ตอนที่20 ดูแล
“งานที่อาจารย์สั่ง ตอนเย็นค่อยแบ่งกันว่าใครจะเอาหัวข้อไหน” ไนร่าพูดขึ้น เทมป์ทำหน้าเครียดเมื่อรู้ว่ามีรายงานที่ต้องทำส่งอีกแล้ว
แสงแดดจ้าพระอาทิตย์เคลื่อนมาอยู่ตำแหน่งตรงกลางศีรษะ อากาศวันนี้ร้อนอบอ้าวไม่มีแม้แต่ลมพัด ทันทีที่ก้าวเท้าออกมาด้านนอกตึกก็รับรู้ได้ถึงอุณหภูมิความร้อนที่แทบแผดเผาร่างกายให้มอดไหม้
“รินแกเป็นอะไรหรือเปล่า” ไนร่าร้องขึ้นเสียงหลงเมื่อจู่ๆ วารินก็หยุดฝีเท้าลง ลำตัวออกอาการเซเล็กน้อยเหมือนจะล้ม เรย์ที่เดินนำหน้าอยู่ไม่ไกลหันหลังกลับมาพุ่งตัวเข้าหาวารินคนแรกและช่วยประคองร่างบางไม่ให้ล้มลงกับพื้น พยุงพาเข้าไปพักในร่ม นิ้วเรียวยาวเกลี่ยปอยผมที่ปกคลุมใบหน้าออกไปทัดไว้ที่ใบหู หยิบชีตในกระเป๋าออกมาพัดคลายร้อนให้ ค่อยๆ เช็ดเหงื่อให้อย่างเบามือ
“กลับบ้านไหม หน้าเธอซีดมากนะ” เสียงทุ้มเอ่ยถามสีหน้าเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่เป็นไรนั่งพักเดี๋ยวก็ดีขึ้น” คนดื้
