Roger'ın Gözünden
Babam ve ben evden taşınmış ve birlikte bir apartmanda yaşıyorduk. İkimiz için de işler çok daha huzurluydu. Annem hâlâ her gün onun telefonunu çalmaya devam ediyor, eve dönmesi için yalvarıyor. Ama o, aradığı numaraları engellemeye devam ediyordu. İkimiz de uzun günler çalışıyorduk; başımıza açılan bu karmaşayı düzeltmeye çalışıyorduk. Babamın, her şeyi berbat edenin sonuçta ben olduğumu fark etmediği için mutluydum; annemi dinlemiştim.
Düğünden sonraki Pazartesi, en iyi boşanma avukatını aramıştı. Ciddiydi. Ben de kalacak yer arıyordum ve iki odalı bu daireyi satın almıştım. Bizim için iyi oldu ve babamı sıkışık duruma soktuğum için suçluluk hissediyordum. Babam, düğüne giderken günden bu yana bunu hiç dile getirmedi. Sanırım suçu annemin üzerine atıyor. Tahminimce on
