วันนี้ฉันลงพื้นที่จริงเพื่อศึกษาเกี่ยวกับการตกแต่งภายในของกลุ่มโปรเจ็กต์เด็กปีสอง สถานที่ก็คือร้านกาแฟแห่งหนึ่งย่านชานเมือง ร้านแห่งนี้ตั้งอยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้าและลำธาร ฉันมาถึงที่ร้านพร้อมกับเพื่อนร่วมกลุ่มประมาณเจ็ดคนซึ่งเดินทางมาด้วยรถตู้หนึ่งคัน
“เดี๋ยวเราแยกย้ายกันเข้าไปดูนะ ช่วยกันจดรายละเอียดยิบย่อยให้มากที่สุด ที่สำคัญอย่าลืมถ่ายรูปทุกมุมมาด้วยล่ะ” อาโปผู้เป็นหัวหน้าโปรเจ็กต์ครั้งนี้ทำการสั่งงานทุกคนในกลุ่มก่อนจะแยกย้ายกันเข้าไปด้านในร้านเหลือเพียงฉัน อาโป และแยมส้มที่ยังยืนอยู่
“นึกยังไงถึงเลือกร้านนี้ล่ะ บรรยากาศที่นี่ดีมากก็จริง แต่มันค่อนข้างห่างไกลตัวเมืองมากนะ แกไปเจอที่นี่มาจากไหนเหรอ” ฉันส่องกล้องถ่ายรูปไปตามมุมต่าง ๆ ภายนอกร้าน ปากก็เอ่ยถามไปด้วย เมื่อไม่ได้คำตอบจากเพื่อนรักจึงหันไปมองพวกนาง สังเกตได้ว่าสีหน้าทั้งคู่อึกอักแปลก ๆ “เป็นอะไรกัน?”
“คือว่า… จริง ๆ แล้วโปมันไม
