เจ้าสาวเมียจำแลง

12.รับรู้ข่าวคราว

หลังจากมื้อเย็นธาราก็กลับขึ้นมาบนห้องนอนของตัวเอง เตรียมเก็บข้าวของที่จำเป็นสำหรับแผนที่วางไว้ มองสำรวจดูทั่วห้องว่ายังมีอะไรที่ต้องเอาไปอีกบ้าง ก็เจอเข้ากับกล่องใส่ผ้าเช็ดหน้า

มือเรียวหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนพอประมาณสีเทาอมฟ้าเรียบ ไม่มีลวดลายอะไรยกเว้นตรงมุมขวามีลายปักตัวอักษรเล็กๆ ‘P’ เพียงตัวเดียวเท่านั้น

เธอจำได้ดีว่าเจ้าของผ้าผืนนี้คือใคร ยอมรับว่าเคยรู้สึกดีกับเจ้าของมัน ธาราซักแล้วเก็บไว้เผื่อมีโอกาสเจออีกเธอจะคืนให้ แต่ตัดสินใจนัดเจอเขาจริงๆ

ภาพที่เห็นทำให้ธาราต้องโยนความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีทิ้งไป แต่กลับโยนผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ทิ้งไม่ลง

‘กลับไปอยู่กับเจ้าของของแกแล้วกัน’ ธาราเก็บผ้าเช็ดหน้าใส่กระเป๋าไปด้วย คงถึงเวลาส่งคืนเจ้าของได้สักที

ครืด ครืด ครืด

ธาราปิดเสียงแจ้งเตือนไว้แต่ดีที่ยังเปิดระบบสั่น เธอจึงยังได้ยินเสียงสั่นเมื่อมีสายเรียกเข้าจากเบอร์แปลก “ใครกันโทรมาดึกป่านนี้”

“สวัสดีค่ะ ธาราพูดค่ะ”

[ยัยน้อง นี่พี่เองนะ] หลังจากวันที่บอกน้องว่าตัดสินใจจะหนีงานแต่ง ลำธารเองก็ยังไม่ได้ติดต่อกลับหาพ่อแม่และน้องเลย

จนวันนี้ได้เห็นข่าวควันหลงงานแต่งงานของภูผา อัศวะกาฬ มันน่าแปลกใจก็ตรงที่งานแต่งผ่านไปด้วยดีทั้งที่เธอหนีงานแต่งงานมาแท้ๆ

ทั้งที่จั่วหัวข่าวแบบนั้นแต่กลับไม่มีภาพในงานหลุดออกมาเท่าไหร่นัก เพราะในเนื้อข่าวแจ้งว่าทางเจ้าภาพไม่อนุญาตให้นักข่าวเข้าไปทำข่าว

จะมีรูปหลุดมาบ้างก็จากแขกที่ไปร่วมงานซึ่งมีแค่คนกันเองเท่านั้น แต่ทุกรูปเจ้าสาวไม่ได้เปิดผ้าคลุมหน้าเลย

“พี่ธาร เป็นไงบ้าง ไม่ติดต่อน้องเลย” ที่ผ่านมาพี่สาวเธอปิดเครื่องตลอด เฟส ไลน์ ไอจี ไม่ออน ไม่โพสต์สักช่องทาง ทำให้ธารากับพ่อและแม่ก็ติดต่อไม่ได้เลย

[พี่เพิ่งได้เบอร์ใหม่น่ะ เลยเพิ่งเปิดเครื่อง พอเห็นข่าวก็เลยแปลกใจ เขาบอกว่างานแต่งคุณภูผาผ่านไปด้วยดี หมายความว่ายังไง]

“ก็... แค่ข่าวน่ะพี่ธาร มันไม่ได้ดีหรอก พี่ก็รู้พวกคนรวยชอบสร้างข่าว กลัวเสียหน้าไง ว่าแต่พี่เถอะตอนนี้อยู่ไหน”

[พี่ขึ้นเหนือมาหาไอเดียใหม่ๆ น่ะ ตั้งใจว่าพอเรื่องเงียบก็จะกลับ พ่อกับแม่เป็นไงบ้าง โกรธพี่มากมั้ย]

“พ่อกับแม่สบายดี พี่ธารไม่ต้องเป็นห่วงนะ”

[ไม่ห่วงได้ไง พี่หนีงานแต่งแบบนี้ คุณภูผาต้องต่อว่าพ่อแน่และก็คงจะเอาบ้านไป แต่ไม่ต้องห่วงนะ ยังไงพี่ก็จะหาทางเอาบ้านคืน]

“พี่ธาร เรื่องบ้านก็ไม่มีปัญหาจริงๆ น้องคุยกับคุณภูผาแล้ว พี่ทำตามฝันพี่เถอะนะ แต่... กลับมาตามฝันที่บ้านได้มั้ย น้องคิดถึง”

ทั้งที่ธาราพยายามเบี่ยงประเด็น แต่พี่ธารกลับไม่คล้อยตามสักนิด

[คุยว่ายังไง ก่อนนี้ไม่เห็นมีทีท่าว่าจะยอม] ถึงจะเป็นคนทิ้งงานแต่งไป แต่ก็อดห่วงครอบครัวไม่ได้

ลำธารคำนวณผลเสียที่จะตามมาหลังจากเธอหนีงานแต่งไปแล้ว หนักสุดก็คือเสียบ้าน แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็จะหาทางเอากลับคืนมาให้ได้

เรื่องที่อยู่ใหม่ของพ่อแม่ ดีว่าที่ร้านอาหารของครอบครัวเธอชั้นบนทำเป็นที่พักอาศัยไว้อยู่แล้ว เผื่อว่าพ่อกับแม่อาจจะค้างหากเลิกดึก คงพอให้พ่อกับแม่อยู่ชั่วคราวไปก่อนได้

ส่วนธาราเธอคิดไว้แล้วว่าจะหาห้องเช่าอยู่กับน้องไปก่อน หลังจากทำงานเก็บเงินได้มากพอ เธอก็จะไปขอซื้อบ้านหลังนี้คืน

“เรื่องมันยาวน่ะ ไว้พี่ธารกลับแล้วมาน้องจะเล่าให้ฟังนะ พี่ธารไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ แล้วนี่พี่ธารทำไรอยู่” ธาราเองก็ไม่อยากให้พี่สาวเป็นห่วง

วันนั้นลำธารมาบอกกับธาราว่าจะหนีงานแต่ง เธอก็ไม่ได้คิดจะห้ามอะไรเพราะเข้าใจดีว่าพี่สาวรู้สึกยังไง ก่อนไปพี่ธารฝากให้เธอไปขอโทษพ่อกับแม่ให้ด้วยที่ตัดสินใจแบบนี้

ตอนที่ธารากำลังจะเดินไปบอกพ่อกับแม่ว่าพี่สาวหนีไปแล้ว เธอแอบได้ยินพ่อกับแม่คุยกันถึงเหตุผลที่พี่ธารต้องแต่งกับคุณภูผา

ธารานึกโกรธภูผาไม่น้อย ที่เอาเรื่องแบบนี้มาบีบบังคับให้พี่ธารยอมแต่งงานด้วย ถ้าเขาชอบพี่ธารเขาก็ควรจีบพี่ธารดีๆ สิ ควรใช้ใจแลกใจมา ไม่ใช่มาใช้วิธีแบบนี้

ตอนนั้นธาราไม่รู้ว่าควรทำยังไง แต่ถ้าไม่มีงานแต่ง พ่อกับแม่เธอจะไปอยู่ที่ไหน วินาทีนั้นเองที่ทำให้ธาราตัดสินใจเข้าพิธีแทน

ดีว่ารูปร่างหน้าตาของเธอกับพี่สาวคล้ายกันมาก แล้วพวกช่างแต่งหน้าทำผมก็ไม่ได้รู้จักพวกเธอสองพี่น้องมาก่อน เรื่องราวต่างๆ จึงเลยเถิดมาขนาดนี้ได้

[ก็คิดงานแหละ ที่นี่บรรยากาศดีมากเลย ไว้จบเรื่องนี้แล้วเราพาพ่อกับแม่มาเที่ยวกันนะ]

“เอาดิ แต่ต้องดูว่าน้องว่างมั้ยนะ ไม่แน่ว่าตอนนั้นน้องอาจได้ทำงานแล้วก็ได้”

[แล้วนี่น้องคิดไว้หรือยังว่าอยากทำงานอะไร]

“ก็คงสักบริษัทแหละพี่ธาร เด็กจบใหม่ก็คงไม่พ้นตำแหน่งเจเนอรอลเบ๊หรอก”

[เก่งๆ แบบน้องสาวพี่เนี่ยนะ แต่ไงก็เลือกที่ใกล้บ้านนะ ทำงานก็เหนื่อยพอแล้วอย่าต้องเหนื่อยเดินทางอีกเลย]

“รับทราบค่า งั้นพี่ธารทำงานเถอะเดี๋ยวจะดึก ตอนนี้น้องติดต่อพี่ธารได้ตามปกติแล้วใช่มั้ย”

[ได้แล้วจ้ะ แต่โทรมาเบอร์นี้นะตอนนี้พี่ใช้เบอร์นี้ไปก่อน มีอะไรโทรมาได้ตลอดเลยนะ]

หลังจากร่ำลากันเสร็จ ธาราก็เก็บกระเป๋าต่อสำหรับภารกิจในวันพรุ่งนี้ ถึงจะดูหน้าด้านไปสักหน่อย แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ