นนหยิบถุงที่ใส่เครื่องช็อตไฟฟ้าที่ธาราเคยบอกว่าอยากได้มาให้ “อะนี่ ซื้อมาให้ละ”
ถึงจะแต่งงานกันแล้ว ถึงเพื่อนเขาจะเคยเป็นของภูผาแล้ว แต่ถ้าครั้งต่อไปเพื่อนเขาไม่ยินยอม นนก็ต้องยื่นมือเข้ามาช่วยอยู่แล้ว
“ได้แล้วเหรอ ขอบใจมากนะแก เท่าไหร่อะ” ธารายิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ เปิดปากถุงสำรวจดูของด้านใน เห็นว่ายังอยู่ในกล่องอย่างดีเธอเลยยังไม่แกะ
“เอาไปเหอะ ยิ่งเห็นรอยแบบนี้แล้วคิดว่าแกยิ่งน่าจะต้องใช้”
“นนเนี่ย น่ารักที่สุดเลย เสียดายฉันไม่ใช่สเปคแก” ธารายื่นมือไปจับแก้มทั้งสองข้างของนนบีบและดึงเบาๆ
ภาพของหนุ่มหล่อสาวสวยที่กำลังหยอกล้อกันอยู่นั้นเป็นภาพที่น่ารักมากสำหรับคนทั่วไปที่มองเข้ามา ไม่เว้นแม้แต่ชิษณุที่กำลังกดถ่ายภาพรัวๆ เพื่อส่งให้ภูผา
“บอบบางเกิน ไม่ไหวอะ ไม่ถึงใจ” นนจับมือของธาราออกจากหน้าตัวเอง
“ไอ้นน ไอ้บ้านี่” ธาราสบถด่าเพราะเขินอายในคำตอบของเพื่อน ก็ว่าจะไม่คิดลึกแล้ว แต่ค
