Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng kanyang kwarto, nag-iisa si Benjamin, ang kanyang kalooban ay puno ng mga haka-haka at damdamin na hindi niya kayang pigilan. Nagpapasya siyang magpunta sa gilid ng kama, ang kanyang mga mata'y sumisilip sa dilim, ngunit ang kanyang isipan ay naglalakbay sa kahapon at maraming beses na pumipigil sa kanya.
"Olivia," bulong ni Benjamin sa kanyang sarili, ang bawat salita ay parang bagyo ng damdamin na hindi niya kayang pigilan. "Bakit sa kanya mo pa naramdaman ang pagmamahal na dapat ay para sa akin lamang? Bakit siya ang napili mo?"
Ang kanyang dibdib ay parang isang dagat na nagsisimula nang magalit, ang bawat alon ay nagpapakita ng sakit at paghihirap na hindi niya kayang pagdaanan. Sa kabila ng lahat ng kanyang pagpapakatatag, hindi niya maitago ang sak
