04 ผู้ชายใจร้าย
1034 Words
04 ผู้ชายใจร้าย
ปึก!
ร่างเล็กถูกเหวียงอัดเข้ามาในรถตู้สีดำฟิล์มทึบ ทิชากรพยายามคลานหนีแต่ลูกน้องของไอ้หมีควายเข้ามาล็อคร่างเอาไว้แล้วมัดมือไขว้หลังติดกับเบาะรถ ก่อนที่ไอ้หมีควายจะไล่ลูกน้องลงจากรถจนเหลือแค่มันกับทิชากรสองคน
"กะ...แกจะทำอะไร! ออกไปนะ!!”
“อย่าดิ้นสิคนสวย รู้ไหมอั้วมองลื้อนานแล้วนะ” มันเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ ใช้สองมือเชยคางมนขึ้นแต่ทิชากรสะบัดหน้าหนี “อั๊วจ่ายไม่อั้นนะ”
“ฉันไม่รับเงินสกปรกจากแกหรอก อีกอย่างบ้านฉันก็ไม่ได้ยากจนขนาดนั้น ถ้าไม่อยากมีปัญหาก็ปล่อยฉันไปซะ!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เก่งมาจากไหนอั้วก็ไม่กลัวหรอก รู้ไหมว่าอั้วเป็นใคร”
“ขนาดแกยังไม่รู้แล้วฉันจะไปรู้หรอ!”
“ปากแซ่บแบบนี้...อั้วชอบ” ไอ้หมีความเริ่มลงมือถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นจนเห็นพุ่งนูนน่าเกลียด ทิชากรกรีดร้องลั่นพยายามกระตุกข้อมือออกจากเชือก
“ช่วยด้วยมันจะข่มขืนฉัน! ช่วยด้วยค่ะ!!”
“ร้องไปเลยคนสวย รถคันนี้เก็บเสียง...” มันเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ ทิชากรเบี่ยงหน้าหลบด้วยความขยะแขยง “แม้กระทั่งเสียงครางของเรา ก็ไม่มีใครได้ยิน”
“มะ...แหมคุณพี่ก็...” ทิชากรแกล้งทำเสียงหวานพร้อมสีหน้าเชิญชวน “จะรุนแรงกับหนูขนาดนั้นเลยหรอคะ”
“ลื้อจะมาไม้ไหน” มันหรี่ตามองเหมือนไม่ไว้ใจ ทิชากรอาศัยจังหวะนี้หยอดคำหวานต่อ
“หนูไม่ได้จะมาไม้ไหนหรอกค่ะ ความจริงตอนนี้ที่บ้านของหนูก็ประสบปัญหาการเงินเหมือนกัน”
“หนูอยากได้เท่าไหร่เฮียจ่ายไม่อั้น”
“สองแสนไหวไหมคะ”
“สำหรับคนสวยๆแบบนี้ เฮียให้ห้าแสนก็แล้วกัน” สองมือเริ่มลูบไล้เรือนร่างของหญิงสาว แม้จะรังเกียจแค่ไหนแต่ทิชากรก็ต้องปั้นหน้ายิ้มต่อไม่งั้นจะเสียแผน
“ช่วยแก้มัดให้หน่อยหน่อยได้ไหมคะ หนูอยากปรนนิบัติเฮีย”
“ถ้าแก้มัด หนูก็หนีเฮียสิ”
“หนูไม่หนีหรอกค่ะ” ทิชากรบิดตัวไปมาทำท่าทางเซ็กซี่ พร้อมกัดปากล่างเบาๆยั่วอารมณ์อีกฝ่าย “นะคะ...หนูอึดอัด ลูกน้องของเฮียเฝ้าขนาดนี้หนูหนีไปไหนไม่ได้หรอกค่ะ”
“ก็ได้ แต่ถ้าหนูขัดขืน...เฮียจะฆ่าหนูทิ้ง!”
ทิชากรเก็บซ่อนความกลัวเอาไว้ในใจ หาหนทางหนีดีกว่าตกเป็นหมีของไอ้หมีควายจักกะแร้เหม็น!
“ค่ะ หนูไม่ขัดขืนหรอก” ริมฝีปากบางฉีกยิ้มหวาน มันย่อตัวลงเคลื่อนมือไปด้านหลังแล้วดึงเชือกออก ทิชากรอาศัยจังหวะที่มือเป็นอิสระถีบเข้าไปที่ท้องน้อยของมันจนหงายหลังแล้วกระทืบซ้ำอีกรอบ
เป็นไงเป็นกัน!
“อึก! มึง!!”
พรึ่บ!!
ตึก!ตึก!ตึก!
“เฮ้ย!! มันหนีไปแล้ว! ไปตามกลับมาสิวะ!!
“ช่วยด้วยค่ะ! ใครก็ได้ช่วยฉันที!!” ทิชากรเริ่มมีหวังเมื่อเห็นซุปเปอร์คาร์สุดหรูกำลังสตาร์ทเครื่อง หญิงสาวรีบเร่งฝีเท้าไปขอความช่วยเหลือจนฝ่าเท้าถลอกปอกเปิก “คุณคะ!! ช่วยฉันด้วย! ฉันกำลังจะถูกข่มขืน!!”
ปึก!ปึก!ปึก!
“คุณคะ! ช่วยฉันด้วย!!” หญิงสาวรีบเคาะกระจกรถ ด้วยความที่ฟิล์มค่อนข้างทึบทำให้ทิชากรไม่รู้ว่าคนขับเป็นใคร ภาวนาขอให้เขาเป็นคนใจดี ไม่เหมือนผู้ชายใจร้ายคนนั้น! “คุณคะ เปิดประตูให้ฉันเข้าไปที!”
ทิชากรยืนเคาะอยู่นานสองนานแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนในรถจะช่วย หนำซ้ำเขายังเร่งเครื่องจนเกิดเสียงดังลั่นเหมือนบอกให้พวกมันรู้ว่าเธออยู่ที่นี่ ก่อนที่รถคันหรูจะพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ทำให้หญิงสาวรีบวิ่งตาม
บรื้นนน!!
“คุณ!! ช่วยฉันก่อนอย่าพึ่งไป! โถ่ไอ้บ้าเอ้ย!!” วิ่งจนหอบก็ไม่มีทีท่าว่ารถคันนั้นจะหยุด จนกระทั่งเธอเหนื่อยแล้วหยุดวิ่ง คนขับค่อยๆลดกระจกลงทำให้เธอเห็นหน้าเขาอย่างชัดเจน “คะ...คุณ!”
“หึ!” เตวิชญ์กระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเขี่ยขี้บุหรี่ทิ้งเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรที่เห็นคนอื่นกำลังตกที่นั่งลำบาก
“เดี๋ยวก่อนสิคุณ! ชะ..ช่วยฉันก่อน ตอนนี้ขาฉันพลิก!!”
“ฟู้ววว~” เขาพ่นควันบุหรี่ออกก่อนที่ตาคมแสนดุดันจะหยุดอยู่ที่ใบหน้าของหญิงสาว ทิชากรส่งสายตาอ้อนวอนหวังให้เขาจะเห็นใจ เท้าเล็กค่อยๆเดินกระเพกๆเข้าไปหา แต่มือยังไม่ทันสัมผัสประตูรถ เขาก็กระเชียร์ออกไปด้วยความเร็วพร้อมสายตาเย็นชา
“ฮึก...คนบ้า! ฮื้อๆๆ!!” ทิชากรจนปัญญา ตรงนี้มืดก็มืด ไม่รู้ว่าไอ้หมีควายมันขับรถพาเธอมาที่ไหน มือถือก็ตกอยู่ในรถของมัน
ใจร้ายใจดำเหลือเกิน...
“นั่นไงเจอมันแล้ว!!”
ทิชากรถูกนำตัวกลับมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ไอ้หมีความโกรธมาก สั่งให้ลูกล็อคประตูรถไว้
“เล่นตัวดีนัก! คราวนี้มึงเสร็จกูแน่อีคนสวย!!”
“ฮึก! ไม่!!”
มันกดร่างอ่อนแรงของทิชากรลง หญิงสาวที่ถูกจับมัดมือไขว้หลังดิ้นไปมาแต่ก็สู้แรงของมันไม่ได้
“อย่าทำฉัน ฮื้อๆๆ ได้โปรด~”
“อย่าห้ามเฮียเลย ขาวๆสวยๆแบบนี้ถูกใจเฮียนัก!”
“อย่า...”
มันเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนร่างอ้วนท้วมล่อนจ้อนเหลือเพียงอันเดอร์แวร์สีดำ ทิชากรเบี่ยงหน้าหนี น้ำตาไหลลงมาทางหางตา ไม่คิดว่าชีวิตจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
หมดหนทางแล้ว...คืนนี้เธอต้องตกเป็นของไอ้หมีควายแน่ๆ
เตวิชญ์ใจร้ายเหลือเกิน
ในขณะที่มือหยาบกำลังเคลื่อนลงไปหมายจะสัมผัสส่วนนั้นของหญิงสาว จู่ๆก็มีใครบางคนปาอะไรบางอย่างเข้ามาจนกระจกหน้ารถแตก ทำให้คนในรถสบถออกมาด้วยถ้อยคำหยาบคาย
เพ้ลงง!!
“ไอ้เวรเอ้ย! ใครมันบังอาจปาหินเข้ามาวะ ขัดขวางความสุขของกูจริงๆ!!”
- Writer
