เรื่องวุ่นของรักเรา

Ep.12: ของใคร??

หลังออกมาจากโรงพยาบาล มอสก็พาอายกลับมาที่คอนโดของเขาแทนที่จะพาเธอไปส่งที่คอนโดตัวเอง ถึงแม้จะสงสัยในการกระทำของเขา แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรแค่เดินเงียบ ๆ มอสยังคงโอบเอวเธอไว้ขณะเดินเข้ามาในคอนโดและตรงไปยังลิฟท์ ระหว่างที่เดินอายก็อดไม่ได้ที่จะถามเพราะตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครได้ทานอะไรเลย

“พี่มอสหิวไหมคะ”

“อายหิวไหม”

“นิดหน่อยค่ะ”

“จะไปทานที่ร้านหรือสั่งมากินที่ห้อง”

“สั่งมากินที่ห้องก็ได้ค่ะ อายไม่อยากออกไปไหนแล้ว”

“ครับ งั้นอายอยากกินอะไรก็สั่งเลย” มอสพูดพร้อมกับส่งโทรศัพท์ให้เธอเป็นคนสั่งอาหารที่เธออยากกิน เพราะเขากินอะไรก็ได้

“พี่มอสอยากกินอะไร”

“อะไรก็ได้ พี่ขอไปอาบน้ำก่อนนะ”

“ค่ะ” อายพยักหน้ารับแล้วก้มลงกดเลือกอาหารง่าย ๆ สำหรับทั้งสองคนก่อนจะวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ จากนั้นก็เริ่มเดินสำรวจห้อง ถึงเธอจะเคยมาค้างที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนั้นเธอรีบเลยไม่มีเวลาได้สำรวจ ภายในห้องของมอสตกแต่งแบบเรียบง่าย เน้นโทนสีขาว เทา และดำ ทุกอย่างดูสะอาดสะอ้านและเป็นระเบียบ

“อาย” เสียงของมอสดังขึ้นจากด้านหลังทำให้อายต้องหันไปมอง มอสเดินออกมาในสภาพที่ผมยังเปียกโดยมีผ้าขนหนูพาดอยู่บนไหล่ เขาใส่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงสบาย ๆ แต่กลับดูดีจนเธอแอบเผลอมองนานไปหน่อย

“พี่อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอคะ”

“อื้ม แล้วสั่งอาหารหรือยัง”

“สั่งแล้วค่ะ อีกสักพักคงจะมาส่ง”

มอสพยักหน้าก่อนจะเดินเข้ามาหาอายแล้วส่งผ้าขนหนูให้เธอ อายมองผ้าขนหนูในมือด้วยความสงสัย ก่อนที่คำเฉลยจากปากเขาจะทำให้ทุกอย่างกระจ่างขึ้น

“เช็ดผมให้หน่อย”

“งั้นไปนั่งที่โซฟาเลยค่ะ” อายตอบพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเดินนำไปที่โซฟา เธอรอให้มอสนั่งลงก่อนจะลงมือเช็ดผมให้มอสอย่างเบามือพอเช็ดจนผมแห้งก็ส่งผ้าขนหนูคืนเขาไป

“ขอบคุณครับ คืนนี้ค้างที่นี่กับนะ” อายหรี่ตามองมอสหลังได้ยินคำชวน ถึงจะนอนด้วยกันบ่อยแต่ก็นอนที่คอนโดเธอไม่เคยมานอนค้างที่นี่เลยสักครั้ง

“ก็ได้ค่ะ งั้นอายขอไปอาบน้ำก่อนดีกว่า ว่าแต่พี่มอสพอจะมีเสื้อผ้าให้อายใส่ไหม”

“อยู่ในตู้ อายหยิบได้ตามสบายเลย”

“ค่ะ”

อายเดินเข้าไปในห้องนอนของมอส พอเปิดตู้เสื้อผ้าออกก็ต้องชะงักเล็กน้อย เมื่อสายตาสะดุดเข้ากับเสื้อผ้าผู้หญิงหลายชุดที่แขวนอยู่ภายในตู้ คิ้วขมวดของเธอเข้าหากันโดยอัตโนมัติ ของใคร?? ครั้งก่อนที่เธอเปิดตู้ยังมีแต่เสื้อผ้าของผู้ชายอยู่เลย

อายยืนมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเลือกหยิบเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นมาหนึ่งชุดโดยที่ความสงสัยยังไม่จางหายไป เธอลองก้มลงเปิดลิ้นชักด้านล่างดูตามสัญชาตญาณ และสิ่งที่เห็นทำให้เธอต้องชะงักไปอีกรอบ ชุดชั้นในผู้หญิงที่ถูกจัดเก็บอย่างเป็นระเบียบ

อายเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะลองหยิบมันขึ้นมาดู และต้องขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิมเมื่อพบว่ามันเป็นไซส์เดียวกันกับที่เธอใส่เป๊ะเลย เธอเม้มปากแน่นความคิดมากมายในหัวตีรวนกันไปหมด ของใคร?? ทำไมถึงอยู่ที่นี่?? หรือว่า…

“เฮ้อ... ขอยืมก่อนก็แล้วกัน” อายระบายลมหายใจออกมาพร้อมกับพึมพำกับตัวเองเบา สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะหยิบชุดชั้นในนั้นมาถือไว้ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

อายเดินออกจากห้องนอนหลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็เจอกับมอสที่กำลังเทอาหารใส่จานอยู่ เขาหันมายิ้มและเอ่ยเรียกเธอ

“มา กินข้าวกัน”

“ค่ะ”

อายเดินเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้าม ก้มมองดูอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองมอสที่แม้จะยิ้มแต่ก็ดูต่างไปจากทุกวัน เพราะไม่มีคำพูดหยอกล้อหรือแกล้งพูดอะไรให้เธอเขิน เธอรู้ว่าเขายังรู้สึกไม่ดีกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ทำให้บรรยากาศระหว่างมื้ออาหารค่อนข้างเรียบง่ายไม่ได้มีคำพูดหยอกล้อเหมือนปกติ หลังทานอาหารเสร็จอายเป็นคนอาสาล้างจาน

พอล้างจานเสร็จก็เดินมาหามอสที่นั่งหลับตาเอนตัวพิงโซฟาอยู่ เธอหยุดยืนตรงหน้าเขาแล้วมองดูท่าทีเงียบ ๆ ของเขาสักพักก่อนจะเรียกเขาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความห่วงใย

“พี่มอส” มอสลืมตาขึ้นแล้วมองเธอ ดวงตาคู่นั้นถึงจะดูนิ่งแตกต่างไปจากทุกวันที่ดูแวววาวขี้เล่นเหมือนมีบางอย่างแฝงอยู่ซึ่งเธอพอจะเดาออกว่ามันคือความไม่สบายใจ

“หืม!?”

“พี่โอเคไหม??” อายถามออกไปตามตรง แม้จะพอเดาได้ว่าเขาคงยังไม่โอเคแม้เรื่องจะจบลงรวมถึงโปรดก็ปลอดภัยแล้ว แต่ความรู้สึกผิดคงไม่จางหายไปง่าย ๆ

มอสเงียบไปสักพักก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ แล้วตบที่โซฟาข้าง ๆ ตัวเองเป็นเชิงบอกให้เธอนั่งลง อายเดินไปนั่งลงตามที่เขาบอกมองหน้าเขานิ่ง ๆ รอให้เขาพูดเอง

“พี่โอเค”

“แต่อายว่า พี่ดูไม่โอเคเลยสักนิด”

“หึหึ รู้ทันซะแล้ว พี่แค่คิดอะไรนิดหน่อย” มอสหัวเราะในลำคอเบา ๆ กับคำพูดตรงไปตรงมาของเธอ

“คิดเรื่องวันนี้ใช่ไหม”

มอสพยักหน้าเบา ๆ แต่ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม อายมองเขาแล้วก็รู้สึกได้ว่าคงเป็นเรื่องที่เขายังไม่อยากพูดตอนนี้เธอเลยไม่ได้คาดคั้นอะไรต่อ แค่ขยับเข้าไปใกล้อีกนิดแล้วเอนศีรษะซบไหล่เขาเงียบ ๆ เป็นเชิงให้เขารู้ว่ายังมีเธออยู่ตรงนี้อีกคน เขาไม่ได้อยู่คนเดียว มอสเหลือบมองเธอที่ซบอยู่บนไหล่เขา ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบหัวเธอเบา ๆ

“ขอบคุณนะ” เสียงทุ้มของเขาดังขึ้นเบา ๆ แต่กลับชัดเจนในความหมาย อายไม่ได้ตอบอะไรเธอเพียงแค่ยิ้มและนั่งเงียบ ๆ อยู่ข้างเขาแบบนั้น

“จูบได้ไหม”

“หือ!?” อายยกหัวขึ้นจากไหล่เขาแล้วหันหน้าไปมองมอสด้วยความเร็วเมื่อกี้ยังดูไม่สบายใจอยู่เลยเผลอแป๊บเดียวเปลี่ยนอารมณ์ซะแล้ว

มอสมองท่าทางตกใจของอายก็อดจะยิ้มขำออกมาไม่ได้ แต่ก่อนที่อายจะได้พูดอะไรต่อเขาก็สอดมือเข้าไปรั้งท้ายทอยของเธอโน้มเข้ามาใกล้ก่อนจะประกบปากจูบเธอด้วยความร้อนแรงดูดดื่ม บดเบียด ขบเม้มริมฝีปากบนล่างสลับกันไปมา กัดริมฝีปากเบา ๆ อย่างหยอกเย้าเพื่อให้เธอยอมเปิดปากให้เขาได้สอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานภายใน ใช้ลิ้นสากกวาดต้อนความหวานภายในจนพอใจ ก่อนจะใช้ลิ้นสากไล่ต้อนดูดดึงลิ้นเล็ก กวัดเกี่ยวพันกันไปมา เขาจูบเธออยู่นานพอเห็นว่าเธอเริ่มขาดอากาศหายในก็ผละริมฝีปากออกให้เธอได้หายใจก่อนจะจูบเธออีกครั้ง