กระทั่งครึ่งชั่วโมงถัดมาร่างสูงสง่าของแขกคนสำคัญก็มาถึง เฟื่องฟ้าเชื้อเชิญทันทีเมื่ออีกฝ่ายก้าวเข้ามาภายในบ้าน เขาขอบคุณเฟื่องฟ้าเบาๆ และมองไปยังร่างบางที่ลุกขึ้นทำหน้าที่ตักข้าวอย่างเงียบๆ ด้วยสายตาค่อนข้างแข็งกร้าวเพราะหญิงสาวไม่แม้แต่จะสบตาเขาสักวินาที
มธุรสตักข้าวเสร็จก็รีบกลับไปนั่งข้างเฟื่องฟ้าไม่อ้อยอิ่งเหมือนครั้งก่อนๆ ระหว่างนั้นหล่อนได้แต่ฟังคนทั้งสองพูดคุยไปเรื่อยเปื่อย ไม่ออกความคิดเห็นใดๆ แม้แต่เรื่องเดียว และนิ่งเงียบจนผู้เป็นป้าต้องเอ่ยปากทัก
“เอ… วันนี้หวานเป็นอะไร ไม่พูดไม่จาเลย หรือว่าจะยังเวียนหัวอยู่ ใช่ไหมหวาน เวียนหัวอยู่ใช่ไหม?” ไถ่ถามด้วยความกังวล แต่สำหรับคนถูกถามถือเป็นเรื่องที่ดีที่จะช่วยให้หล่อนอันตรธานหายไปจากตรงนี้ได้อย่างไม่น่าสงสัยนัก
“ค่ะ รู้สึกเวียนหัวอีกแล้ว ถ้าคุณป้าไม่ว่าอะไร หวานขออนุญาตขึ้นไปนอนพักก่อนนะคะ” เอ่ยเสียงอ่อยอย่างน่าสงสาร ทว่าคนที่เป็
