EP.2 ตามนางรจนา
840 Words
EP.2 ตามนางรจนา
เมื่อพ้นเวทีมาแล้วเพชรไพลินก็สาวเท้าไววิ่งไปตามโถงทางเดินเพื่อที่จะไปยังห้องแต่งตัว หญิงสาวยกมือขึ้นทาบหน้าอกข้างซ้าย หัวใจเต้นแรงเร็วจนแทบกระโจนออกมานอกอก รู้สึกสะท้านไปทั้งสรรพางค์กายเมื่อหวนกระหวัดถึงสายตาคมปราบคู่นั้น เธอยอมรับเลยว่าระหว่างที่กำลังแสดงรจนาเสี่ยงมาลัย สายตาของชีคหนุ่มที่จ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา ทำให้เธอแทบเยื้องกรายร่ายรำไม่ออก
ใบหน้าคมเข้มของเขายังคงตราตรึงอยู่ในใจไม่จาง
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะเดินไปที่ห้องแต่งตัวต่อ แต่แล้วคนที่เธอกำลังคิดถึงกลับยืนอยู่ตรงหน้า หญิงสาวค่อมตัวลงเล็กน้อยแล้วเดินเลี่ยง ทว่าชีคมุซตาฮ์ซานกลับรั้งข้อมือบางเอาไว้ เพชรไพลินตกใจรีบชักข้อมือกลับ ใบหน้าของเธอตื่นตระหนกจนชายตรงหน้ารู้สึกผิดที่เผลอแตะต้องตัวเธอ
“ฉันขอโทษ ฉันแค่อยากรู้จักเธอ” เสียงนุ่มทุ้มต่ำเอ่ยขอโทษ
ใบหน้าของเขาเรียบเฉยจนหญิงสาวเดาไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ มีเพียงสายตาเท่านั้นที่ทอดหวานยามมองเธอ ซึ่งค้านกับภาพลักษณ์ที่เงียบขรึมน่าหวั่นเกรงอย่างสิ้นเชิง
“ท่านชีคอยากรู้จักฉันหรือคะ” เพชรไพลินย้อนถาม หลุบตากลมโตลงต่ำด้วยไม่อาจสบสายตาหวามของชายหนุ่มตรงหน้าได้ กลัวเหลือเกินว่าสายตาคมร้อนแรงคู่นั้นจะหลอมละลายเธอราวกับขี้ผึ้งลนไฟ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นพวงมาลัยในมือซ้ายของชีคหนุ่ม เธอเงยหน้าขึ้นสบดวงตาคมที่มองเธออยู่ก่อนแล้วอีกครั้ง
“ฉันอยากรู้จักเธอ หากเธอไม่รังเกียจ...รจนา เธอจะบอกชื่อจริงให้ฉันรู้จักเธอได้หรือไม่”
เพชรไพลินนิ่งเงียบจนชีคหนุ่มเริ่มประหม่า ด้วยไม่เคยต้องร้องขอเพื่อรู้จักกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แค่เพียงเขาสั่ง ผู้หญิงทุกคนก็พร้อมใจกระโดดขึ้นเตียงกับเขาโดยไร้ข้อผูกมัด แต่ผู้หญิงตรงหน้านั้นกลับต่างออกไป เธอดูบอบบางน่าทะนุถนอม ดวงตาเนื้อทรายที่จ้องมองเขาอย่างระแวงภัย ทำให้ชายหนุ่มไม่กล้าผลีผลามด้วยกลัวว่าเธอจะเตลิดหนีหายไปเสียก่อน
“ดิฉันชื่อเพชรไพลินค่ะท่านชีค” หญิงสาวยอบตัวลงอย่างอ่อนน้อม ไม่มีใครไม่รู้จักเขา ยิ่งโดยเฉพาะสาวๆ ในเมืองไทยด้วยแล้ว ชีคมุซตาฮ์ซาน บินรามาน อัลซาบาฮัท คือหนุ่มหล่ออันดับหนึ่งที่หนังสือพิมพ์และนิตยสารต่างยกอันดับให้เขาอย่างไร้คู่แข่ง เขาเริ่มมีชื่อเสียงในประเทศไทยเมื่อต้นปีก่อน ตอนที่มาเยือนเมืองไทยเพื่อทำธุรกิจโรงแรมและการท่องเที่ยว นับจากนั้นไม่ว่าเขาจะทำอะไร นักข่าวต่างให้ความสนใจทำข่าวประหนึ่งว่าเขาเป็นดารา แล้วคนที่พรั่งพร้อมเช่นนี้หรือ บอกว่าอยากรู้จักกับเธอ นี่เธอต้องฝันไปแน่ๆ
“ชื่อเพราะ วันนี้เธอรำได้สวยมาก ฉันไม่เคยเห็นใครรำได้สวยมีชีวิตชีวาเท่ากับเธอมาก่อนเลย จนฉันหลงคิดไปว่าเธอเป็นนางรจนาจริงๆ เสียอีก” คำชมของเขาดูหวานหู ทว่าเขากลับพูดด้วยท่าทางจริงจังแตกต่างจากผู้ชายเจ้าชู้ที่มักทำสายตากรุ้มกริ่มจีบเธอ
“ดิฉันดีใจที่ท่านชีคชอบค่ะ” ใบหน้าของเธอดีขึ้น แต่แล้วก็ต้องแดงระเรื่อ เมื่อได้ยินคำต่อมาจากชีคมุซตาฮ์ซาน
“ใช่ฉันชอบมาก”
ชอบ...หญิงสาวตรงหน้าจนต้องเดินตามออกมา บอกไม่ถูกเลยว่าระหว่างวงหน้าสวยหวานอย่างไทยหรือกิริยาอ้อนช้อยอ้อนแอ้น สิ่งใดกันแน่ที่ทำให้เขานึกถูกใจในทันที ยิ่งได้พิศชมท่วงท่าร่ายรำที่ทำให้เขาแทบลืมหายใจ ราวกับโดนสะกดเอาไว้ด้วยมนตรา รวมทั้งได้พูดคุย เขาก็ยิ่งได้เห็นว่าเธอแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่วิ่งไล่ตามเขา นั่นเพราะเธอทำท่าราวกับจะวิ่งหนีเขาเสียทุกขณะ
“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ ดิฉันขอตัว ต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับบ้านค่ะ”
“เดี๋ยวสิ พรุ่งนี้ฉันจัดเลี้ยงที่โรงแรม ฉันอยากให้เธอมาร่วมงาน ไม่ได้จ้างมารำ แต่เชิญมาเป็นแขกพิเศษของฉัน”
“ดิฉันคงมาไม่ได้หรอกค่ะ งานหรูหราแบบนั้น ดิฉันวางตัวไม่ถูกค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธอย่างนุ่มนวล ทว่าชีคหนุ่มกลับไม่ยอมลดละ
“พรุ่งนี้ฉันจะให้คนขับรถไปรับ กรุณาอย่าปฏิเสธ หรือว่าเธอรังเกียจฉัน”
เขาสาวเท้าเข้าหาเธอ แล้วหยุดก่อนที่จะใกล้ชิดไปมากกว่านี้ เพชรไพลินรู้สึกราวกับว่าเธอตัวเล็กลงไปถนัดตาเมื่อมีคนตัวโตมายืนอยู่เบื้องหน้าเช่นนี้
- Writer
