แกร๊ก!
"เสี่ยครับทำไม เอ่อ........" ไอ้ปราบมันเปิดประตูเข้ามาในห้อง ก่อนที่มันจะหยุดชะงัก มันคงไม่เคยเห็นผมในสภาพนี้ละมั้ง สภาพที่นั่งหมดอะไรตายอยากอยู่กับพื้น มือก็กำ...กำไลที่ผมเคยให้เด็กอ้วนไว้จนแน่น ข้าวของในห้องก็ถูกผมเหวี่ยงจนกระจัดกระจาย
"................."
"ลุกก่อนครับ...ขึ้นมานั่งบนโซฟา เป็นอะไรครับแล้วนี่คุณแก้มไปไหน ทะเลาะกันเหรอครับ?"
"อืม............" ผมยันตัวลุกขึ้นตามแรงพยุงของไอ้ปราบ ก่อนจะเดินมานั่งที่โซฟา แล้วยกมือขึ้นทึ้งผมตัวเองด้วยความหงุดหงิด
"ไม่เป็นไรครับ ใจเย็นๆรอให้คุณแก้มหายโกรธก่อน แล้วเสี่ยค่อยไปง้อ"
"ครั้งนี้คงยากมันโกรธกูมาก" ใช่ครับครั้งนี้มันโกรธผมมาก มากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
"โกรธเรื่องอะไรครับ เรื่องคุณเอมมี่เหรอ?" พูดถึงผู้หญิงคนนี้ทีไร ผมก็อารมณ์ขึ้นทันที ผมน่าจะบีบคอเธอให้ตายไปซะ
"ใช่... ตอนนี้พวกมันอยู่ไหน" พวกมันที่ผมว่า...ก็คือเอมมี่และพ่อ
