My Husband's Mistress

Chapter 2

Chapter 2

RHEA’S POV

"C-Chase. Ahh!”

"Ohh! God!" Unggol na malakas ni Chase, na patuloy na gumagalaw sa ibabaw ko. Walang naramdaman na ingat at pag-mamahal si Rhea sa bawat ulos nito.

Tinukod ni Chase ang kamay sa kama, para hindi niya ako gaanong madaganan kasabay ang marahas na pag halik nito sa leeg ko.

“Hmmm.” Pikit-mata na dinadama ni Rhea ang mainit na halik at haplos nito.

Unting bumaba ang mainit na halik nito, papunta sa aking mayayaman na dibdib. Gamit ang mainit na bibig–sinakop nito na parang uhaw na uhaw na sanggol ang kaliwang dibdib ni Rhea. Samantala naman ang isang kamay nito–hinahaplos at pinag lalaruan ang isa ko pang dibdib.

"Ahh, C-Chase. Ang sarap.” Wala sa sariling masambit ni Rhea ang katagang iyon–na naka-hawak sa buhok ni Chase, para i guide lamang ito sa kaniyang ginagawa.

"I love you, Chase.” Hindi malaman ni Rhea na tinaas ang kanang kamay para hawakan ang asawa sa pisngi.

Bago ko pa man mahawakan ang pisngi nito, nahawakan na nito ang pulsuhan ko. Iyon na ata ang maling desisyon na ginawa ni Rhea, dahil umiba ang timpla ng mood nito sa aking ginawa.

"Don't you dare touch me, you filthy woman!"

Sumikip ang dibdib ko sa matalim na salita. “You love me? Kaylan man, hindi ko magugustuhan ang isang tulad mong malandi at pokpok!" Humigpit ang pag kahawak nito sa pulsuhan ko— at hinila palapit sakaniya.

Bakit ganun?

Bakit ganun ang tingin niya sa akin?

Na isang marumi at kaladkaring babae?

Sobrang sakit, na paulit-ulit nyang ipinamumukha saakin kong gaano ako karuming babae sa paningin niya.

"Chase. N-Nasasaktan ako," hirap kong tinig sabay binabawi ang pulsuhan ko na hindi niya pa din binibitawan. "Bitawan mo na ang kamay ko Chase, nasasaktan na ako. P-Please," naka-dama na nang takot sa puso si Rhea na hindi pa rin bumabago ang paraan na titig nito sa akin.

"Wala akong pakialam!" Malakas nyang sigaw, na mapa pikit ako sa sobrang takot. "You deserve all of this s**t! Ipapatikim ko sa’yo Rhea, ang impyerno!" Hindi ko inaasahan ang sunod nitong ginawa dahil sinampal niya ako nang ubod ng lakas.

Dinama ko pa din ang pananakit at kirot sa aking pisngi.

Gusto kong umiyak dahil ang sakit sakit na.

Bakit ganito na lang parati?

Bakit parati akong nahihirapan sa puder niya?

Hanggang sa hindi ko kinayanan ang sakit unti-unti ng pumatak ang luha na kanina ko pa pinipigilan.

Naka-tabi ko lamang si Chase, pinapanuod lamang ako na umiiyak ng tahimik. Hindi niya man lang ako nilapitan o kaya naman huminggi ng tawad, bagkus parang sarap na sarap pa itong makita akong umiiyak.

Makita akong nahihirapan.

Takot akong makita siyang magalit.

Takot akong maranasan ulit kong paano niya ako saktan at pahirapan sa sarili nitong kamay.

Tangka niya sana ako sasaktan muli, pero mabilis kong iniharang ang aking kamay sa aking mukha–para pigilan ito sa gusto niyang mangyari.

"T-Tama na, please. Huwag mo akong sasaktan.” Mahina kong pakiusap sakaniya. Ito lang ang naisip kong paraan para hindi ko na muling danasin pa ang sakit. "P-Patawarin mo ako. Pasensiya na, hindi ko na u-uulitin, Chase.” Hirap kong sambit kasabay ang panginig ng aking katawan sa takot.

Ayaw ko na nang ganito.

Sa gilid ng aking mata– nakita ko si Chase na pinikit ang mata para kontrolin ang galit at emosyon.

“Putangina!” Imbes na ako mapag-buhatan nang kamay–binuhos na lang ang galit na sinuntok ang unan sa tabi ko.

Tanging impit na iyak ko na lang marinig sa silid naming dalawa. Takot na takot na parang tuta, na kailangan kong sundin ang gusto nito.

"Damn it!" Iritado itong umalis sa ibabaw ko. Yakap-yakap na lang ni Rhea ang sarili, pinapanuod ang asawa na tahimik na nag bibihis sa harapan ko. Masakit lang talaga na isipin, na matapos niya akong gamitin at pag-sawaan–iiwan niya na lang ako ng ganito.

"Kapag pinag patuloy mo pa ito, lalo ka lang masasaktan sa puder ko, Rhea.” Hindi na lang ako kumibo, at dumadaloy ang bakas na luha sa aking pisngi.

Hanggang sa matapos na itong mag-bihis at pabagsak na sinarhan ang pinto nang silid namin na hudyat naka-alis na nga ito.

Nang maka- siguro ako na tuluyan na itong umalis, doon binuhos ni Rhea ang hagolhol na iyak , kanina niya pa gustong ilabas.

"P-Patawad Chase. Patawarin mo ako dahil itinali kita sa buhay na ayaw mo.”Hirap kong tinig, at hindi pa rin inaalis ang tingin sa pinto na nilabasan nito. "T-Tinali kita sa buhay na, hindi mo pinangarap. A-Alam kong diring-diri kanang pakisamahan ako, pero titiisin ko lahat ng masasakit na salita at pananakit mo sa akin dahil mahal na mahal kita.. Mahal na mahal kita C-Chase kahit masakit na.”

Lahat nang mga salita na sinabi ko, lahat nang yon bumara sa aking dibdib.

Mas masakit talaga ang katotohanan.

"Patawarin mo ako Chase. P-Patawarin mo ako" hagolhol na pag-iyak ni Rhea sa munting silid.

*****

Nagising si Rhea sa mahimbing na pag-kakatulog nang marinig ang malakas na pag-kabasag ng kong ano at sunod palahaw ng pag-iyak ng anak ko mula sa ibaba. Ang malakas na pag-iyak nito ang nag bigay takot sa puso niya.

Nag mamadali akong bumangon sa kama at nag bihis nang damit at lumabas sa silid para puntahan ang anak.

"I'm so sorry Dad. S-Sorry po, hindi ko p-po sinasadya na mabasag ang v-vase." patuloy na pag iyak ng batang lalaki sa harapan ng kaniyang Ama.

Hiwakan nang sobrang diin ni Chase ang bata sa kanyang panga na anumang oras babaliin niya na ito sa tindi ng gigil at galit niya dito.

Bakas sa mukha ng kaawa-awang bata ang hirap at sakit sa kamay ng kanyang Ama.

"You bullshit!" Nag tagis ang ngipin ni Chase sa galit sabay hawak ng mariin sa panga ng bata.Dumaplis ang bakas na luha sa munting bata–tanda na takot sa Ama nito. "Tignan mo ang ginawa mo. Diba sinabi ko sa’yo , huwag na huwag kang papasok sa kwarto ko. Tanga kaba? Huh?!" Umalingawngaw ang malakas nitong sigaw na pumalahaw pa lalo ng iyak ang bata.

"I-I'm so sorry. D-Daddy, tama na po. You’re hurting me.” Hirap na hirap ang bata na inaalis ang kamay ni Mark na naka-hawak sa panga nito.

"Sorry?" Uyam na asik ni Chase dito. "Bakit nasasaktan ka ba huh? Kailangan mo talagang mag-tanda na bata ka!" Binitawan ni Chase ang panga ng bata.

Hinawakan nang mariin ang braso ni Andrius at sunod na kinuha ang sinturon at pina-talikod ito.

Pinag hahampas ni Chase nang paulit-ulit ang kawawang bata sa likuran at pwet nito.

“N-No, aray ko. Tama na po Daddy. Ahh!” Impit na sigaw sakit ng bata na patuloy na nag mamakaawa sa Ama nito. Sa pagiging malikot at pilit na tumatakas palayo ang bata–kaya’t dumaplis ang bawat hampas ng sinturon ni Chase sa likod at parteng kamay ng bata– “Tama na po Daddy, tama na po. Ayaw ko na.” Hagolhol nitong pag-iyak.

"Oh God, Chase!" Taranta na nilapitan ni Rhea ang dalawa na makita na pinag-mamalupitan na saktan ang kaniyang anak. Walang pinalampas na segundo si Rhea at kinuha sa pag-kakahawak ng asawa si Andrius.

"Ano ba Chase, nasasaktan ang anak mo!"Niyakap ni Rhea ang anak at tinago ito sa likuran ko para hindi na ito pag-malupetan pa muli.

"M-Mommy" pag iyak nito, nag hahanap siya nang kakampi.Sinubsob nito ang maliit na mukha sa damit ko–at hindi mapigilan ni Rhea na masaktan at maiyak na rin na makita itong umiiyak sa takot.

"My son?” Lumapit sa akin si Chase at ang mata nito’y umaapoy na sa galit. "Anak mo lang siya Rhea. Wala akong anak na kagaya niya, naiintindihan mo ba ako?!" Umalingawngaw ang malakas nitong sigaw sa buong silid kasabay ang hikbi nang pag-iyak ni Andrius.

"Please stop this already Chase, mas lalo lang natatakot si Andrius sa'yo," mahinahon kong pakiusap. Kahit takot man si Rhea sa asawa, kailangan ko pa din protektahan ang anak namin.

Naalala ko na naman muli ang mga panahon, kong paano niya ako pinag samantalahan ng gabing iyon.

Paano niya ako pinilit sa bagay na ayaw ko.

Ayaw ko nang maalala pa muli ang mapait kong naka- raan sakaniya.

"Stop?" Pagak itong napa- tawa at inis na sinuklay ang buhok gamit ang kanyang kamay at hinarap nya ako ng sobrang galit. "Wala akong pakialam sa batang iyan Rhea, at hindi ako titigil hangga't hindi kayo umaalis sa buhay ko. Bakit hindi na lang kayo lumayo at umalis? Sawang-sawa na akong pakisamahan ang isang tulad niyonh mga pulubi!" dinuro ang aking dibdib at pinamukha niya saakin nang paulit-ulit, kong gaano kami napaka- walang silbi at malas sa buhay niya.

Tumatarak sa puso at katawan ko ang masasakit nitong panunumbat sa akin.

Oo, Mahirap kami.

Galing ako sa isang mahirap at dukha na pamilya.

Masakit para sa akin na ipamukha ang bagay na iyon.

"Ibigay mo sa akin Rhea ang batang iyan at bibigyan ko ng putanginang leksyon!" Balak sana nitong kukunin ang anak ko pero inawat ko itong muli.

"Mommy.” Iyak na impit ni Andrius. “I’m so sorry po Daddy. Sorry na po, huwag niyo akong sasaktan.” Hikbi nang pag-iyak nito na tanda ayaw lumapit sa Ama.

Napaka- sakit para sa akin na makitang umiiyak ang anak ko.

Napaka- sakit na makita siyang nasasaktan din.

Kaya kong tiisin ang lahat-lahat, pero hindi ko kayang makita siyang madamay sa nangyayari.

"Please tama na Chase, huwag mo ng palakihin i-ito. Pakiusap.” Pakiusap ko. Nilapit pa ni Chase ang sarili sa akin at sabay duro. “Hindi pa ako tapos sa’yo Rhea. Hindi pa ako tapos sainyong dalawa!”

Pareho kaming napa-sigaw ni Andrius, na binalibag nito sa harapan namin ang upuan. Maririnig mo na lang ang malakas na tunog at pag kahati-hati no’n sa lakas nang pag hampas ng aking asawa.

"Ahh! M-Mommy!" Iyak nito sa takot.

Galit na galit na nag martsa palabas sa silid si Chase, at tumulo na lang ang bakas na luha sa mata ni Rhea.

Lumuhod si Rhea sa harapan ng anak at hinaplos ang buhok nito. May daplis na rin nang bakas na luha at takot sa mata nito sa labis na trauma na pag-mamalupet sakaniya ni Chase kanina.

"Tahan na Andrius, nandito ang Mommy," pang aalo ko sa dito. “Hindi ko hahayaan na saktan ka ni Daddy.” Napa-baling nang tingin si Rhea sa kamay at braso ng anak–namuo ang pamumula ng braso nito at may latay ng marka ng pasa na tanda nang pag-mamalupet sakaniya ni Chase. “Sige na a-anak, pumunta kana sa silid mo. Mag lilinis lang si Mommy okay?”

Ngumiti si Rhea ng mapait at kinuha ko na rin ang walis-tambo at dustpan para linisin ang basag na vase at ilang kalat din sa loob nang silid. Hindi mapigilan ni Rhea na mapa-iyak na ganito ang kanilang sitwasyon ngayon na, nag dudusa pa din sa piling ng kaniyang asawa.

"Mommy,” malambing na boses ni Andrius at lumapit sa akin.

"Yes, baby?" Tinigil ko ang aking ginagawa pansamantala para harapin ito. “Bakit ka pa nandito? Pumanhik kana sa silid mo at baka mabubog kapa ng mga basag na vase.”

Hindi ito kumibo pero gumuhit sa mata nito ang pag-aalinlangan. “M-Mahal po ba tayo ni Daddy?" Ang katagang iyon ang mag patigil sa akin.

Kinurot ang puso ko, na ngayon nahihirapan na din ito sa sitwasyon naming dalawa.

Anim na taon na ang nakaka-lipas simula ng insidente na nangyari sa aming dalawa ni Chase. Si Andrius ang naging bunga ng gabing pananamantala sa akin ni Chase.

Wala naman akong pinag sisihan sa nangyari saamin ni Chase, bagkus naging masaya ako ng malaman kong nag dadalantao na ako.

Ako na ata ang pinaka-masayang babae sa mundo na buntis na ako noon.

Akala ko napaka- swerte ako, pero nag kamali ako ng akala.

Kabaliktaran ang nangyari sa akin.

Sa loob ng anim na taon na pag sasama namin ni Chase, hindi niya kami tinuring na pamilya, kundi. kinasusuklaman at kinakahiya niya kami.

Tingin niya saamin ni Andrius, malas sa buhay niya.

Hindi rin matanggap ni Chase si Andrius bilang anak, dahil akala nito anak ko ito sa ibang lalaki. Buong akala ni Chase, pinag patuloy ko ang ginagawa kong pag lalandi sa Bar—matapos nang may mangyari sa aming dalawa.

Galit na galit si Chase nang malaman nito ang aking pinag-bubuntis. Kinasusuklaman niya ako na pina-ako ko sakaniya ang bata na hindi niya naman anak.

Napaka sakit para sa akin, na hindi nilalapitan ni Chase si Andrius. Hindi niya din magawang lapitan, kausapin at bigyan ng oras at atensyon ang aming anak, bagkus parati nya itong sinasaktan at pinapagalitan.

Gusto ko lang naman kahit maikli na sandali, na iparamdam niya sa anak namin ang konting pag mamahal at atensyon–kahit para na lang sa akin wala na.

Napaka sakit sa dibdib ko na ganun na lamang ang trato niya sa anak ko.

Sa sarili niyang dugo't laman, kaya niyang kamuhian at talikuran.

Binitawan ko ang hawak kong walis tambo at dustpan at nilagay iyon sa isang tabi. Lumapit ako kay Andrius at marahang lumuhod sa harapan nito para magkapantay kami ng tingin.

"Bakit mo naman natanong iyan, sweetheart?”Malambing kong tinig. “Oo naman, mahal tayo ng Daddy Chase mo, at mahal na mahal ka din niya.”

Andrius was sweet and loving son. Parang replica ni Chase si Andrius, na mag kamukhang-mag kamukha silang dalawa, na kahit saan mong anggulo tignan mag kawahig silang dalawa. Marami din silang pareho na similarities at hilig.

Namana din ni Andrius ang makapal na kilay ni Chase, dark brown na mga mata at mamula-mulang labi. Sa edad nitong limang taong gulang, mabilis niyang naiintindihan ang mga bagay-bagay sa paligid.

"Sa tingin ko, hindi tayo mahal ni D-Daddy," malungkot nitong saad at bahagya yumuko. "Ayaw niya sa atin Mommy. Ayaw niya saakin, bakit ganun po?" Basag nitong tinig. "Sa tuwing umuuwi siya sa bahay, parati na lang po siya galit. Parati po kayong sinasaktan at pina-paiyak ni Daddy. " mahina nitong sambit.

"H-Hindi, hindi totoo iyan." pilit kong pinag tatangol si Chase sa anak ko dahil alam ko iyon ang mas makakabuti.

Ayaw kong lumaki si Andrius na tanim na galit sa kanyangy Daddy. Gusto ko siyang pamulatin sa isang pamilya na masaya kahit alam kong hindi mangyayari iyon.

"Huwag ka pong mag sinunggaling sa akin Mommy, alam ko po ang ginagawa sa’yo ni Daddy." maluha-luha nitong sambit. "Naririnig ko kayong nag aaway ni Daddy sa room po. Naririnig kong umiiyak ka tuwing gabi.”

Kinagat ko ng sobrang diin ang aking labi. Pinigilan ko ang aking pag iyak, ayaw kong ipakita sa anak ko na ako'y umiiyak at nahihirapan.

"Andrius." Bago pa tumulo ang aking mga luha, mabilis kong niyakap nang sobrang higpit ang aking anak. “Huwag mong alalahan ang Daddy Chase mo. Pagod lang siya sa trabaho, kaya't nag kakaganun siya. Lagi mong tatandaan mahal na mahal tayo ng Daddy Chase mo. Mahal niya tayo.”Mapait akong ngumiti, na dumadaloy ang luha sa aking pisngi.

Mas okay na ito.

Mas okay nang, ako ang mahirapan.

Huwag lang ang anak ko.