17. Bölüm: “Kıskanç Malkoçoğlu”
Sevim Özyurt….
>Göz hoşuna gideni, akıl kendisini anlayanı ama ruh sadece kendisine benzeyeni sever…
— Şems-i Tebrizi
Batuhan'ım, yaşama sevincim. ‘Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine.’ deyip okuduğum hikâye kitabının kapağını kapattım ve huzurlu bir uykuya dalan oğlumun alnından öpüp üzerini örttüm. Salona geçtim. Saat akşam dokuza geliyordu. Atilla’yı aramak için geç bir saat olabilir ama Beril'in durumu çok acil. Ayten teyze beni arar mı diye bu saate kadar bekledim, ancak aramadı. Demek ki Beril annesine hiçbir şey anlatmadı. Çok inat bu Beril, abisi Atilla kadar olmasa da inat. Ayten teyze, “Sevim'e anlattın, bana da anlat hadi,” diye ısrar etmiştir eminim, ama Beril inadından yine anlatmamıştır. Ya da Ayten teyze ben Sevim'den öğreniri
