เพิ่มทรัพย์เทียวมาหาปานรวี โดยอ้างเรื่องการรักษาเป็นหลัก จนเธออาการดีขึ้นมากแล้ว และเขาเองก็จามน้อยลงเช่นกัน เพราะว่าความสนิทสนมที่เพิ่มมากขึ้น ซึ่งเป็นสัญญาณที่ดีว่าทั้งคู่เริ่มมีใจให้กันแล้ว
“ปาน ว่ายังไงเรื่องที่พี่ถาม” เพิ่มทรัพย์ถาม
“พี่หมอให้เวลาปานก่อนนะคะ บอกตรงๆ ปานยังกลัวอยู่” ปานรวีบอกเขา หลังๆ พอเริ่มเปิดใจยอมรับเขา เธอก็เปลี่ยนสรรพนามเรียกเขาดูสุภาพและสนิทสนมมากขึ้น
“ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยลูก เชื่อยายสิ” ยายของปานรวีเองก็เห็นด้วย ปานรวีนั่งคิดอยู่นานก็ตอบตกลง
“ลองดูก็ได้ค่ะ” ปานรวีบอกเสียงเบา
“งั้นผมต้องขออนุญาตคุณยาย มารับน้องกับคุณยายในตอนเย็นเพื่อพาไปฝังเข็มที่คลินิกนะครับ เพราะเครื่องมือพร้อมกว่า ถ้าเสร็จดึกก็คงต้องหาที่พักให้น้อง แต่ถ้าคุณยายกับน้องไหว ผมจะมาส่งครับ” เพิ่มทรัพย์บอกยายของปานรวี
“ไม่เอาหรอก ยายไม่อยากทิ้งบ้านไปไหน งั้นหมอก็รับน้องไปเลย ยายไว้ใจ ไหวหร
