Gençler top oynarken Kürşat'la birlikte ağlayan Nehir'i sakinleştirmeye çalışıyorduk. Kızım iyice huysuz olmuştu, Kürşat sırtını sıvazlayıp başını öpüyordu sürekli. Normalde babasının bu hareketi hoşuna giderdi ama şimdi istemiyordu.
Oflayıp, "Eve gidelim mi?" dedim en sonunda. Burada daha kötü olmuştu.
"Gidelim, ama ilk önce hastaneye uğrayalım. Bir baksınlar."
"Dün gittik, dişlerini çıkarıncaya kadar huysuzluğu sürer dedi doktor kendin duydun."
"Duydum ama içim el vermiyor. Benim canım acıyor o ağlarken."
"Eve gidip duş aldıralım daha kötü olursa gideriz."
"Olur."
Nehir'i kucağından alıp pusete yatırdım. Komşular gideceğimiz için üzülseler de yapacak bir şey yoktu. Kızımın daha fazla huzursuz olmasını istemiyordum.
Eve geldiğimizde eşyaları mutfağa bırakıp
