต้องการข่มอารมณ์ ท่องเอาไว้ในใจว่าเธอก็แค่ผู้หญิงก้าวร้าวคนหนึ่งเท่านั้น

เขาก้าวเท้าอย่างเร็วมุ่งตรงไปยังเตียงนอน มือใหญ่กระชากผ้านวมผืนใหญ่สีครีมสวยออกจากร่างเล็กบอบบางนั้นอย่างรวดเร็ว

ภูผาโยนผ้านวมลงไปกองที่พื้นรวมกับผ้าปูที่นอนที่กองอยู่ก่อนนี้อยู่แล้ว

ธาราที่อยู่ภายใต้ผ้าห่มก็ตกใจเพราะเธอไม่ทันได้ตั้งตัว อีกทั้งยังคงมีความหวาดกลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์เลวร้ายอย่างที่เคยเกิดเหมือนเมื่อคืนอีก

ดีที่ก่อนนอนเธอลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่มิดชิดแล้ว

ส่วนผ้าปูที่นอนที่เลอะเทอะเปรอะเปื้อน ธาราเพียงแค่รื้อออกมากองไว้ที่พื้นก่อน เพราะมันดึกเกินกว่าจะไปรบกวนใคร

“ไปอาบน้ำแต่งตัว ฉันไม่อยากเห็นเธออยู่ในห้องนอนของฉันนานไปกว่านี้ เธอไม่คู่ควรกับห้องนี้ เตียงนี้”

ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ตอบโต้ มือใหญ่ด้านขวาซึ่งเป็นข้างที่ภูผาถนัดที่สุดกำข้อมือเรียวเล็กเอาไว้แน่น เขากระชากเธออย่างแรงให้ธาราลงจากเตียง

“โอ๊ยยย” ยังดีที่เธอสามารถประคองตัวเองให้ยืนอยู่ได้ ทั้งที่ถูกลากลงมาอย่างป่าเถื่อนและหยาบคายไปจนถึงหน้าห้องน้ำ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะไม่เจ็บ

“ทำธุระของเธอให้เสร็จภายในสิบนาทีฉันจะรออยู่ข้างล่าง แค่สิบนาทีเท่านั้นนะไม่อย่างนั้นเธอได้เจอดีแน่”

“สิบนาที บ้าไปแล้วเหรอ มีผู้หญิงคนไหนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จภายในสิบนาทีกันบ้าง”

“เธอไง” ภูผาสวนกลับไปทันควันเช่นกัน

“ต่อให้ฉันจะทำได้ฉันก็ไม่ทำ รอไม่ได้ก็ไม่ต้องรอ ฉันยังไม่ได้บอกสักคำว่าฉันอยากออกไปกับนาย นายอยากไปไหนก็ไป ฉันไม่อยากไป”

“นี่มันห้องของฉัน ฉันอยากให้ใครอยู่คนนั้นก็ต้องอยู่ แต่ถ้าฉันอยากให้ใครไปคนนั้นก็ต้องออกไป”

“ฉันไปแน่ ฉันเองก็ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่นักหรอก อย่าไปลากฉันกลับมาอีกแล้วกัน”

“เธอคิดว่าฉันพิศวาสเธอมากนักเหรอ ถ้าเข้าใจผิดก็เข้าใจเสียใหม่นะ แค่ครั้งเดียวคิดว่าฉันจะติดใจเธอขนาดนั้นเลยหรือไง”

สายตาคมฉายแววเจ้าชู้มองลงมายังอกอวบภายใต้ชุดนอนบางเบาที่ภูผาได้เตรียมไว้ให้กับเจ้าสาว เช่น

เดียวกันกับอีกหลายชุดภายในตู้เสื้อผ้า

จนผู้เป็นเจ้าของร่างต้องเอามือข้างที่เหลือมาปกปิดไว้

“ไอ้คนทุเรศ ไอ้คนลามก นายมันสกปรกที่สุด” เมื่อพูดจบธาราก็สะบัดแขนอย่างแรงจนหลุดพ้นจากมือหนานั้นแล้วรีบเข้าห้องน้ำไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

เมื่อได้สำรวจมองร่างกายของตนเองบนกระจกบานใหญ่ภายในห้องน้ำนั้นอีกครั้ง ก็ถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ต่อให้เธอเป็นผู้หญิงแกร่งและใจเด็ดมากแค่ไหน

แต่สำหรับเรื่องแบบนี้แล้วถือเป็นเรื่องใหญ่มาก ให้เก็บซ่อนความอ่อนแอเอาไว้ต่อไปมันไม่ได้แล้วจริงๆ