EP.13 [แผน]
1120 Words
เมื่อคืนฉันโดนเจ้ขิมตี…
ใช่… ตีแบบตีจริง ๆ ตีจริงจังอ่ะ ฉันโดนไม้เรียวฟาดก้นด้วยฝีมือของพี่สาวตัวเอง ถามว่าเจ็บไหม ก็นิดหน่อย เมื่อคืนเจ้โกรธมาก พอกลับมาถึงบ้านก็หยิบไม้เรียวของเตี่ยมาฟาดก้นฉันทันที แถมยังซักไซ้ไม่ยอมหยุด ฉันต้องพูดจริงบ้างโกหกบ้างเพื่อให้เจ้คลายความสงสัยลง เช้ามานี้ก้นฉันเลยช้ำหน่อย ๆ ไม่รู้ว่าเจ้ไปโมโหใครมาถึงได้ลงแรงกับก้นน้องขนาดนี้ นึกแล้วน้ำตาจะไหล เฮ้อ!
“แก! เป็นไงบ้างเนี่ย เมื่อคืนจีซัสมันทำอะไรแกหรือเปล่า?” แยมส้มถลาเข้ามาหาฉันคนแรก ฉันเดินเอื่อย ๆ มานั่งลงที่โต๊ะหินอ่อน อาโปละสายตาจากโทรศัพท์มามอง
“ก็เกือบอ่ะแก หมอนั่นมันบ้ามาก! มันลากฉันไปสนามแข่งไม่พอ ยังบังคับให้ฉันนั่งในรถแข่งกับมันด้วย” เรื่องที่ฉันถูกจีซัสอุ้มไปจากหน้าผับเมื่อคืน พวกเพื่อน ๆ รู้หมดแล้ว ฉันบอกว่าจะมาเล่าให้ฟังตอนเช้า
“มันน่าคิดนะแก เมื่อคืนผับที่เราไปไม่ใช่ผับประจำสักหน่อย แล้วหมอนั่นรู้ได้ไงว่าแกอยู่ที่นั่นอ่ะ”
“เรื่องนี้ฉันก็สงสัยอยู่” ฉันขมวดคิ้ว กัดริมฝีปากขบคิด ที่แยมส้มพูดมาถูกต้องทุกอย่าง จีซัสหาฉันเจอได้ยังไงกัน
“แล้วเมื่อคืนแกหนีมาได้ยังไง” อาโปที่เงียบอยู่นานถามขึ้น
“ฉันหลบเข้าไปในบล็อกสิบน่ะ”
“บล็อกสิบ? หืม… นั่นมันบล็อกของเฮียสิงห์ไม่ใช่เหรอ?”
เห็นไหม ใคร ๆ ก็รู้ว่าบล็อกสิบเป็นของใคร เพราะงั้นฉันถึงหนีเข้าไปหลบในนั้นไง แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองคิดผิดมหันต์ มันปลอดภัยจากจีซัสก็จริง แต่ไม่ปลอดภัยจากสิงโตตัวร้ายอย่างเขานี่สิ
นึกถึงเรื่องนี้แล้วก็หวั่นใจยังไงไม่รู้ เมื่อคืนฉันถูกสิงห์คำรามขู่ขวัญแถมยังคุกคามอย่างโจ่งแจ้ง ฉันอยากจะวิ่งหนีออกมาจากที่นั่นใจจะขาด แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยการถูกเขาลากขึ้นรถพามาส่งบ้าน ถือว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้ายจริง ๆ ที่เขาไม่ได้คิดจะทำอะไรฉันมากไปกว่าการข่มขวัญกัน ไม่อย่างนั้นฉันไม่รอดจากกรงเล็บเขาแน่ ๆ
สายซอเอ๊ยสายซอ… แกเอาความบ้าดีเดือดจากไหนไปท้าทายผู้ชายคนนั้นกัน!
“ทำไมแกทำหน้างั้นอ่ะ เล่าต่อดิ แกเข้าไปหลบในนั้นได้ไง แล้วเจอเฮียสิงห์ป่ะ?” แยมส้มเซ้าซี้ถามต่อ
ฉันมองหน้าเพื่อนสาวทั้งสองคน ชั่งใจครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจเล่าให้พวกนางฟังทั้งหมด
“เดี๋ยวนะ… เฮียสิงห์พูดแบบนั้นจริง ๆ เหรอ?”
“อืม เขาข่มขู่ฉันมากอ่ะแก ก่อนนี้ใคร ๆ ก็พูดว่าผู้ชายคนนั้นทั้งเย็นชา ทั้งอันตราย ฉันไม่เคยสนใจนะ แต่พอได้มาสัมผัสกับตัว คือแบบ… เออ ฉันโคตรไม่โอเคกับผู้ชายคนนี้มาก ๆ เลยอ่ะ”
“ไม่นะยัยซอ แกต้องทำความเข้าใจเรื่องนี้ใหม่นะ” แยมส้มทำหน้าจริงจังขึ้นมา ซึ่งปกติไม่ค่อยจะเห็น “เฮียสิงห์อ่ะ ปกติเขาไม่ชอบสุงสิงกับใคร ไอ้ข่าวลือที่ว่าเขาเย็นชามันมาจากหน้าตาเขาที่นิ่งตลอดเวลา ส่วนเรื่องที่ว่าอันตรายเนี่ย อาจจะเพราะออร่าความดาร์กที่มันแผ่ซ่านอยู่รอบตัวเขานั่นแหละ แต่เอาเข้าจริงฉันไม่เคยเห็นเขาวุ่นวายกับใครจริงจังเลยนะ”
“แล้วยังไงอ่ะ ทำไมฉันต้องทำความเข้าใจใหม่ด้วย” ฉันงง
“ก็เนี่ย เพราะปกติเฮียเขาไม่ยุ่งกับใครไง แต่ดันคิดจะมายุ่งกับแกงี้ มันแปลกอยู่นะ”
“นั่นเพราะซอมันไปท้าทายเขาก่อนหรือเปล่า” อาโปออกความเห็น “คนประเภทนั้นยิ่งถูกท้าทายยิ่งอยากลองดี”
เพราะฉันไปท้าทายเขาก่อนงั้นเหรอ… ก็เป็นไปได้
“แล้วแกจะเอาไงต่อ ถ้าเฮียสิงห์เขาคิดว่าแกเป็นเหยื่อแบบนี้ ฉันว่าเขาไม่ปล่อยแกไปง่าย ๆ แน่”
“คงไม่มั้ง เขาอาจจะแค่ขู่ฉันเล่น ๆ ก็ได้ อย่าลืมสิว่าคนอย่างเฮียสิงห์เขาไม่ชอบสุงสิงกับใคร เขาคงไม่มายุ่งกับฉันหรอก” ฉันถอนหายใจ ฟุบหน้าลงกับโต๊ะหินอ่อน ตอนนี้เรากำลังนั่งรอเข้าเรียนกัน และที่ตรงนี้ก็เป็นที่ประจำของพวกเรา
“แต่ว่านะแก ฉันว่าเรื่องนี้มันอาจจะดีกับแกก็ได้นะซอ” จู่ ๆ แยมส้มก็โผล่งขึ้นมา ฉันขยับใบหน้าหันไปมองนางโดยที่หัวยังฟุบอยู่ที่เดิม
“ยังไงอ่ะ”
“ก็แกอยากจะเลิกกับจีซัสใช่มะ” ฉันพยักหน้าหงึก ๆ แยมส้มก้มลงมาใกล้ ๆ อาโปเลยต้องก้มหน้ามาฟังด้วยคน “แกก็ใช้เฮียสิงห์ให้เป็นประโยชน์เลยดิ”
“หา… หมายความว่ายังไง?” ฉันกลับมานั่งตัวตรง ขมวดคิ้วมองเพื่อนสาว ยิ่งนางพูดฉันก็ยิ่งงงอ่ะ
“แผนไม้กันหมาไง เอ๊ะ ไม่ใช่สิ ต้องเจ้าป่ากันหมาป่า”
เจ้าป่ากันหมาป่า?
“แกจะบอกให้ซอมันใช้เฮียสิงห์กันจีซัส?” อาโปขยายความให้
“ถูกต้อง! แกลองคิดดูดิ ไหน ๆ แกก็เข้าไปพัวพันกับเฮียสิงห์แล้ว แถมเขายังเป็นคนที่ค่อนข้างมีอิทธิพลมาก ใคร ๆ ก็ไม่อยากเข้าใกล้ ไม่อยากยุ่งกับเขา แกก็ใช้โอกาสนี้ใกล้ชิดเขาเพื่อให้จีซัสยอมเลิกกับแกไปเอง ถ้าหมอนั่นมาวุ่นวาย แกก็มีเฮียสิงห์คอยเป็นไม้กันให้ไง”
ฉันนั่งนิ่งฟังแผนการของแยมส้มจนจบ พยายามทำความเข้าใจอยู่หลายรอบก่อนจะเบิกตาอ้าปากกว้าง
“นี่แกจะให้ฉันเข้าหาเฮียสิงห์เพื่อให้เขาเป็นไม้กันหมาให้งั้นเหรอ?” แยมส้มพยักหน้าจริงจัง ฉันรีบส่ายหน้ารัว ๆ “ไม่เอา! แกไม่เคยอยู่ใกล้ผู้ชายคนนั้น แกไม่รู้หรอกว่ามันน่าสะพรึงมากแค่ไหน สบตากับเขาแต่ละทีอุณหภูมิรอบตัวงี้เย็นเฉียบไปหมด ฉันยังแอบคิดว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้ากับผู้คุมวิญญาณเลยเหอะ”
ฉันทำท่าขนลุกขนพอง สิงห์คำรามเป็นผู้ชายที่มีพลังติดลบมากถึงมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบเจอมาเลย แล้วจะให้ผู้หญิงสุขนิยมอย่างฉันไปอยู่ใกล้เขาเนี่ยนะ?
ไม่มีทางอ่ะ! โนวววววววววว!!
- Writer
