Bölüm:14
Tekinsiz
-Vivienne-
Gözlerinde, çıtır çıtır yanan dal parçalarının savrulurken loş odada bıraktığı sıcaklıkla karşılaştım: yuva hissi.
Aidiyet...Uzun süredir benim için sözlükte karşılığını yitirmiş bir kavram ve bu soğuk karanlık bakışlarda...
Kendimi kandırıyor olmalıydım çünkü bu duygusuz ölüm makinesinin insani tüm duygulardan ne denli yoksun olduğunu anlatan sayısız hikaye duymuştum. Kopan uzuvlar, kesilen parmaklar, unkurtları tarafından canlı canlı yenmek üzere bıraktığı öz amcasından bahsetmiyorum bile... Yine de iliklerime kadar korkunun işlemesine neden olan son vakasıydı; çıplak elleriyle kafatasını parçalayıp, başını gövdesinden ayırdığı bir zamanlar arkadaşı olan borçlusu.
Gelecek senelerimin senetli gerçeği karşımda duruyordu ve hakkında duyduğum tüm ağzı açıl
