ตอนที่11 สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น
เช้าวันต่อมา
วารินมาเรียนแต่เช้าเหมือนทุกวัน หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านระหว่างที่รอเพื่อนคนอื่นๆ แต่วันนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีสมาธิสักเท่าไหร่เพราะเอาแต่ชะเง้อมองรถที่ขับผ่านไปผ่านมาเหมือนกำลังรอใครสักคน
“เอ้าวาริน ไอ้เรย์ยังไม่มาเหรอวันนี้” เทมป์พึ่งมาถึงเอ่ยถามขึ้น
“ยังเลย”
“แล้วนี่กินข้าวเช้าหรือยัง”
“ยังกะว่าจะรอไปกินพร้อมกัน”
“รอฉันด้วยจ้า ถ้าฉันยังไม่ มาพวกเธอสองคนไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้นค่ะ” ไนร่าส่งเสียงเรียกมาแต่ไกล
“แล้วเรย์ล่ะยังไม่มาเหรอ ปกติเห็นนั่งอยู่คู่กับวารินตลอด” ไนร่าถามคำถามนี้ขึ้นอีกคน
“สงสัยมันนอนตื่นสายมั้ง ไปกินข้าวเถอะไม่ต้องรอมัน” เทมป์ตอบออกไปพร้อมกับเดินนำสาวๆ ไปยังโรงอาหารคณะที่อยู่ไม่ไกล
ใช้เวลาทานมื้อเช้าง่ายๆ กันไม่กี่นาทีทั้งสามก็เดินกลับมาโต๊ะม้าหินอ่อนที่นั่งประจำ โดยมีโซนนั่งเล่นมือถือรออยู่คนเดียว
“นี่ไอ้เรย์มันยังไ
