ออดอ้อนพลางแนบหน้าซบแผ่นหลังกว้าง ลูบไล้ฝ่ามือนุ่มลงกับแผงอกตึงเครียดด้วยความโหยหา เช่นเดียวกับอัคคีที่กำลังโหยหาสัมผัสคล้ายๆ กันกับที่มณีกำลังปลุก ทว่าต่างตรงที่ไม่ใช่คนคนเดียวกันก็เท่านั้น
“ปล่อยผมมณี!” ฝ่ามือเรียวยาวทั้งสองที่ซุกนิ่งอยู่ในกระเป๋าถูกเจ้าของดึงขึ้นมาแกะมือเล็กของมณีออก แต่คนด้านหลังที่บดเบียดเนื้อตัวอวบหยุ่นถูไถเร้าอารมณ์คนตัวโตไม่ยอมให้ถูกเหวี่ยงได้ง่ายๆ
“ไม่! มณีไม่ปล่อย เพลิงบอกมณีสิคะว่ายกโทษให้มณีแล้ว นะคะเพลิง มณีต้องการเพลิง มณีสาบานว่าต่อจากนี้ไปมณีจะรักและซื่อสัตย์ต่อเพลิงคนเดียวนะคะเพลิงขา…” อัคคีกำลังหมดความอดทน มือไม้มณียุ่มย่ามบนตัวเขาอย่างไม่น่าเชื่อ จากที่ไม่รู้สึกอะไรร่างกายก็เริ่มตอบรับ! ยิ่งเมื่อมือบางไต่ลงไปยังหัวเข็มขัดเกือบตะปบจับกล่องดวงใจชายหนุ่มก็ถึงกับครางอย่างไม่อยากเชื่อ
“มณี!!” มือเล็กที่เกือบได้กอบกุมความกำยำเมื่อครู่ถูกกระชาก พร้อมกับเสียง
