บ่ายคล้อยของวันแล้ว หลังจากสัมภาษณ์งานเสร็จ ธาราก็เดินตรงไปที่ร้านคาเฟ่แถวๆ นั้นที่มีเพื่อนรักทั้งสองนั่งรอเธออยู่ ซึ่งตอนนี้เหมือนจะเหลือนนรออยู่คนเดียวแล้ว
ทั้งต้นอ้อและธนนได้งานกันหมดแล้ว เพียงแต่รอเริ่มงานต้นเดือนหน้าก็เท่านั้น เหลือแค่เธอเพียงคนเดียวที่ผ่านมามัวแต่เสียเวลากับการไปสัมภาษณ์ธุรกิจเครือข่ายมากมายที่ติดต่อเข้ามา
เพราะความอยากได้งาน พอมีที่ไหนติดต่อมาก็รับนัดไปสัมภาษณ์ทันทีโดยที่ไม่ได้ดูให้ดีว่าเป็นบริษัทเกี่ยวกับอะไร ใจจริงธาราเองก็ไม่ได้อยากเลือกงาน
ไม่ได้จะดูถูกว่าธุรกิจแบบนั้นไม่ดีหรือหลอกลวง เพราะคนที่เขาทำได้จริงและทำได้ดีก็คงมีไม่น้อย เพียงแต่ฟังดูเงื่อนไขต่างๆ แล้ว ธาราค่อนข้างแน่ใจว่าไม่ใช่ทางของตัวเอง
แต่ครั้งนี้ต่างออกไป เธอเช็กจนแน่ใจแล้วว่าไม่ใช่ธุรกิจแบบที่เคยไปแน่นอน เพราะเป็นธุรกิจเกี่ยวกับตู้เครื่องดื่มอัตโนมัติ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเจอแบบนี้
“เป็นไงวะแก
