18 ระหว่างเพื่อนกับผู้ชายที่ชอบ
1195 Words
18 ระหว่างเพื่อนกับผู้ชายที่ชอบ
“ขะ..ขอโทษนะแพม..มะ..เมื่อกี้ฉันสะดุดขาเก้าอี้ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” กีรติญาพยายามประคองเพื่อนสาวขึ้นแต่สายตากลับมองไปที่ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาไม่วางตา ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มมุมปาก ไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร ก่อนที่ทิชากรจะตั้งตัวได้แต่ชายเสื้อของเธอก็เลอะคราบอาหารเหมือนกัน
“ทำอะไรของเธอ!!” เตวิชญ์ปรี่เข้ามากระชากต้นแขนของทิชากร แต่กีรติญาดึงแขนไว้ ทำให้เตวิชญ์หันมามองจนทั้งสองเผลอสบตากัน กีรติญาหัวใจเต้นรัวทันทีที่ได้สบตา
เขายังเหมือนเดิม...ยังหล่อเหลาหมือนเดิม
“ยะ...อย่าทำอะไรเพื่อนฉันเลยนะคะ แพมไม่ได้ตั้งใจ” กีรติญาบอกเสียงใสแจ๋วสบตาอีกฝ่าย เตวิชญ์ไม่ได้พูดอะไร เหมือนไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำก่อนจะหันไปหาเรื่องอีกฝ่าย
“เธอตั้งใจใช่ไหม!”
“ปะ...เปล่านะ มันเป็นอุบัติเหตุ”
“ทางเดินก็กว้างขนาดนี้ แต่จู่ๆ เธอเดินมาชนโต๊ะฉัน มันไม่ดูจงใจไปหน่อยหรอ!”
“ถ้าคุณไม่พอใจ เดี๋ยวฉันชดใช้ค่าเสียหายให้ก็ได้”
เมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดี กีรติญารีบอาศัยจังหวะนี้ออกรับแทนเพื่อน เธอตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ดูซิว่าเตวิชญ์เขาจะสนใจเธอบ้างไหม
“เดี๋ยวฉันรับผิดชอบเอง” กีรติญาแทรกเข้ามาตรงกลาง ฉีกยิ้มเป็นมิตรให้อีกฝ่าย เตวิชญ์ก็ยังทำหน้านิ่งเหมือนเดิม แต่มันไม่ได้ทำให้กีรติญากลัวเลย “ฉันเป็นคนเดินชนแพมเองค่ะ ต้อขอโทษคุณกับผู้หญิงของคุณด้วยนะคะ เพื่อนของฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“เธอจะรับผิดชอบแทนเพื่อนงั้นหรอ”
“แพมเขาเป็นเพื่อนฉันค่ะ เวลามีปัญหาเราสองคนไม่เคยทิ้งกัน แต่เรื่องนี้ฉันเป็นคนผิดจริงๆ หากฉันระวังกว่านี้...คุณกับผู้หญิงของคุณก็คงไม่เดือดร้อน”
ทิชากรซึ้งใจในความเป็นเพื่อนที่แสนดีของกีรติญา เธอโชคดีที่สุดแล้วที่เจอเพื่อนจริงใจและแสนดีแบบนี้
“ดูคุณรักเพื่อนจังเลยนะ”
“เราสองคนเป็นเพื่อนรักกันค่ะ แพมไม่ใช่แค่เพื่อน...แต่เป็นครอบครัว”
เตวิชญ์แสยะยิ้มมุมปาก ตวัดสายตามองไปข้างหลังเห็นทิชากรยืนมองนิ่งๆ เขาอ่านสายตาของเพื่อนทิชากรออก
เป็นเพื่อนรักกันงั้นหรอ...เตวิชญ์คิดในใจ
“ผมชักจะรู้สึกถูกชะตากับคุณแล้วสิ” เตวิชญ์พูด แต่สายตาเหลือบมองด้านหลังเห็นนัยตาของทิชากรกระตุกวูบ และมันก็ทำให้เขาคิดอะไรออก “งั้นผมไม่เอาเรื่องก็ได้...ถ้าพรุ่งนี้คุณไปเลี้ยงมื้อค่ำแทนการขอโทษ”
ทิชากรยืนกำหมัดแน่น
เขากำลังจะทำอะไร เพื่อนของเธอก็ยังไม่เว้น!
“ได้เลยค่ะ งั้นฉันขอแลกไลน์ไว้หน่อยได้ไหมคะ”
"ไม่มีปัญหาครับ"
กีรติญาล้วงมือถือขึ้นมาแลกไอดีไลน์กับอีกฝ่าย หลังแลกเสร็จเตวิชญ์ก็ปรายตากลับไปมองเจ้าของใบหน้าเฉี่ยวเหมือนเดิม ทิชากรยืนสบตานิ่งๆ ไม่ได้พูดอะไร แต่เขาดูออกว่าเธอกำลังโกรธ
อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเขาไปกับเพื่อนสนิทของเธอ...จะรู้สึกอย่างไร
“ฉันเกรซนะคะ”
“ผมเต้ครับ หรือจะเรียกว่าเตวิชญ์ก็ได้” เจ้าของใบหน้าหล่อส่งยิ้มเป็นมิตร เพียงเท่านั้นก็แทบทำให้ร่างของกีรติญาอ่อนระทวย
ทิชากรทำได้เพียงแค่ยืนมองอยู่อย่างนั้น เตวิชญ์คือผู้ชายที่เธอชอบ ส่วนกีรติญาคือเพื่อนที่เธอรักที่สุด เธอไม่ไว้ใจเตวิชญ์เลยแม้แต่วินาทีเดียว เขากำลังจะหลอกฟันเพื่อนของเธอแน่ๆ!
เธอไม่ยอมเด็ดขาด ไม่ยอมให้กีรติญาเข้าไปอยู่ในฮาเร็มของเขาเด็ดขาด!
“ทำอะไรลงไปเกรซ! เธอไปตกลงทานข้าวกับผู้ชายคนนั้นได้ยังไง!”
“ฉันกำลังช่วยเธออยู่นะแพม จำไม่ได้หรอว่าคุณเตวิชญ์เขาเกลียดเธอแค่ไหน แล้วยิ่งมีเรื่องกันแบบนั้น คิดว่าคนอย่างเขาจะยอม” กีรติญาตอบแบบส่งๆ เพราะตอนนี้เธอได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว ไม่คิดว่าการมาทานข้าวกับเพื่อนในครั้งนี้จะทำให้เธอได้เจอผู้ชายที่แอบชอบเหมือนกัน
“แล้วเธอไว้ใจเขาขนาดนั้นเลยหรอ! นายเตวิชญ์เป็นเสือผู้หญิงนะเกรซ”
“แล้งเธอจะโวยวายทำไม หรือเธอยังชอบเขาอยู่”
กึก!
ทิชากรสะอึก
“ฉะ...ฉันไม่ได้ชอบเขาแล้ว ฉันเลิกชอบผู้ชายคนนั้นนานแล้ว”
“ถ้างั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเดือดเป็นร้อนเลย อีกอย่างฉันก็แค่จะไปเลี้ยงมือค่ำแทนการขอโทษ ฉันกำลังช่วยเธออยู่นะ”
“ก็ฉันเป็นห่วงนิ เธอเป็นเพื่อนรักของฉันนะเกรซ ไม่มีใครรักและจริงใจกับฉันเท่าเธออีกแล้ว”
“ก็เพราะเราเป็นเพื่อนรักกันนี่ไงฉันถึงต้องทำแบบนี้ ฉันไม่อยากให้เธอมีปัญหากับเขาอีก ฉันเป็นห่วงเธอมากนะแพม”
“ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วง แต่ฉันเองก็เป็นห่วงเธอเหมือนกัน และยิ่งไปกับผู้ชายสองต่อสองอีก...ถ้าเกิดอะไรขึ้นใครจะช่วยทัน”
“เธอมองโลกในแง่ร้ายเกินไปแล้วนะ บางทีคุณเตวิชญ์อาจจะไม่ใช่อย่างที่เธอคิดก็ได้” กีรติญายิ้มหน้าระรื่น อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ “เขาอาจจะมีด้านดีๆ ที่เรายังไม่รู้ก็ได้”
“ผู้ชายคนนั้นไม่มีด้านดี เขาเป็นเสือผู้หญิง เปลี่ยนผู้หญิงควงเป็นว่าเล่น ใช้ผู้หญิงเหมือนทิชชูเช็ดแล้วทิ้ง แล้วเธอยังจะไว้ใจคนแบบนั้นอีกหรอ!”
“เธอรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นคนแบบนั้น อยู่บ้านข้างๆ เขาหรอ”
“ปะ..เปล่า ฉันแค่ได้ยินผ่านๆ หูมา” ทิชากรเริ่มรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี เธอกลัว...กลัวว่ากีรติญากำลังสนใจเตวิชญ์ ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลย เพราะกีรติญาคือเพื่อนที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต “เชื่อฉันนะเกรซ ผู้ชายสมัยนี้ไว้ใจไม่ค่อยได้...บางคนรู้หน้าแต่ไม่รู้ใจ ฉันกลัวผู้ชายคนนั้นทำร้ายเธอ”
กีรติญาไม่สนใจกับคำเตือนของเพื่อน พร้อมคิดในใจว่าที่ทิชากรไม่อยากให้เธอไปกับเตวิชญ์เพราะกำลังหวงก้าง แต่ทิชากรไม่เคยอยู่ในสายตาของเตวิชญ์เลย หนำซ้ำเขายังเกลียดเข้าไส้ แล้วคนอย่างเธอจะไม่มีสิทธิ์เลยหรอ ก็เพื่อนบอกว่าไม่ได้ชอบแล้วนิ
“นะเกรซ...อย่าไปเลยนะ พรุ่งนี้เราไปดูหนังกัน”
“...” กีรติญาส่งยิ้มให้กับความหวังดีของเพื่อน แต่ฉับพลันรอยยิ้มก็หายไปเหลือเพียงแววตาจริงจัง “เธอพูดเองไม่ใช่หรอว่าไม่ได้ชอบคุณเตวิชญ์แล้ว”
“…” ทิชากรหายใจทั่วท้องกับสีหน้าของกีรติญา อย่าบอกนะว่า...
“จะเป็นไรไหมถ้าฉันจะบอกว่า...ฉันสนใจคุณเตวิชญ์”
“เกรซ..” ทิชากรเข่าอ่อน
"เพราะงั้นเธอต้องช่วยฉัน ถ้ารักฉันจริง...เธอต้องเป็นสะพานให้ฉันไต่ไปหาคุณเตวิชญ์"
- Writer
