แพ้รักหัวใจชีค

ตอนที่ 5. ฮาบีบีแปลว่าที่รัก

ฉันที่ตั้งรับกับความหวานที่มาเร็วอย่างกับรถไฟฟ้าความเร็วสูงไม่ค่อยจะทัน บรรยากาศในรถที่อบอวลไปด้วยกลิ่นไอของความรักตลอดเส้นทางจนถึงอพาร์ทเม้นท์

เมื่อรถจอดสนิทที่ลานจอดรถขณะที่ฉันกำลังก้าวขาลงจากรถ "ฮาบีบีหันมาหน่อย"

"อะไรคะ..."

"ปากคุณแดงไปหมดเลย"

"ไหนผมดูหน่อย" เขาโน้มตัวมาหาจับคางฉันดูผลงานของเขาลูบแผ่วเบาที่ริมฝีปาก ได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายราคาแพงโชยแตะจมูกเราใกล้กันมากจนลมหายใจเขารดที่ใบหน้า ริมฝีปากได้รูปมีเสน่ห์จนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

"สงสัยจะเป็นหนวดของผม" ฉันเอื้อมมือไปจับที่หนวดเคราเขียวครึ้มของเขาที่แม้จะได้รับการดูแลอย่างดีแต่ผิวบอบบางของฉันคงจะระคายเคืองจนแดงเป็นปื้น

"รู้สึกเจ็บๆด้วยค่ะ" ฉันใช้มือลูบไปที่ริมฝีปากและคางแผ่วเบาลองส่องที่กระจกเห็นมันเป็นสีแดงระเรื่อรอบปากหากดูที่คอก็คงเห็นใครได้เห็นก็รู้ว่าผ่านอะไรมาบ้าง

"เอานี่ คุณใส่แมสน่าจะช่วยได้" ชีคฮาซันหยิบแมสจากลิ้นชักบรรจงเกี่ยวสายกับหูทีละข้างแผ่วเบา

จ๊วบ...."ขอหน่อยนะ.." เขาแตะริมฝีปากแผ่วเบารวดเร็วแล้วยิ้มอย่างผู้ชนะ

คุณท่านชีคบ้า.....

เมื่อไปถึงที่หน้าห้องเขาเดินมาส่งแล้วมองด้วยสายตาอ่อนโยนยื่นกล่องข้าวในมือส่งให้ฉัน

"ผมขอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ"

"ค่ะ..." ฉันพยักหน้ารับแล้วหยิบกุญแจห้องไขกุญแจห้องเข้าไปด้านใน วางของทั้งหมดไว้ที่โต๊ะแล้วเข้าครัวหยิบเส้นขนมจีนอบแห้งออกมาสองแพค พริกแกงเขียวหวานมะเขือเปราะ กะทิกล่อง พริกชี้ฟ้าและสะโพกไก่ออกมาละลายน้ำแข็งระหว่างรอฉันอาบน้ำแต่งตัวใหม่

อาบน้ำประแป้งจนตัวหอมแล้วหยิบเดรสผูกไหล่เป็นโบว์น่ารักลายดอกไม้มีสม็อกช่วงเอวเปิดแผ่นหลังขาวเนียนแล้วปล่อยชายยาวถึงตาตุ่ม

"ไม่ได้อ่อยนะคะคุณท่านชีคแฟชั่นสมัยนี้ก็มีแต่แบบนี้ค่ะ" ฉันนึกถึงเขาเมื่อสวมใส่เสร็จแล้วรู้สึกวาบหวิวอยู่บ้างก็ตรงสม็อกช่วงอกที่เน้นอกกลมกลึงโนศัลย์นี่แหละ

"ของแท้แม่ให้มาค่ะ"

ปิ๊งป่อง...ปิ๊งป่อง.เสียงอ๋อดดังขึ้น

"สงสัยคุณท่านชีคจะมาแล้ว"ฉันรีบวิ่งกระหืดกระหอบไปเปิดห้องแอบส่องที่ตาแมวก็เป็นเขา

"มา...มาแล้วค่าาา" พอเปิดประตูก็เห็นเขายืนยิ้มแยกเขี้ยวเห็นฟันขาวสะอาดตา นัยน์ตาหวานมองฉันแบบนี้อีกแล้วแต่ที่พีคสุดก็เห็นจะเป็นใบหน้าเกลี้ยงเกลาไร้หนวดเคราคงจะเพิ่งแยกทางกันเป็นแน่แท้

"หนวดคุณ...."

"คุณจะได้ไม่เจ็บอีกไงฮาบีบี"

สายตา.....นี่เขาจะจูบอีกใช่ไหมคราวนี้ถึงขั้นหย่าขาดกับหนวดเคราแล้ว

"เอ่อ..ค่ะ.." คุณท่านชีคดูทำเข้าสายตาเขาเป็นปีะกายระยิบระยับ

"เชิญค่ะ...เชิญด้านในค่ะ"

"นั่งรอก่อนนะคะบาหลีเพิ่งอาบน้ำเสร็จแต่เดี๋ยวก็ได้กินแล้วค่ะ"

"มา...ผมช่วย"

"ฮ้า...ไม่ได้ค่ะ คุณออกค่าของแล้ว"

"ช่วยกันทำจะได้เสร็จเร็วๆผมหิว" ชีคฮาซันเดินตามหลังหญิงสาวเข้าไปในครัวหอมกลิ่นแป้งเด็กจางๆจากหญิงสาวใบหน้าไม่ได้แต่งเติมทำให้ชวนมองยิ่งขึ้นไปอีก

แล้วจะยังแผ่นหลังขาวเนียนที่ทำให้มือเขามันอยากสัมผัสจนต้องซุกไว้ในกระเป๋ากางเกงหักห้ามใจ

"วันนี้คุณทำเมนูอะไร" เขาถามขณะที่มองหญิงสาวหยิบกระทะมาวางบนเตาไฟฟ้าเปิดสวิทซ์ เปิดเครื่องดูดควันอัตโนมัติ

"แกงเขียวหวานไก่ค่ะ"

"คุณไปประเทศไทยบ่อยๆเคยกินไหมคะ"

"ยังไม่เคย เคยชิมแต่ต้มยำกุ้งและก๋วยเตี๋ยวผัดไทยกุ้งสดบอสคุณพาไป"

"อ๋อ...ค่ะ ทั้งสองอย่างของโปรดบอสค่ะ"

"อร่อยไหมล่ะคะถ้าอยากกินบาหลีจัดให้ได้นะคะ"

"แล้วแต่คุณ..." คำว่าแล้วแต่คุณนั้นสายตากลับเจ้าเล่ห์ยืนซ้อนหลังหญิงสาวใช้จมูกสูดดมความหอมของเรือนผมจนได้กลิ่นแชมพูที่เพิ่งสระมาใหม่ยังไม่ทันแห้งดี

"ผมทำให้ดีกว่าคุณเพิ่งสระผมเดี๋ยวกลิ่นเครื่องแกงติด"

เขาชอบผู้หญิงผมหอมยิ่งหอมเขาก็ยิ่งชอบ แล้วยื่นมือไปจับตะหลิวไม้สักจากมือนุ่มมาถือไว้ซะเอง

"คุณบอกมาผมจะทำตาม"

"กระทิเดือดแล้วใส่พริกแกงลงหมดช้อนค่ะ"

"โอเค...." ท่าทางเขาไม่ใช่เชฟมือสมัครเล่นเสียเมื่อไหร่คล่องแคล่วกว่าฉันเสียอีก ไม่นานแกงเขียวหวานไก่ก็ถูกจัดเสริฟในถ้วยสวยหรูคู่กับเส้นขนมจีนเหนียวนุ่ม

"ทานเลยค่ะร้อนๆจะได้อร่อย"

ฉันตักแกงเขียวหวานเข้าปากไปคำแรกก็รู้ถึงความอร่อยจากฝีมือของคุณท่านชีค

"อื้ม...อร่อยค่ะ" ฉันชื่นชมเขาซึ่งได้รับคำชมเขาก็ยิ้มหน้าบาน

"คุณกินเยอะๆ คุณรู้ไหมว่าผอมไป"

ฉันมองตัวเองก็หุ่นแบบนี้ที่บ้านฉันเขาเรียกหุ่นดีหุ่นนางแบบนี่นาก้มมองนมตัวเองอย่างน้อยฉันก็พอมีอยู่บ้างล่ะ

"ที่ไทยแบบนี้เขาเรียกหุ่นนางแบบค่ะ" ฉันค้อนเขาควับเข้าให้ใจคอจะให้อ้วนก้นใหญ่เหมือนสาวที่นี่หรือไง

"อีกซักสองกิโลกำลังดี" เขาชอบที่ผู้หญิงมีน้ำมีนวลเวลากอดก็อบอุ่นเต็มไม้เต็มมือ อยากกินก็กินไม่ต้องกลัวอ้วนเห็นสาวๆ หลายคนที่ผอมบางเหมือนไม่มีแรงจะเดินแต่กลับบอกว่าหุ่นดี

ฉันที่ไม่แคร์เขาก็กินแบบเดิมเผื่อท้องไว้สำหรับผลไม้ก็อิ่มพอดีได้สารอาหารครบถ้วน

"คุณกินให้อร่อยก็พอ"

"ค่ะ..."จากนั้นฉันก็เดินไปหยิบจานผลไม้จากในตู้เย็นออกมากินล้างปากหลังมื้ออาหาร

"ผลไม้ค่ะท่านชีค" ฉันงอนเขาแล้วเก็บจานออกไปล้าง

"ผมล้างเอง"

"ไม่ได้ค่ะคุณเป็นแขกนั่งตรงนี้แหละค่ะ"

"โอเคแล้วแต่ฮาบีบี..." ระหว่างที่ฉันล้างจานก็ได้เห็นมาดของเจ้าชายที่ค่อยๆจิ้มผลไม้เข้าปากอย่างสง่างามน่ามองละเมียดละไม

ฉันล้างจานเสร็จแล้วก็มานั่งโซฟาอีกตัวข้างเขาที่นั่งดูทีวีเรื่องเศรษฐกิจของที่นี่

ฮาบีบี...มานั่งข้างผม

เออ...ฮาบีบีอีกแล้ว

ฉันนั่งแหมะตรงที่เขาวางมือไว้ "ฮาบีบีคืออะไรคะ เห็นคุณพูดหลายครั้งแล้วค่ะ"

"แปลว่าที่รัก..."

"อะ...อะไรนะที่รัก" ส้อมจิ้มผลไม้แทบหลุดมือ ฉันเหวอไปมากสตั๊นไปหลายวิแล้วเรียกสติกลับมา หายใจไม่ทั่วท้องออกอาการเลิ่กลั่ก

"ผมจะเข้าเรื่องล่ะนะ" ท่าทางของเขาบอกได้ว่าคงเป็นเรื่องที่ซีเรียสแน่ๆ

"ค่ะ..."

"วันนี้เราจูบกัน"

"ใช่ค่ะ...แล้วไงคะ" ก็อารมณ์มันพาไปอย่าบอกนะว่าจะให้ฉันรับผิดชอบน่ะ

"ผมเป็นไครัตที่นี่เขาถือว่าการจูบระหว่างชายหญิงหมายถึงการเป็นคู่ครอง"

"หา.....อกอีแป้นจะแตก" ฉันอุทานออกมาเป็นภาษาบ้านเกิดเมืองนอนที่เขาต้องนิ่วหน้าไม่เข้าใจ

"what..."

อีกและ what ตลอดนะท่านชีคฉันสบถในใจ

"บาหลีไม่เข้าใจค่ะ"

"เราต้องแต่งงานกัน...." ใบหน้าเขาจริงจังขึ้นมา

ตายแล้วงวดนี้โดนป้าบัวด่าสามวันไม่เลิก มายังไม่ทันไรเลยอุตส่าห์รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ

ได้ผัวซะแล้ว...ท่านชีคได้โปรดเมตตาด้วย

หญิงสาวคงไม่รู้ที่วันนี้เขามาช้าเพราะว่าทะเลาะกับท่านพ่อเรื่องดูตัวเจ้าสาวนี่แหละ ที่สำคัญเขาบอกไปแล้วด้วยว่าหัวใจเขาไม่ว่างไม่เปิดรับใครทั้งนั้น ไม่ว่าเธอจะร่ำรวยสักแค่ไหน

เพราะเขารวยอยู่แล้ว

มากด้วย....

"กระหม่อมมีคนรักแล้วไม่อาจแต่งกับใครได้" เขาพูดทิ้งท้ายแล้วรีบจากมาเมื่อเห็นว่าใกล้เวลาเลิกงานของหญิงสาวแล้ว

"แต่งงาน..." ปากฉันสั่นระริกไม่ใช่ดีใจแต่เตรียมใจไม่ทัน

"แล้ว...แล้วบาหลีต้องทำยังไงคะ"

"หมั้นก่อนแล้วค่อยแต่ง"

"หมั้น..." ฉันหน้าซีดเหมือนไก่ต้มจะไปบอกกับทุกคนว่ายังไงจูบครั้งเดียวได้ผัวมาเลย

"คุณไม่ต้องคิดมากทุกอย่างผมจะจัดการให้ดีที่สุด" เขาจับมือฉันมากุมแล้วทำตาหวานหยาดเยิ้มสะกดวิญญาณแบบที่เขาถนัด

จิตใต้สำนึกของฉันมันบอกว่า

เริ่มเลอ....ครั้งนี้เราได้ดุลการค้ากำไรเห็นๆ

@@@@@@@@@

ออนไรท์