Bölüm:17
kazanılmış bir zafer
Oda sade tarzda döşenmişti, döşenmek denirse tabii..İç karartan soluk ve cansız kül rengi duvarlarda ne çerçeve ne de bir raf vardı. Çıplak duvarlarda bir ayna dahi yoktu, duvarla aynı renkteki zemin döşemesinden biraz daha soğuk gri tondaki halının üzerinde çökmüş kim bilir ne zamandır oturuyordum.
Ne kadar zaman geçtiğine dair ancak fikir yürütebilirdim çünkü kas kütlesiyle ters orantıda zekaya sahip müstakbel kocam odaya bir duvar saati koydurmamıştı. Belki de zamansal bilinmezlikten dolayı zihnimde canlandırdığım hayal ürünü akreple yelkovan arasına sıkışıp kalmış hissediyordum. Kafamın içinde durmadan konuşan kendi sesimle delireceğime adamakıllı inanmıştım ki belirsiz saatler öncesinde üzerime kitlenmiş kapı birdenbire sanki oldukça önemsiz bir şeymiş
