แพรรัมภาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเธอโง่หรือบ้ากันแน่ที่ไม่เคยปฏิเสธความต้องการของตรัยคุณได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
“แพรต้องทำยังไงคะ” หญิงสาวถามพลางไล้ฝ่ามือไปตามลอนกล้ามเนื้อหน้าท้องของชายหนุ่มที่นอนทอดกายอยู่ใต้ร่างเธออย่างสะเปะสะปะแบบคนที่ทำอะไรไม่ถูก อีกทั้งสายตาที่ก้มมองเขาก็เต็มไปด้วยเคอะเขิน จนตรัยคุณต้องดันตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วโอบแขนทั้งสองข้างไปรอบสะโพกกลมกลึงของเธอ
“พี่เรียกร้องจากน้องแพรมากไปหรือเปล่าครับ” อยู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังเอาเปรียบเธอมากเกินไป “ถ้าน้องแพรลำบากใจ ไม่ต้องทำก็ได้นะครับ”
“อะไรที่เป็นความสุขของพี่ตรัย แพรเต็มใจทำให้ทุกอย่างค่ะ” เธอก้มลงจูบเขาอย่างอ่อนหวานครั้งหนึ่ง เพื่อยืนยันว่าสิ่งที่พูดนั้นมาจากความรู้สึกที่แท้จริง “เราเป็นสามีภรรยากันนะคะ ความสุขของพี่ตรัยก็คือความสุขของแพรด้วยเหมือนกัน”
ตรัยคุณจูบภรรยาที่แสนดีของเขาอย่างดูดดื่มแทนคำขอบคุณ เธอทำให้
