30 สรุปใครช่วยฉันไว้กันแน่
“ไง....ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” เสียงของอัคคีเอ่ยทักทาย ก่อนจะหย่อนสะโพกลงนั่ง จากนั้นบรรดาหญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อยรีบเข้ามาบริการ บ้างก็เอาอกเอาใจ ประหนึ่งว่าเป็นเศรษฐีรูปหล่อมาจากต่างประเทศ
ความจริงอัคคีเองก็ไม่ได้น้อยหน้าเตวิชญ์เลย เพราะก่อนพ่อกับแม่จะเสีย ท่านได้ทิ้งมรดกไว้ให้หลายพันล้าน แถมยังมีที่ดินอีกมากมายทั้งในตัวเมืองและนอกเมือง ต่อให้อัคคีไม่ทำการทำงาน ชาตินี้ก็ไม่มีทางใช้ตังค์หมด
“ยังหล่อเหมือนเดิมใช่ไหม”
“แล้วมึงกับกูหน้าตาต่างกันตรงไหน” อัคคีพูดติดขำก่อนจะยกเหล้ากระดกดื่มพร้วดเดียวจนหมดแก้ว ก่อนที่หญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อยจะรินเหล้านอกรสชาติดีให้ใหม่อีกรอบ
“จะมาทั้งทีก็ไม่เห็นบอกสักคำ กูจะได้ส่งลูกน้องไปรับ ให้สมเกียรติคุณชายอัคคีหน่อย”
“กูจะมาเซอร์ไพรส์มึงนั่นแหละ ได้ยินข่าวว่ามีเมียแล้วไม่ใช่หรอ”
“เออสิ!” เตวิชญ์ตอบเหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์ จู่ๆ หน
