คีรีนั่งเขี่ยข้าวในจาน สายตาของเขามองดูสุวารีที่กำลังนั่งทานข้าวกับภานุมาศอยู่โต๊ะถัดไปด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก รู้แต่ว่าเขาไม่ชอบหน้าภานุมาศเลยในตอนนี้
“นี่แกทำไมมองน้องนย้ำเหมือนว่าแกกำลังหึงอยู่” วรเวชมองดูคีรีที่มีท่าทางหึงหวงสุวารีก็ตบไหล่เรียกสติเขาเบาๆ แล้วถามขึ้นมาตรงๆ
“หึงเหรอ ฉันเนี่ยนะ” คีรีถามวรเวช แล้วอดคิดไม่ได้ว่าเขาอาจกำลังหึงเธออยู่เหมือนที่วรเวชบอก
“สายตาแกมองน้องน้ำตอนนี้ เหมือนแกมองแยมตอนเลิกกับแกแล้วมีคนอื่นไม่มีผิด” วรเวชพูดถึงแฟนสมัยเรียนมัธยมปลายของคีรี
คีรีได้ยินชื่อวีรนาถ เขาขมวดคิ้วอย่างสงสัยว่าทำไมถึงไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเมื่อได้ยินชื่อเธอเหมือนอย่างแต่ก่อน และที่ทำให้เขาแปลกใจคือ คนที่ทำให้เขาคิดถึงกลับเป็นสุวารีแทน
เขามองดูเธอยิ้มให้ภานุมาศอย่างสดใสแล้วรู้สึกเหมือนว่าเขาหวงรอยยิ้มนั้นมาก
คีรีลุกขึ้นแล้วเดินถือจานข้าวไปนั่งข้างๆ สุวารี จนวรเวชนั้นต้อง
