19 อ้าขาให้ฉันแทนเพื่อนของเธอ
1261 Words
19 อ้าขาให้ฉันแทนเพื่อนของเธอ
“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง!” ประโยคนั้นทำให้เตวิชญ์ที่กำลังจะก้าวเข้าบ้านหยุดชะงัก ทิชากรเดินอ้อมเข้ามาขวางหน้า ตั้งใจเค้นหาความจริงว่าเขากำลังจะทำอะไร
“ฉันทำอะไร” เขาตอบหน้าตาย
“ก็เรื่องที่คุณชวนเพื่อนฉันไปทานข้าวสองต่อสองไง!”
“แค่ไปทานข้าวเฉยๆ แล้วฉันผิดตรงไหน”
“ก็ผิดตรงที่คุณไว้ใจไม่ได้ไง! คุณกับเกรซพึ่งรู้จักกันแต่จู่ๆ คุณก็ชวนเธอไปทานข้าว คิดว่าฉันไม่รู้หรอว่าคุณกำลังจะทำอะไร!”
“แล้วฉันทำอะไร?” หน้าหล่อเคลื่อนเข้ามาใกล้ ทิชากรเบี่ยงหน้าหลบแทบไม่ทัน รีบตั้งสติเพราะตอนนี้กำลังโกรธมาก
โกรธทั้งเขาและเพื่อนของตัวเอง!
“คุณจะหลอกฟันเพื่อนฉันใช่ไหม อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ!”
“แล้วถ้าเพื่อนเธอสมยอม แบบนี้ยังจะเรียกว่าหลอกอยู่ไหม เพื่อนเธอก็อ่อยฉันซะขนาดนั้น”
“เกรซไม่ได้อ่อย! คุณอย่าคิดเข้าข้างตัวเองไปหน่อยเลย”
“มองจนแทบจะกลืนกินขนาดนั้น แบบนี้ไม่เรียกอ่อยแล้วจะให้เรียกว่าอะไร”
“แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าคุณจะชวนเกรซไปทานข้าวสองต่อสองนิ รู้ไหม ฉันไม่ไว้ใจผู้ชายอย่างคุณเลย!”
“ที่เธอเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้...หวงเพื่อนหรือหวงฉันกันแน่?”
“ฉะ..ฉันจะไปหวงคุณได้ยังไง! ฉันก็ต้องหวงเพื่อนตัวเองสิ เพราะผู้ชายอย่างคุณมันไว้ใจได้แม่แต่วินาทีเดียว!”
“…” เตวิชญ์หัวเราะลั่น ทิชากรคงไม่รู้ตัวว่าเก็บอาการไม่อยู่ สีหน้าแบบนี้ทำไมจะดูไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ “งั้นฉันต้องชวนเธอไปสินะ ถึงจะเรียกว่าไว้ใจได้”
“ฉันไม่ได้ต้องการแบบนั้น แต่สิ่งที่ฉันต้องการก็คือ...คุณต้องเลิกยุ่งกับเพื่อนของฉัน!”
“แล้วถ้าตอบว่าไม่ล่ะ”
“นี่คุณ!”
“เพื่อนเธอเป็นคนขอแลกไลน์กับฉันเองไม่ใช่หรอ ควรไปบอกเพื่อนของเธอมากกว่านะ แต่ดูแล้ว...เพื่อนของเธอคงกำลังสนใจฉันอยู่”
“เพราะเกรซเขาไม่รู้ความชั่วของคุณไง เกรซเป็นผู้หญิงอ่อนต่อโลก ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของคนอย่างคุณหรอก!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่มีผู้หญิงอ่อนต่อโลกคนไหนเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาผู้ชายหรอก ไม่แน่นะ เพื่อนเธออาจจะหิวก็ได้”
“คุณหมายความว่ายังไง!” ดวงตาเฉี่ยวจ้องเขม่งด้วยความโกรธจัด
“ฉันเป็นผู้ชายนะ ถ้าเพื่อนของเธอมาแก้ผ้าอยู่ตรงหน้า...คิดหรอว่าฉันจะไม่เอา”
“ยะ..อย่าทำแบบนั้นกับเกรซนะ เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน รับปากสิว่าคุณจะไม่ทำอะไร!”
“ฉันไม่รับปาก ก็เพื่อนเธอดันน่ากินซะขนาดนั้น...คิดว่าผู้ชายอกสามศอกอย่างฉันจะทนไหวหรอ” เตวิชญ์แกล้งให้อีกฝ่ายหัวร้อนเล่นๆ และมันก็ได้ผลจริงๆ เขาเห็นแววตาโกรธจัดในดวงตาเฉี่ยวคู่นั้น
ชักจะสนุกกับเกมส์นี้แล้วสิ!
“ขอร้องล่ะ~ ปล่อยเกรซไปเถอะ เธอยังอ่อนต่อโลก”
“ถ้าฉันปล่อยเพื่อนเธอไป แล้วเธอจะมาอ้าขาแทนหรอ”
“มะ...หมายความว่าไง”
“…” มุมปากร้ายแสยะยิ้ม อยากรู้เหมือนกันว่ารสชาติของนางมารร้ายจะแซบเหมือนหน้าตาไหม “ถ้าไม่อยากให้ฉันทำอะไรเพื่อนของเธอ ก็มานอนอ้าขาให้ฉันแทนสิ”
“ฝันไปเถอะ!”
“รักเพื่อนไม่ใช่หรอ เรื่องแค่นี้ทำไมทำเพื่อเพื่อนไม่ได้ล่ะ ของมันเคยๆ กันอยู่แล้วอย่าทำเป็นเขินเลย”
“ที่คุณพูดว่าเรื่องแค่นี้สงสัยคงจะทำบ่อยจนเคยตัว แต่สำหรับฉันไม่มีทาง! ฉันจะปกป้องเกรซให้ถึงที่สุด และถ้าคุณทำอะไรเกรซล่ะก็...ฉันไม่ยอมแน่!”
“อย่าทำตัวแสนดีแบบนี้สิเพราะมันไม่เหมาะสมกับหน้าตา รักเพื่อน รักครอบครัว...แต่ไม่รักตัวเอง”
“ถ้ารักตัวเอง คงไม่ยอมแต่งงานให้คุณโขกสับแบบนี้หรอก”
“จะบอกว่าตัวเองเป็นคนดีมากงั้นสินะ”
“ฉันไม่ใช่คนดี แต่ก็รู้ว่าอะไรควรไม่ควร”
“เพื่อนของเธอเป็นผู้หญิงประเภทที่รักเร็วชอบเร็ว แล้วผู้หญิงพวกนี้ค่อนข้างใจง่าย ลองฉันเอ่ยคำหวานนิดหยอดคำหวานหน่อยดูสิ คงแก้ผ้าไว้รอแล้วมั้ง แต่เวลามีอะไรขึ้นมาจะโทษแต่ผู้ฝั่งชายไม่ได้นะ ก็ในเมื่อผู้หญิงง่ายเอง” เตวิชย์เอ่ยเสียงเรียบ อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าหากทำแบบนั้นจริงๆ ทิชากรจะทำเช่นไร นี่ขนาดยังไม่ได้ทำอะไรกีรติญาเลยนะ ยังเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้ “อ้อ! อีกอย่าง...เพื่อนของเธอออกจะสวยเซ็กซี่ขนาดนั้น ถ้าอยู่ด้วยกันนานๆ ฉันอาจจะอดใจไม่ไหว เสือผู้หญิงอย่างฉันชอบนักล่ะผู้หญิงแบบนั้น”
“แล้วฉันทำยังไง คุณถึงจะเลิกยุ่งกับเพื่อนของฉัน!”
“ฉันบอกจุดประสงค์ไปแล้วนะ อยู่ที่การตัดสินใจของเธอแล้วแหละ ตัวเธอ...แลกกับตัวของเพื่อนเธอ”
“คุณเกลียดฉันมากไม่ใช่หรอ แล้วทำถึงต้องทำแบบนี้”
“เพราะเกลียดไงฉันเลยต้องทำแบบนี้ คิดว่าฉันอยากจะช่วยเธอฟรีๆ งั้นหรอ บอกไว้เลยนะว่าของฟรีไม่มีในโลก และเมื่อไหร่ที่ฉันขึ้นไปบริหารงานแทนพ่อ...คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“เลว! ทำไมคุณถึงได้เลวแบบนี้!”
“เธอจะด่าผู้มีพระคุณว่าเลวไม่ได้นะ แม่ของเธอเป็นฝ่ายคลานเข้ามาขอความช่วยเหลือเองไม่ใช่หรอ ฉันไม่ได้เป็นฝ่ายขอร้องสักหน่อย”
“ฉันขอถามคุณจริงๆ นะ” ทิชากรเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทางด้านเตวิชญ์เงียบรอฟังคำถามของอีกฝ่าย “คุณทำแบบนี้เพราะต้องการแก้แค้นแทนรมิดาใช่ไหม คุณโกรธที่ฉันเคยทำร้ายผู้หญิงที่คุณเคยชอบ”
“ใช่! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ...ผู้หญิงที่ฉันชอบก็คงไม่หนีหน้าหนีตาหายไปแบบนี้หรอก เธอพังชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งจนป่นปี้ ลืมความชั่วของตัวเองไปแล้วหรอทิชากร!”
“แต่สิ่งที่คุณกำลังจะทำ...คุณเองก็กำลังจะพังชีวิตของฉันเหมือนกัน”
“ชีวิตของเธอเทียบไม่ได้แม้แต่ปลายเล็บของรมิดาเลยด้วยซ้ำ ฉันไม่สนใจว่าเธอจะเป็นตายร้ายดียังไงเพราะฉันบอกจุดประสงค์ไปแล้ว ถ้าเธอไม่ทำตาม...กรรมก็จะไปตกอยู่ที่เพื่อนรักของเธอ”
“คุณนี่มันเลวได้ใจจริงๆ!”
“ก็เหมาะสมกับเธอไม่ใช่หรอ หญิงร้ายชายเลว เหมาะสมกันดีออก” มือใหญ่ตบเข้าที่แก้มใสเบาๆ พร้อมร้อยยิ้มที่มีแต่ความสะใจ “ฉันบอกจุดประสงค์ไปแล้วนะ ถ้าคืนนี้มาหาฉันที่ห้อง...พรุ่งนี้เพื่อนเธอจะปลอดภัย”
“...”
“แต่ถ้าไม่มา…” ชายหนุ่มแยะยิ้มมุมปาก พร้อมใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเบาๆ พิจารณารูปร่างหน้าตาของอีกฝ่าย เขาไม่ได้รู้สึกพิศวาสผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด แค่อยากลิ้มลองรสชาติเฉยๆ ว่ามันจะเผ็ดร้อนแค่ไหน “พรุ่งนี้เพื่อนรักของเธอเสร็จฉันแน่!”
- Writer
