@ โอเอซิสกลางทะเล
พอเรากินมื้อเช้าเสร็จแล้วคุณท่านชีคก็พาฉันขี่อูฐตัวโตของเขาไปเที่ยวชมโอเอซิสกลางทะเลทรายซึ่งไม่ไกลจากบ้านเขามากนัก
"ไม่น่าเชื่อนะคะกลางทะเลทรายแบบนี้ยังมีบ่อน้ำ"
ฉันลงจากอูฐอย่างทุลักทุเลเขาจึงโอบเอวฉันลงมาร่างกายบดเบียดกันแทบทุกขณะตั้งแต่อยู่บนหลังอูฐนั้นแล้ว
เมื่อเจ้างวงช้างยังต่อสู้อยู่ภายหลังแก้มก้นตั้งแต่เริ่มออกเดินทางจนถึงโอเอซิสแห่งนี้ จนเมื่อเขาพาอูฐไปกินน้ำข้างกันมีบ้านหลังเล็กที่ทำด้วยไม้ไว้พักแรมโดยปิดตายใส่กุญแจแน่นหนา
มองจากภายนอกก็ดูดีในระดับหนึ่งแต่ไม่หรูหราอะไรมากเพราะไม่มีคนอยู่นอกบ้านปกคลุมไปด้วยต้นไม้เขียวขจี รอบบ้านดูร่มเย็นเหมือนอยู่กันคนละโลกเพราะอีกด้านมีแต่ทะเลทรายเวิ้งว้าง
"บ้านใครคะ"
"ของผม...ผมให้ซาฟาห์ปลูกไว้นานแล้ว"
"อ้อ...ของคุณ"
"โอเอซิสนี้ก็เป็นของผม"
"แต่ถ้าใครผ่านไปผ่านมาขอกินน้ำผมก็ไม่หวงนะ"
"ดีค่ะแล้วน้ำที่บ้านคุณมาจากบ่
