ท่านประธานหมอ(ที่รัก)

สัญญา

หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ

"พี่เอเทนมีแฟนตอนไหนคะทำไมบุหลันไม่รู้เรื่องเลย" บุหลันถามขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าๆ

"พี่ก็พึ่งเจอเขาได้ไม่นานหรอก พี่ชอบที่เขาเก่งดูแลตัวเองได้ไม่อ่อนปวกเปียก" เอเทนพูดออกมาแล้วยิ้มให้บุหลับเบาๆ

"แต่พี่ก็รู้ว่าบุหลันชะ" บุหลันกำลังจะพูดต่อ

"พี่ว่าเรื่องของพี่กับบุหลัน เราสองคนเหมาะที่จะเป็นพี่น้องกันมากกว่าเป็นคู่รักนะ" เอเทนพูดแทรกขึ้นมา

"บุหลันไม่ยอมแพ้หรอกคะ สักวันบุหลันจะทำให้พี่รักบุหลันให้ได้" บุหลันพูดออกมาด้วยสีหน้าที่จริงจัง

"เอาเวลาไปทำหน้าที่ของตัวเองดีกว่านะ พี่ต้องไปเครียร์งานต่อไว้คุยกันนะ" เอเทนพูดจบไม่รอฟังคำตอบก็รีบเดินออกไปทันที

ฝั่งแม่ของบุหลัน

"คุณพี่คะ ทำไมเรื่องเป็นแบบนี้ละคะแล้วที่เราคุยกันไว้ก่อนหน้านี้ละคะ" แม่ของบุหลันที่มีสีหน้าไม่ค่อยพอใจถามนาราและสันติขึ้น

"ฉันไม่สามารถไปบังคับจิตใจลูกของฉันได้ ถ้าตาเอเทนชอบหนูบุหลันฉันก็ไม่มีปัญหาแต่ถ้าไม่ชอบฉันก็ทำอะไรไม่ได้ ความสุขของเอเทนคือสิ่งที่ฉันต้องการจะเห็น แค่เรื่องงานที่เอเทนต้องรับผิดชอบก็หนักอึ้งมากพอแล้ว" นาราพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเรียบนิ่ง

"แต่ว่า"

"ก็เอาตามที่คุณนาราบอกนะครับ ถ้าหนูบุหลันสามารถทำให้เจ้าเอเทนรักได้ผมก็ยินดีด้วยทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ตัวของหนูบุหลันเอง" สันติเสริมขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน

"ได้คะ คุณพี่ทั้งสองพูดเองนะคะว่าถ้ายัยบุหลันทำให้จาเอเทนรักจะให้ทั้งสองคนแต่งงานกัน" แม่ของบุหลันย้ำขึ้น

"ครับ ผมเอาเกียรติของผมเป็นประกันแต่ตาเอเทนจะต้องรักหนูบุหลันจริงๆ" สันติพูดขึ้น นาราไม่ได้ตอบอะไรได้แต่ยกชาขึ้นมาจิบเพื่อลดความตึงเครียดในตอนนี้

"แม่คะ เรากลับกันเถอะคะ" บุหลันเดินเข้ามาหาผู้เป็นแม่แล้วพูดขึ้น

"ไปสิลูก ลาคุณลุงคุณป้าสะสิ" แม่ของบุหลันพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน

"สวัสดีคะ คุณลุงคุณป้า" บุหลันยกมือไหว้ทั้งสองคน

"ดิฉันกลับก่อนนะคะคุณพี่" แม่ของบุหลันยกมือไหว้สันติกับนาราเสร็จก็เดินออกจากบ้านไปในทันที

"เห้อออ นี้มันอะไรกันเอาลูกสาวมาแร่ขายแบบนี้ก็ได้เหรอคะ" นาราหันมาถามสันติขึ้น

"ผมเองก็หนักใจไม่แพ้คุณ เขาเป็นเครือญาติห่างๆ ลุงของหนูบุหลันเคยช่วยครอบครัวเราไว้เยอะจริงๆ ผมเองก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างที่ผมบอกทุกอย่างอยู่ที่เจ้าเอเทน" สันติพูดพร้อมมองไปที่ลูกชายคนเดียวที่กำลังเดินเข้ามาหาตัวเอง

"เป็นไง มีแฟนไม่คิดจะบอกพ่อบอกแม่เลยหรือไง" สันติถามออกมาทันทีที่เอเทนนั่งลง

"ผมรอดูนิสัยใจคอของเขาก่อนนะครับ คิดว่าอีกสักพักจะบอกแต่เรื่องของบุหลันมันเป็นตัวกระตุ้นให้ผมต้องบอกเร็วเกินไป" เอเทนพูดออกมาพร้อมนั่งหลังพิงไปที่เก้าอี้

"แม่บอกแล้วแม่จะไม่บังคับลูกเอาตามที่ลูกสบายใจ" นราพูดขึ้น

"คุยกันไปก่อนนะคะ เดี่ยวฉันไปเอาของว่างมาให้" นาราเดินตามสาวใช้ประจำตัวเข้าไปในครัว

"มีอะไรหรือเปล่าวันนี้แกดูเครียดๆ" สันติถามเอเทนขึ้น

"วันนี้ผมสั่งพักงานไทเกอร์ไป" เอเทนสารภาพความจริงให้ผู้เป็นพ่อฟัง

"ทำไม ความผิดครั้งนี้มันใหญ่หลวงมากขนาดนั้นเลยเหรอ" สันติถามพรางนั่งฟังคำตอบอย่างตั้งใจ

"ไทเกอร์เมาค้างเข้าห้องผ่าตัด ครั้งนี้ทำให้คนไข้ตายขณะผ่าตัดเพราะไทเกอร์ตัดโดนเส้นเลือดใหญ่ ผมจำเป็นที่จะต้องทำแบบนั้นก่อนที่โรงพยาบาลของเราจะเสียชื่อเสียงไปมากกว่านี้" เอเทนถอนหายใจออกมาพร้อมกับเล่าเหตุผลให้สันติฟัง

"อือ ก็สมควรแล้วดีนะแค่สั่งพักงานไม่ยึดใบอนุญาติประกอบวิชาชีพไปเลย" สันติพูดออกมาพรางนั่งหลังพิงไปที่โซฟา

"พ่อ จะไม่ว่าอะไรผมใช่ไหมครับที่ผมทำแบบนี้" เอเทนบีบมือเข้าหากันแล้วจตัดสินใจถามสันติขึ้น

"เอเทนแกเป็นประธานของโรงพยาบาลทุกอย่างพ่อให้แกดูแลตัดสินใจเอง อะไรที่แกว่าดีพ่อก็พร้อมส่งเสริมและพ่อเชื่อแกจะพาโรงพยาบาลและบริษัทของเราไปในทางที่ดี" สันติยิ้มให้เอเทนแล้วพูดขึ้น

"ขอบคุณครับ" เอเทนยิ้มกว้างออมาด้วยความโล่งอก

"แล้วเรื่องแฟนแกคนนั้นพร้อมเมื่อไหร่ พามาทานข้าวที่บ้านเราบ้างนะ แม่แกคงดีใจที่จะได้เจอว่าที่ลูกสะใภ้" สันติยิ้มกว้างให้เอเทน

ตอนนี้ทุกอย่างหนักอึ้งไปที่เอเทน ตัวของเอเทนไม่รู้เลยว่าดาวเหนือจะยอมรับกับเรื่องนี้ได้มากน้อยแค่ไหนมันเป็นการมัดมือชกไปในตัวโดยที่ดาวเหนือเองก็อาจจะไม่เต็มใจด้วยซ้ำ

เช้าวันต่อมา

ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด ตู๊ดด เสียงต่อสายหาบัว

"คะอาจารย์หมอ" บัวรับสาย

"เรียกญาติของคุณยายดามาพบผมที่ห้องทีครับ" เอเทนตัดสินใจพูดออกมาไปแล้วมองกระดาษแผ่นหนึ่งในมือ

"ได้คะ" บัวรับคำแล้ววางสายไป

"หวังว่ามันจะไม่มีปัญหาอะไรนะเอเทน" เอเทนพึมพำกับตัวเองเบาๆ

ผ่านไปไม่นาน

ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูห้องของเอเทนดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของเอเทน

"เข้ามา" เอเทนพูดออกมาไม่นานประตูก็เปิดเข้ามา ปรากฏร่างของดาวเหนือและแม่ของดาวเหนือเดินเข้ามาพร้อมกัน

"นั่งก่อนครับ" เอเทนพูดพร้อมกับมองไปที่แม่ของดาวเหนือ ทั้งสองคนนั่งลงแล้วมองมาที่หน้าของเอเทน

"เรื่องการผ่าตัด"

"เงินฉันยังไม่พอเลยคะ" ดาวเหนือพูดแทรกขึ้น

"เรื่องเงินค่อยว่ากันครับ ตอนนี้คุณยายต้องได้รับการผ่าตัดด่วน" เอเทนพูดออกมา

"พี่บัวรบกวนพาคุณน้าไปเดินเรื่องการผ่าตัด แล้วส่งต่อการผ่าตัดให้หมอคิรินและหมออันอันด่วนนะครับ" เอเทนพูดพร้อมมองไปที่บัว

"ขอบคุณมากนะคะ" ดวงเดือนพูดออกมา ดาวเหนืออึ้งไปกับคำพุดของเอเทนเมื่อวานเอเทนมีที่ท่าที่จะไม่อยากช่วยเลยสักนิดเดียว ทำไมวันนี้ถึงได้อยากช่วยขึ้นมา

"ไปคะพี่ดวง พี่โชคดีนะเนี่ยอาจารย์หมอรับเป็นเจ้าของไข้เองเลย" บัวพูดพร้อมกับเดินออกไปจากห้องพร้อมดวงเดือน

"มาที่เรื่องของเรา" เอเทนพูดขึ้นขณะที่ประตูปิดสนิทแล้ว

"เรื่องของเราเหรอ เรื่องอะไร" ดาวเหนือทำหน้าสงสัยแล้วถามขึ้น

"ใช่เรื่องของเรา" เอเทนพูดพร้อมกับยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ดาวเหนือ ดาวเหนือรับมาแล้วอ่านรายละเอียดจนจบ

"นี้มันหมายความว่าไง" ดาวเหนือถามออกมา

"อ่านหนังสือไม่ออกเหรอ หรือเรียนไม่จบ" เอเทนถามขึ้น

"นี้นาย"

"อะแฮ่ม อย่าลืมนะตอนนีเธอคือลูกนี้ฉันพูดให้มันเข้าหูน่ะบอกก่อน ฉันสั่งทีเดียวการผ่าตัดจะยกเลิกทันที" เอเทนมองมาที่หน้าของดาวเหนือแล้วพูดขึ้น

(ดาวเหนือ อดทนไว้ดาวเหนือแกต้องทำได้ดิ คิดถึงหน้ายายเอาไว้ดาวเหนือ อดทน1 อดทน2 อดทน3) ดาวเหนือท่องในใจเพื่อลดความโมโหของตัวเอง

"คะ ดิฉันอ่านออกคะ ดิฉันแค่อยากทราบว่าคุณคิดอะไรอยู่คะถึงได้ทำสัญญาบ้าๆนี้ขึ้นมา" ดาวเหนือปั้นหน้ายิ้มแล้วพยายามพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

"ฉันต้องการให้เธอมาเป็นแฟนฉัน" เอเทนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง

"เพื่อ" ดาวเหนือยังถามขึ้นต่อ

"ฉันมีเหตุผลของฉัน"

"แต่เหตุผลของคุณฉันจำเป็นต้องรู้เพื่อความปลอดภัยของตัวฉันเอง" ดาวเหนือสวนขึ้นทันที

"อือ มีคนมาตามตอแยฉัน"

"หล่อเหลือเกินพ่อคุณ" ดาวเหนือพึมพำออกมา

"แฮ่มๆ" เอเททนส่งเสียงออกมาแล้วจ้องไปที่หน้าของดาวเหนือ

"ขอโทษคะ" ดาวเหรือนั่งตัวตรง เอเทนเริ่มเล่าเรื่องของบุหลันให้ดาวเหนือฟังจนจบ

"นี้คือเหตุผลที่ฉันต้องการให้เธอมาแสดงเป็นแฟนฉัน" เอเทนพูดขึ้น

"เหตุผลก็น่าฟัง พอเข้าใจได้ ก็วินๆทั้งคู่นิน๊าา แต่ระยะเวลาต้องนานแค่ไหน" ดาวเหนือยังถามต่อ

"ไม่มีกำหนด แต่ตลอดระยะเวลาที่เธอมาแสดงเป็นแฟนฉันเธอจะได้รับเงินเดือน เดือนละ 30,000บาท" เอเทนยังพูดออกมา

"สะ สะ สะสามหมื่นเลยเหรอ" ดาวเหนือตาโตขึ้นมาพร้อมกับอุทานออกมาเสียงดังสั่นด้วยความตกใจ

"ใช่ เธอมีหน้าที่มาดูแลฉัน ทำกับข้าวมาส่งและที่สำคัญฉันเรียกเวลาไหนต้องมาเวลานั้น ทำได้ไหม" เอเทนพูดขึ้น

"ทำได้คะ" (โห้นี้ถ้าทำงานไปด้วยนี้รวยเลยนะเนี่ย) ดาวเหนือนตอบเอเทนไปแล้วนึกคิดในใจ

"งานที่ทำอยู่ทุกอย่างลาออกซะ" เอเทนยื่นคำขาดออกมา เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจดาวเหนือความฝันพังทลายไปกับสายลม

"คะ ก็ได้" ดาวเหนือพูดออกมาด้วยสีหน้าเศร้าลง

"ค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้านเธอฉันจะจัดการให้ รวมถึงซื้อบ้านให้ 1หลังมีรถให้ใช้" เอเทนพูดออกมาพร้อมกับเซนต์เอกสารต่อ

"ห๊ะ" ดางวเหนืออุทานออกมาอีกครั้งอย่างไม่เชื่อหูของตัวเองที่ได้ยิน

"ทำไม หรือจะไม่เอา" เอเทนเงยหน้าขึ้นมาหาดาวเหนือแล้วถามขึ้น

"อะ เอาดิ ใครจะโง่ไม่เอาว่ะ" ดาวเหนือพูดจบก็รีบเซนต์เอกสารสัญญาทันที