คำเตือน นิยายตอนนี้มีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรง มีการใช้สารเสพติดบางชนิด มีคำหยาบและฉากทำร้ายร่างกายค่อนข้างรุนแรง ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วนนะคะ
“ถุย…ไม่ต้องเอามือสกปกของมึงมาเช็ดให้กู กูรังเกียจแล้วก็ขยะแขยงยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น ไอ้เหี้ย” มันพูดพร้อมกับถุยน้ำลายที่เต็มไปด้วยเลือดของมันมาทางผม แต่โชคดีที่ผมเร็วกว่า เลยสามารถที่จะหลบได้อย่างสบาย
กูใจเย็นลงแล้วเชียว แต่มึงปลุกไฟในตัวกูเองนะ
“อ่า~ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ กูว่ากูจะใจเย็นกับมึงแล้วแท้ๆ แต่ก็คงไม่ต้องแล้วล่ะ” พูดจบผมก็ใช้มือทั้งสองข้างของผมกระชากชั้นในลายลูกไม้สีดำของมันออกจากกัน จนไม่เหลือชิ้นดี ก่อนจะขว้างมันไปคนละทิศละทาง
หมับ!
แควก!
กรี๊ด…..
“อย่าทำกู กูขอโทษที่ถุยน้ำลายใส่มึง กูยอมแล้ว ยอมแล้วจริงๆ” มันพูดพร้อมกับใช้มือที่ถูกมัดไว้ยกขึ้นไหว้ผม พร้อมกับเอ่ยประโยคขอโทษออกมา
แต่คำของโทษของมันตอนนี้ สำหรับผมมันไม่มีความหม
