Bölüm:8
Fazla Merak Kediyi Canından Eder
Karanlık, önce ağırlaşan göz kapaklarıma ardı sıra zihnime yayıldı. Zaten pek de berrak olmayan kafamın içi dipsiz bir kuyu kadar karanlıktı ve ben sanki düşüyordum... Düşüyor muydum yoksa itilmiş miydim, Ayırt etmek zor. Kimi zaman manasız, mesela şu an... Derinlerde bir yerlerde, hala saf ve duru kalmış bir parçam için çırpınıyordum ama ruhum bedenimi -beni- terk etmiş gibi... Boşluktayım, bir yaprak gibi... Sonbaharın ardından gelecek kara kışı sezmiş kaderine razı olmuş, teslimiyet içinde... Savruluyordum; zamansız, mekânsız, sınırları olmayan bir hiçlikte. Yalnız yarım kalmış bir hayalin, hiç gerçekleşmeyecek bir hayalin yalın tınısı. Gülecek bir vaziyette olsam buna gülerdim evet, ruhum beni terk etse de o etmemiş. Hep yaptığının aksine. Bel
