เรื่องวุ่นของรักเรา

Ep.14: ดีแบบนี้เอง

อายลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบกับใบหน้าหล่อ ๆ ของมอสที่อยู่ใกล้แค่คืบ ลมหายใจของเขาสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเขายังคงหลับสนิท เธออดไม่ได้ที่จะใช้ปลายนิ้วสัมผัสไปตามส่วนต่าง ๆ บนใบหน้าของเขา ไล่ตั้งแต่คิ้วหนาที่ได้รูป ดวงตาคมที่ยังปิดสนิทลงมาถึงสันจมูกโด่ง และริมฝีปากได้รูปที่ปกติชอบพูดแหย่เธออยู่ตลอด แต่อยู่ ๆ คนที่เธอคิดว่าหลับกลับอ้าปากงับนิ้วของเธอเข้าปากด้วยความเร็วก่อนที่เขาจะลืมตาขึ้นมาโดยที่ไม่มีอาการงัวเงียสักนิด

“อ๊ะ!! พี่มอส”

“ทำอะไร หือ??” มอสแกล้งดูดดุนนิ้วเล็กของเธออย่างหยอกเย้าแล้วปล่อยให้เป็นอิสระ ก่อนเขาจะพลิกตัวขึ้นคร่อมเธอด้วยความเร็ว ทำให้ผ้าห่มที่คลุมกายอยู่เลื่อนลงไปเผยให้เห็นอกอวบ

“ว้าย!! อายเปล่านะ” อายรีบดึงผ้าห่มมาปิดแต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ดังใจคิดสักนิดเดียว ยิ่งเห็นสายตาหื่นกระหายที่มอสใช้มองเธออยู่มันทำให้เธอเขินอายจนใบหน้าเธอแดงระเรื่อ

“จะลักหลับพี่เหรอ”

“บ้า!! ใครจะทำแบบนั้น”

“อายไง มองพี่เหมือนจะกลืนลงท้อง”

“บ้า!! พี่ต่างหากที่มองอายอย่างกับจะกลืนลงท้อง” เธอพูดไม่ผิดเลยสักนิดเพราะสายตาที่เขาใช้มองเธออยู่นั้นมันสื่อว่าเขาอยากจะจับเธอกลืนลงท้องขนาดไหน

“หึหึ แล้วได้ไหมล่ะ”

“ไม่ได้ค่ะ อายจะไปอาบน้ำแล้ว พี่ลุกออกไปเลย” อายรีบยกมือดันไหล่กว้างของมอสให้ออกห่างแต่อีกฝ่ายกลับไม่ขยับแถมยังยกยิ้มมุมปาก

"ไปอาบน้ำ??" เขาทวนคำพลางเลิกคิ้วขึ้นดวงตาคมที่มองเธออยู่ฉายแววเจ้าเล่ห์

"ใช่ค่ะ พี่มอสก็ลุกสิคะ อายจะได้ไปอาบน้ำ" แต่มอสไม่ยอมขยับไปไหน ซ้ำยังโน้มใบหน้าเข้าใกล้จนปลายจมูกเกือบชนกัน

"งั้นพี่ไปอาบด้วย"

"พี่มอส!!" อายร้องเสียงหลง ก่อนจะรีบดิ้นหนีแต่ยิ่งดิ้นมอสก็ยิ่งกดเธอไว้กับเตียง

"อายเริ่มก่อนเองนะ" เขากระซิบเสียงพร่า พลางใช้นิ้วเกลี่ยแก้มเนียนที่ขึ้นสีแดงเรื่อ

"อายแค่... แค่แตะหน้าพี่นิดเดียวเอง"

"หึ พี่ก็แค่หยอกคืน" พูดจบเขาก็ก้มลงกดจูบเบา ๆ ที่หน้าผากของเธอ ก่อนจะพลิกตัวกลับไปนอนดี ๆ อายอ้าปากค้าง มองคนที่นอนหลับตาอย่างสบายอารมณ์ ในขณะที่หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบหลุดออกจากอก

"พี่มอสบ้า!" เธอบ่นพึมพำ ก่อนจะรีบลุกขึ้นทั้งที่ร่างกายเปลือยเปล่าแล้วเดินวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปด้วยความเร็ว โดยมีเสียงหัวเราะชอบใจของมอสดังไล่ตามหลัง

อายเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูพันกายเพียงอย่างเดียวเพราะตอนเข้าไปเธอไม่ได้หยิบอะไรไปเลยสักอย่างไม่ว่าจะเสื้อหรือกางเกง แต่ยังโชคดีที่มีผ้าเช็ดตัวอยู่ไม่งั้นมีหวังเธอได้เดินตัวเปล่าออกมาจากห้องน้ำเป็นแน่

“อ่อยพี่เหรอ” มอสที่นั่งอยู่ปลายเตียงกดยิ้มมุมปากพลางใช้สายตามองสำรวจอายด้วยความพอใจ

“เปล่าสักหน่อย อายแค่ไม่ได้หยิบเสื้อผ้าไป” อายรีบส่ายหน้าปฏิเสธด้วยความเร็ว

มอสนั่งมองไม่นานก็ลุกเดินไปหาเธอ ก่อนจะคว้าตัวเธอเข้ามากอดแนบอกและไม่ลืมจะก้มลงหอมแก้มเธอเสียงดังพร้อมทั้งสูดดมกลิ่นกายหอม ๆ ของเธอเข้าไปจนเต็มปอด

“หอม... หอมมาก” เสียงของเขาแหบพร่าคล้ายพึมพำกับตัวเอง อายพยายามดันตัวออกพร้อมยกมือขึ้นดันอกแกร่งเขาไว้

“อ๊ะ หยุดเลยพี่มอส ตัวพี่เริ่มเหม็นแล้ว รีบไปอาบน้ำเลย”

“หึหึ เหม็นจริงเหรอ แบบนี้ต้องพิสูจน์ไหม”

“ไม่เอา”

“แต่พี่อยากเอา ได้ไหม??”

“ไม่ได้!!” อายร้องเสียงหลงมองเขาตาโตกับคำพูดห่าม ๆ แต่คนตรงหน้ากลับหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างชอบอกชอบใจ

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ล้อเล่น” อายได้แต่กลอกตามองบนเธอไม่อยากเถียงกับเขาให้เปลืองแรงเพราะเถียงไปก็ไม่ชนะอยู่ดี ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอมีเรื่องค้างคาใจที่ยังไงก็ต้องถามเขาให้ได้อยู่

“พี่มอส อายมีเรื่องจะถาม” อายมองหน้ามอสด้วยสายตาจริงจังไม่มีหยอกล้อ ทำให้มอสต้องเลิกคิ้วขึ้นมองเธอด้วยความสงสัย ที่อยู่ ๆ เธอก็เปลี่ยนโหมดซะงั้น

“เรื่องอะไร หือ!?”

“เสื้อผ้าผู้หญิงในตู้นี่ ของใครคะ??”

“ของอายไง”

“ของอาย???” อายชี้มือเข้าหาตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อว่าของทุกชิ้นในตู้นั้นเป็นของเธอ แต่จะว่าไปเสื้อผ้าพวกนั้นมันเป็นไซส์เดียวกับที่เธอใส่

“อืม พี่ซื้อมาไว้ให้อาย” มอสพยักหน้ารับเสื้อผ้าทุกชิ้นในตู้เขาเป็นคนเลือกซื้อมาให้เธอเองกับมือจะไม่ใช้ของเธอได้ยังไง

“แล้วพี่รู้ได้ไงว่าอายใส่ไซส์อะไร”

“ก็คราวที่อายลืมชุดไว้ที่ห้องพี่... ลืมหรือเปล่า พี่เลยซื่อไซส์เดียวกันมา”

“จริงด้วย แล้วพี่รู้ได้ไงว่าอายจะมาห้องพี่” มอสหัวเราะเบา ๆ ยกมือขึ้นลูบศีรษะเธออย่างเอ็นดู กับคำพูดที่ทำเอาอายม้วนอายจนหน้าแดงก่ำ

“อายเป็นแฟนพี่ ยังไงสักวันก็ต้องมาค้างที่นี่ อย่างเมื่อคืนไง หึหึ”

“เหอะ คิดไกลเกินไปแล้ว” อายชะงักไปนิดก่อนจะเชิดหน้าขึ้นตอบเขาอย่างมั่นใจ จึงโดนมอสยกมือบีบจมูกเธอเบา ๆ

“คิดไกลที่ไหนล่ะ หืม!?” เขาก้มหน้าลงมาใกล้จนปลายจมูกแทบชนกัน ดวงตาคมเจือแววล้อเลียน อายเม้มปากแน่น ไม่รู้จะตอบยังไงดี ก็จริงอย่างที่เขาว่า... สุดท้ายเธอก็มาค้างที่นี่จริง ๆ แถมเมื่อยังไม่ได้แค่นอนธรรมดาอีกด้วย

“ไปใส่เสื้อผ้าก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหว จะจับเรากินเป็นอาหารเช้าแล้วหลังจากนั้นเราก็จะไม่ได้ไปไหนอีกทั้งวัน” มอสก้มลงกระซิบข้างหูอายเสียงพร่า มือหนาเลื่อนไปลูบไล้แผ่นหลังเปลือยเปล่าที่โผล่พ้นผ้าขนหนูของเธอเบา ๆ แต่มันอายถึงกับสะดุ้งรีบดันอกเขาออกแล้ววิ่งพรวดไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดตู้แล้วหยิบเสื้อผ้าแบบไม่คิดชีวิต ก่อนจะหันกลับมามองคนที่ยังยืนอมยิ้มอยู่

“ห้ามแอบมองนะ”

“หึ ไม่แอบหรอก มองตรง ๆ เลยต่างหาก” มอสพูดหน้าตายทำให้อายรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป โดยมีเสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ของมอสไล่หลังไป

อายเข้าไปในห้องน้ำแล้วก็รีบล็อกประตู ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวจนแทบจะระเบิด ความจริงเธอไม่ใช่คนขี้อายขนาดนี้ แต่พอเป็นมอสแล้วมันกลับทำให้เธอเขินจนทำอะไรไม่ถูก แต่ถึงแบบนั้นการได้อยู่ใกล้ ๆ เขามันทำให้เธอมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ การมีแฟนมันดีแบบนี้เองเหรอ