ตอนที่20
ร่างบางที่เพิ่งกลับจากมหาลัยชะงักมือที่กำลังจะไขกุญแจเข้าห้องเมื่อไม่มีแม่กุญแจที่ควรจะล็อกประตูของเธอไว้
“ลืมล็อกประตูหรอเนี่ย” ร่างบางบ่นให้ตัวเองและเดินเข้าไปในห้อง ทันทีที่เห็นร่างคุ้นตาเรียวปากกลับยกยิ้ม ลืมคิดไปเลยว่าเขาเข้ามาในห้องเธอได้อย่างไร ร่างบางค่อยๆย่างฝีเท้าไม่ให้คนที่นอนหลับคว่ำหน้าบนที่นอนรู้สึกตัว เธอค่อยๆย่อตัวนั่งลงมองพิศใบหน้าคมเข้ม ขนตาของเขาหนาเป็นแพราวกับผู้หญิง แต่ดวงตาของเขากลับดูน่าเกรงขามกว่าคนพี่ ตอนเรียนปีหนึ่งหากจะแยกว่าใครเป็นใคร เธอมักจะมองที่ดวงตาของพวกเขาและดวงตาของโชนก็ฝังอยู่ในหัวใจของเธอตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
“แอบมองฉันทำไม”
“ชะ..โชน ไม่ได้หลับหรอ”
“ฉันตื่นเพราะเธอนั่นแหละ เสียงดัง”
“ขอโทษนะเราไม่รู้ว่าโชนนอนอยู่นี่ แล้วตัวยังร้อนอยู่มั้ย” เพราะความห่วงใยเลยทำให้เธอยื่นมือออกไปหวังจะสัมผัสอุณหภูมิที่หน้าผาก แต่เหตุการณ์เมื่อเช้าที่ติดอย
