บทที่ 11

3663 Words

แพรรัมภาตื่นขึ้นมาตอนพลบค่ำ แสงสุดท้ายของวันหมดไปแล้ว ด้านนอกกระจกหน้าต่างเห็นแต่เพียงแสงไฟนีออนหลากสีสวยงาม ข้างกายเธอว่างเปล่า ตรัยคุณไม่ได้นอนอยู่ตรงนี้แล้ว หญิงสาวคิดทบทวนเหตุการณ์ที่เธอกับเขาเพิ่งจะผ่านมาด้วยกัน เขาทำให้เธอมีความสุขมากอย่างที่พูดได้จริง ไม่ใช่แค่ความสุขทางกาย แต่มันเป็นความรู้สึกที่เอ่อล้นอยู่ภายในใจ ทุกคำพูด ทุกการกระทำ และทุกสัมผัสจากเขามันกระทบไปถึงส่วนลึกในของหัวใจ และถ้าสิ่งที่เขาปฏิบัติต่อเธอในวันนี้เป็นแค่ความฝัน มันก็คงเป็นฝันที่เธอไม่อยากตื่น คนที่นอนอยู่บนเตียงรู้สึกเหมือนมีการเคลื่อนไหวที่หน้าประตูห้องนอนจึงหันไปมอง ก็เห็นว่าตรัยคุณกำลังเดินตรงเข้ามาหาเธอ วันนี้เขาดูผ่อนคลายกว่าทุกวัน อาจเป็นเพราะเสื้อยืดคอกลมสีขาวกับกางเกงขายาวผ้าฝ้ายสีเทาแบบลำลองที่สวมอยู่ กับผมที่ดูเหมือนเพิ่งสระใหม่และถูกปล่อยให้แห้งตามธรรมชาติ จึงทำให้เขาดูเป็นผู้ชายอบอุ่นน่าเข้าใกล้ม

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD