เกมปัญญาอ่อน
1242 Words
ตอนที่6
“ไม่มีขายในไทยมั้ง แก้วซื้อมาฝาก”
“ชอบกลิ่นนี้อ่ะ ถามพี่แก้วให้มั่งสิจะไปอีกเปล่าฝากหิ้วขวดนึง”
“เธอเอาขวดนี้ไปเลยก็ได้ ไม่ค่อยชอบกลิ่นว่ะ หวานเกิน”
หัวใจของณิชาเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อได้ยินบทสนทนาของเพื่อนทั้งสองเมื่อครู่ เขามีน้ำหอมกลิ่นนั้นคนเดียวแสดงว่าเมื่อคืนเป็นเขาเหรอ แล้วโชนจะทำแบบนั้นกับเธอทำไมในเมื่อเขาไม่ชอบเธอ
“ณิชา”
“อะ..อะไรหรอมิลค์”
“เป็นอะไรยืนเกร็งเชียว”
“ปะ..เปล่า ไม่ได้เป็นไร”
“คืนนี้เชนทร์เลี้ยงเบียร์ด้วยนะ ณิชาต้องกินกับพวกเราโดยไม่มีข้อแม้เพราะที่นี่ไม่ใช่ที่ทำงานของเธอ”
“เราไม่ถนัดกินของพวกนี้หรอกมิลค์ แต่เรานั่งเป็นเพื่อนเฉยๆ ได้นะ”
.....
เบียร์กระป๋องสองโหล น้ำแข็งหนึ่งกระติก และขนมขบเคี้ยวอีกจำนวนมากถูกขนลงมาจากรถของเชนทร์ นอกจากที่ผับก็ไม่เคยออกมากินกันนอกสถานที่อย่างนี้ และเต็นท์กลุ่มของพวกเธอค่อนข้างไกลจากนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ หากไม่มีใครโวยวายก็ไม่เป็นการรบกวนคนอื่นแน่นอน
“อ่ะ” มินตราเปิดเบียร์หนึ่งกระป๋องแล้วส่งมันให้ณิชา หญิงสาวจำใจรับมันมาแต่ก็ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ดื่มมัน เธอเคยโดนลูกค้าในที่ทำงานบังคับให้ดื่มเพียงหนึ่งแก้วโลกก็หมุนไปทั้งใบจนวันนั้นเธอถึงกับทำงานไม่ได้กันเลยทีเดียว
“เล่นเกมกันมั้ย”
“ไม่”
“โหย... โชนนายฟังชื่อเกมที่ฉันจะชวนเล่นก่อนสิ”
“เกมหมุนขวดแล้วก็สั่งให้ทำอะไรปัญญาอ่อน”
“ไม่ใช่ เปลี่ยนกติกาใหม่ หมุนขวดตอบคำถาม คนถามจะถามอะไรก็ได้”
“ตกลง” สองสาวมองหน้ากันอัตโนมัติอึ้งไปชั่วครู่พวกเธอนึกว่าโชนจะไม่อยากเล่นซะอีก
ขวดเบียร์เก่าของใครไม่รู้วางทิ้งไว้ข้างต้นไม้หมุนบนกระติกน้ำแข็งที่มีติดรถมา ณิชานั่งจับกระป๋องเบียร์ในมือจนมันหมดความเย็น เธอก็ยังไม่ได้ดื่มมันสักหยด
“ฉันหมุนก่อน” กวินนาคนต้นคิดอาสาเป็นคนหมุนขวด และครั้งแรกปลายขวดไปหยุดอยู่ที่แฝดผู้พี่
“ขอคำถามเบาๆ พอนะแก้ม” เชนทร์รู้สึกขนลุกกับแววตาเพื่อนสาวสองคนขึ้นมาทันที ถึงสองคนนั้นจะเป็นผู้หญิงแต่พอได้หยาบคายเขาแทบอยากเลิกคบพวกเธอไปชั่วขณะ
“ฉันขอถาม” มินตราเป็นคนยกมือขึ้น
“นายเคยเอาได้มากสุดกี่น้ำ” โชนได้ยินคำถามของแฝดพี่ก็แทบสำลักเบียร์ออกมากลางวง สุภาพบุรุษจุฑาเทพอย่างมันจะกล้าตอบคำถามนี้หรือเปล่าเหอะ
“ห้า”
“หูย... กับใครอ่ะ”
“ถามได้คำถามเดียว” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบนิ่ง
“เชนทร์หมุนต่อเลย” คราวนี้ปลายขวดชี้มาทางแฝดผู้น้อง
“ฉันเอง” กวินนายกมือขึ้นอาสาเป็นคนตั้งคำถาม โชนยักคิ้วขึ้นข้างหนึ่งให้เธออย่างไม่เกรงกลัว
“นายเคยใช้ลิ้นทำให้ผู้หญิงมั้ย” คำถามของกวินนากลับทำให้หญิงสาวที่นั่งเงียบกริบตั้งแต่แรกหน้าแดงซ่าน
“หูยยย แรงมาก”
“ไม่เคย”
“จริงอ่ะ”
“ตอบไปแล้ว” รอบนี้โชนเป็นคนหมุนขวดต่อโดยเป้าหมายคือคนที่นั่งเงียบตรงหน้าแต่ปลายขวดดันไปชี้อยู่ตรงหน้าของกวินนา
“อ๊าย! ฉันขอถามยัยแก้มเองนะโชน”
“ฝากด้วยก็แล้วกัน” โชนฝากฝังคถามนี้ให้กับอีกคนที่พร้อมจะหักหลังเพื่อนรักอยู่เสมอ
“ที่แกโกหกแม่ว่ามานอนกับฉัน ความจริงคือแกไปนอนห้องพี่เจมส์ใช่มั้ย”
“...”
“ถ้าแกไม่ตอบก็กระดกเบียร์ให้หมดกระป๋องทีเดียวเลยนะแก้ม”
“ก็...อือ”
“แกกินเบียร์เลยแก้มตอบคำถามไม่ชัดเจน”
“ก็ฉันตอบไปแล้วอ่ะ ขี้โกงนี่”
“เชนทร์กับโชนยังตอบเคลียร์เลย แกตอบคุมเครือเองเพราะฉะนั้นแกต้องกิน” กวินนามุ่ยหน้าใส่เพื่อนก่อนจะยกเบียร์ในมือขึ้นกินทีเดียวจนหมด
ปัก
คนโดนทำโทษคว่ำกระป๋องเบียร์ให้ดูว่าเธอกินหมดแล้วจริงๆ
“ตาฉันหมุนแล้ว” กวินนาลงมือหมุนขวดเบียร์ด้วยหมายจะเอาคืนมินตรา แต่ปลายขวดกลับหยุดอยู่ตรงหน้าของณิชา ผู้ที่นั่งเงียบตั้งแต่เริ่มเกม
“แก้ม อย่าถามอะไรทะลึ่งนะ” คนจะโดนถามเริ่มออกตัวก่อน แต่หาได้เป็นผล
“เราจะถามเธอเบาๆ นะณิชา เธอยังซิงอยู่มั้ย”
“อะไรเนี่ยแก้ม ไหนบอกว่าเบาไง”
“เบาสุดแล้วนะ เทียบกับคนอื่นๆ” ณิชารูสึกอายจนแก้มขึ้นสีแดงระเรื่อ และทั้งเชนทร์และโชนมองเธอเป็นสายตาเดียว หญิงสาวจึงเลือกดื่มเบียร์ที่ไร้ความเย็นในมือแทน
“ไม่ตอบซะด้วย กินให้หมดกระป๋องเลยนะ” ณิชาคว่ำกระป๋องอย่างที่กวินนาทำเมื่อครู่ แสดงให้พวกเขาเห็นว่าเธอดื่มมันหมดแล้วเหมือนกัน
โชนมองเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม คืนนั้นเอากับพี่ชายเขาแล้วทำไมถึงไม่ตอบไปว่าไม่ได้บริสุทธ์แล้ว
พรึ่บ
“อ้าว ไปไหนน่ะ”
“ไปหาที่สูบบุหรี่ เดี๋ยวก็บ่นเหม็นกันอีก รำคาญ”
“ช่างโชนเหอะ เราเล่นกันแค่นี้ก็ได้”
.....
“ไม่ไหวแล้วอ่ะ เราขอไปนอนก่อนนะ”
“ท่าจะเมาจริงนะน่ะ ณิชาไปนอนก่อนก็ได้ที่เหลือเรากับมิลค์จัดการเอง” เชนทร์มองตามหลังณิชาไปด้วยสายตานิ่งเรียบ จนกระทั่งเห็นว่าเธอเข้าไปในเต็นท์แล้วจึงละสายตา
“เชนทร์”
“หืม”
“ไม่จีบณิชาจริงๆ หรอ ฉันเชียร์ณิชาเต็มที่เลยนะ”
“อย่าดีกว่า ณิชามีคนจองแล้วนะแต่มันยังไม่รู้ตัว”
“ยังไงอ่ะเชนทร์ พูดอะไรงงๆ”
“ไม่ต้องรู้หรอก ถึงเวลามันก็แสดงตัวเองนั่นแหละ” เชนทร์มองไปที่เต็นท์นอนที่อยู่ห่างออกไปเกือบหนึ่งกิโลเมตรแล้วยกยิ้มก่อนจะชวนสองสาวดื่มเบียร์ที่เหลือให้หมด ไม่หมดห้ามกลับไปนอน พวกเธอก็สู้ไม่ถอย ไม่หมดไม่ลุกเช่นกัน
.....
พรึ่บ
“ใคร...” คนเมาได้ยินเสียงคล้ายมีคนเข้ามาในเต็นท์ของเธอพูดขึ้นทั้งที่ไม่ได้ลืมตา จนคนที่เข้ามาใหม่ค่อยๆ คร่อมทับร่างของเธอ
“คิดว่าใครล่ะ”
“โชน...”
“ไม่คิดว่าจะเป็นไอ้เชนทร์บ้างหรอ หรือว่าจำกลิ่นมันได้” ร่างสูงกระซิบถามเธอข้างหูก่อนที่แววตาคมกริบแข็งกร้าวขึ้นเล็กน้อย
“เราจำกลิ่นน้ำหอมได้ เมื่อคืนโชนคือคนที่ลากเราไป...จูบใช่มั้ย”
“ฉันจะทำแบบนั้นกับเธอไปทำไม”
“นั่นสิ...โชนเกลียดเราหนิ จะมาจูบเราทำไม อื้อออ” เรียวปากของณิชาถูกประกบปิดอย่างรุนแรงจนน่าจะเกิดแผลใหม่ขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะผละออกไป
“เมื่อคืนใช่แบบนี้มั้ย”
“ใช่...” แววตาหยาดเยิ้มจ้องเขากลับอย่างที่ไม่เคยกล้าทำมาก่อน จนคนที่คิดว่าจะมาค่อนขอดเธอเรื่องพี่ชายเฉยๆ หายใจไม่ทั่วท้อง หรือเขากำลังถูกณิชายั่วยวนกันแน่
“ตอนไอ้เชนทร์เอากับเธอ มันจูบหรือเปล่า”
“ไม่”
- Writer
