เช้าวันรุ่งขึ้น เวลา 6.00น
@ สนามบินกองทัพอากาศดอนเมือง
วันนี้คือกำหนดการกลับไครัตแล้วฉันก็อดใจหายไม่ได้กำลังอินกับอาหารที่คุ้นเคยแม้ว่าอาหารที่โรงแรมท่ามกลางบรรยากาศสุดเพอร์เฟคเมื่อคืนก็ไม่สามารถชดเชยได้
เมื่อเนื้อหมูไม่ตกถึงท้องนานแล้วจึงแกล้งอิ่มแล้วกลับบ้านสั่งหมูกระทะมาย่างกินกับพี่ๆและโกโก้อีกจนดึกเพื่อชดเชยที่หมูไม่ตกถึงท้องมาหลายเดือน เช้ามาก็จะบวมๆหน่อยแต่อิ่มสุข
"บาหลีไปก่อนนะคะคุณพ่อคุณแม่คุณป้า"ฉันสวมกอดทีละคนจนไปหยุดที่พี่ธันวากับพี่เมษา
"เดินทางปลอดภัยนะลูก"
"ค่ะ...คุณป้า"
"ว่างๆก็โทรหาพ่อกับแม่บ้างนะ"
"ค่ะพ่อ..ค่ะแม่."
วันนี้โกโก้ไม่ได้มาส่งมันบ่นอุบเพราะมีประชุมเช้าเข้างานสายไม่ได้
"พี่ธันวา พี่เมษาคิดถึงนะคะ" ฉันสวมกอดทีละคนได้รับความอบอุ่นในใจจนจุกในอกน้ำตาซึม
"เดินทางปลอดภัยนะบาหลีพี่ๆคิดถึง"
"ขอบคุณค่ะพี่ธันวาพี่เมษา" เมื่อเราล่ำลาโอบกอดกันพอใจแล้วฉันก็เดิ
