ท่านประธานหมอ(ที่รัก)

หนังสือสัญญา

"ถือว่าหนังสือสัญญาฉบับนี้มีผลตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ค่าผ่าตัดค่ารักษาของยายเธอฉันจัดการให้ บอกแม่เธออาทิตย์หน้าเตรียมตัวย้ายบ้าน เลิกทำงานเลิกขายของ" เอเทนพูดออกมาแล้วยื่นสัญญาอีกฉบับให้ดาวเหนือเก็บไว้ ดาวเหนือมองสัญญาที่ตัวเองพึ่งเซนต์ไป คิดไปคิดมาก็เห็นแก่เงินมากเหมือนกันนะเนี่ย

"นี้เธอ แนะนำตัวเธอให้ฉันฟังหน่อสิ" เอเทนพูดขึ้นแล้วนั่งเซนต์เอกสารต่อ

"ฉันชื่อ ดาวเหนือ"

"คนบ้าอะไรชื่อดาวเหนือว่ะ คริๆๆ" เสียงเอเทนพึมพำออกมและขำขึ้นเบาๆ

"นี้นาย ก็คนแบบฉันนี้แระ" ดาวเหนือหน้าแดงขึ้นมาด้วยความโกรธโมโหเอเทนที่หัวเราะชื่อของตัวเอง

"อะๆๆ ขอโทษๆๆ" เอเทนพูดและหยุดขำทันทีแต่ก็มีแอบอมยิ้มขึ้นมาบ้างเล็กน้อย

"ฉันชื่อดาวเหนือ จะเรียกดาวก็ได้ จบแค่ม.6 ไม่มีเงินเรียนต่อ บ้านจน ไม่มีพ่อ มีแต่หลาน ยาย แม่และก็พี่สาว" ดาวเหนือเล่าออกมา

"อือ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว" เอเทนพูดแล้วยิ้มออกมาเบาๆ

"แล้วนายละ"

"ฉันชื่อ เอเทน เป็นหมอและเป็นประธานบริหารของโรงพยาบาลนี้อีกทั้งยังมีงานที่บริษัทส่งออกเครื่องมืออุปกรณ์การแพทย์และบริษัทส่งของยาอีกด้วย" เอเทนอธิบายออกมา

"โห้ ธุรกิจรัดตัวขนาดนี้"

"อือ นั้นคือเหตุผลที่ฉันไม่ค่อยมีเวลา ดาวเหนือถ้าเธอไม่ว่าอะไร มาเป็นผู้ช่วยฉันก็ได้นะ" เอเทนพูดออกมาในเชิงพูดเล่นไม่ได้หวังในคำตอบเท่าไหร่นัก

"ได้ดิ ในเมื่อนายไม่ให้ฉันทำงานฉันไปทำงานเป็นผู้ช่วยนายก็ได้ แต่ฉันทำอะไรไม่เป็นนะ" ดาวเหนือพูดออกมา เอเทนเงยหน้าขึ้นมาจ้องไปที่หน้าของดาวเหนือทันที

"ทำไม มองหน้าฉันแบบนี้คืออะไร" ดาวเหนือถามออกมา

"เปล่า แค่ไม่คิดว่าเธอจะตกลง" เอเทนพูดขึ้น

"ดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆหายใจทิ้งเผื่อนายจะใจดีให้เบี้ยขยัน" ดาวเหนือยิ้มเจือนๆออกมา

"ยัยงก" เอเทนมองมาที่ดาวเหนือแล้วพูดขึ้น

"แฮร่ๆๆ" ดางเหนือยิ้มออกมาแก้เก้อ

"เอาละ นี้เบอร์ฉัน นายมีอะไรก็โทรมาได้ตลอดนะ ฉันขอไปดูแม่กับยายก่อน" ดาวเหนือพูดขึ้นพร้อมกับเขียนเบอร์โทรไว้ในหัวหนังสือสัญญาของเอเทน

"อือ ไปเถอะ" เอเทนไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองดาวเหนือแต่กลับจ้องไปที่เอกสารที่อยู่ตรงหน้าของตัวเอง

เอเทน:

ยัยเด็กบ้าคนนี้นิสัยใช้ได้เลยแฮ่ะ ไม่ขี้เกียจสันหลังยาวปรกติคนทั่วไปข้อเสนอดีๆแบบนี้ไม่มีใครอยากมาทำงานให้เหนื่อยหรอก ดาวเหนือเธอเป็นคนยังไงกันแน่ เก่ง ฉลาด ขยัน หรือแค่กำลังสร้างภาพให้ดูน่าสงสารกันแน่น่ะ ฉันจะต้องรู้นิสัยจริงๆของเธอให้ได้

เอเทนมองตามดาวเหนือที่เดินจ้ำอ้าวออกไปด้วยความเป็นห่วงยายและแม่ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปดาวเหนือจะต้องเจอกับเรื่องราวที่โหดร้ายเพิ่มมากขึ้น เอเทนไม่ได้มีศัตรูคนเดียว แต่เขากลับมีศัตรูมากมายที่รอเวลาให้เอเทนพลาดแล้วเหยียบซ้ำนับไม่ถ้วน

1อาทิตย์ต่อมา

"โห้ นี้บ้านใครดาวเหนือ" ดวงเดือนถามลูกสาวขึ้นทันทีที่รถแท๊กซี่มาจอดอยู่ที่หน้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง

"แม่หนูมีอะไรจะบอก" ดาวเหนือทำหน้าไม่ถูกไม่รู้ว่าจะสารภาพบอกกับแม่ของตัวเองยังไง

"อะไร ว่ามา" ดวงเดือนตอนนี้อยู่ในท่ากอดอกจ้องมองมาที่ลูกสาว

"เชิญเข้าบ้านกันก่อนดีกว่าครับ" เอเทนเดินมาถึงหน้าบ้านพูดขึ้น

"อ้าวคุณหมอมาทำอะไรที่นี้คะ" ดวงเดือนมองมาที่เอเทนแล้วพูดขึ้น

"เอาไว้ไปคุยกันในบ้านดีกว่าครับ" เอเทนพูดจบก็ผายมือเชิญดวงเดือนให้เดินเข้าบ้านไป

"เห้อ ฉันไม่รู้จะเริ่มบอกแม่ยังไง" ดาวเหนือพูดขึ้นพร้อมกันทำหน้าตาไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่นัก

"ไม่ต้องห่วง ฉันจัดการเองเธอมีหน้าที่เอ่อ อ่อตามฉันไปก็แล้วกัน" เอเทนพูดจบก็เดินนำหน้าดาวเหนือเข้าบ้านไป

"โห้ แม่บ้านหลังใหญ่จังคะ เวลาทำความสะอาดเหนื่อยน่าดู" นภาสาวน้อยวันแค่ 7ขวบพูดขึ้น

"นั้นสิ พี่แกพาเรามาทำอะไรที่นี้" ดวงเดือนทำท่าทางสงสัย

"สวัสดีคะ เชิญด้านนี้เลยนะคะ" หญิงสาวคนหนึ่งหน้าตาทาท่างคล่องแคล้วพูดขึ้น

"อ๋อคะ" ดวงเดือนเดินตามสาวคนนั้นเข้าไปในห้องนั่งเล่นมีโซฟาน่าจะราคาแพงวางอยู่

"นั่งรอก่อนนะคะอีกสักพักคุณเอเทนคงจะมาแล้วคะ" สาวใช้พูดจบก็เดินออกไปทันที

"เราจะนั่งตรงไหนดีละยัยภา" ดวงเดือนถามหลานสาวขึ้น

"นั่งพื้นดีไหมแม่" นภาถามผู้เป็นยายขึ้น

"ก็น่าจะต้องเป็นแบบนั้นโซฟาน่าจะแพง เสื้อผ้าเราก็เปื้อนนั่งพื้นนี้แระดีแล้ว" ดวงเดือนพูดจบกำลังจะนั่งลงที่พื้น

"คุณน้าครับ" เอเทนรีบเดนเข้ามาพยุ่งดวงเดือนไว้ไม่ให้นั่งลงที่พื้น

"คุณหมอ" ดวงเดือนเรียกชื่อเอเทนขึ้น

"นั่งข้างบนเถอะครับ อีกอย่างเรียกผมว่าเอเทนจะดีกว่านะครับ" เอเทนพูดพร้อมกับพยุงดวงเดือนไปนั่งที่โซฟาทันที

"ชุดดิฉันเปื้อนเกรงว่าโซฟาราคาแพงนี้จะเปื้อนไปด้วยคะ" ดวงเดือนพูดออมาอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว

"แม่ เกิดอะไรขึ้น" ดาวเหนือที่วิ่งตามมาถามขึ้น

"ไม่มีอะไร เอาละครับในเมื่อมากันครบทุกคนแล้ว ผมมีอะไรอยากจะบอกคุณน้า" เอเทนเริ่มต้นประโยค ดวงเดือนไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่นั่งนิ่งรอฟัง

"ผมกับดาวเหนือ เราเป็นแฟนกันครับ" เอเทนไม่อ้อมค้อมแต่เลือกที่จะพูดออกมาตรงๆ

"ห๊ะ อะไรนะ" ทั้งดวงเดือนและนภาตะโกนออกมาพร้อมกัน

"เอ่อ เอ่อ คือตามที่คุณเอเทนพูดเลยจ๊ะแม่ ดาวกับคุณเอเทนเป็นแฟนกันคะ" ดาวเหนือจำใจต้องโกหกคนเป็นแม่ ถ้าบอกความจริงไปแม่ของดาวเหนือก็จะเป็นกังวลมากขึ้นไปอีก สู้ให้แม่รู้แค่นี้จะดีกว่า

"เรื่องจริงเหรอ ดาว" ดวงเดือนหันมาถามลูกสาวอีกครั้ง

"คะแม่ เรื่องจริงแล้วบ้านหลังนี้คุณเอเทนเขาซื้อให้ดาวและให้เงินเดือนดาวให้ดาวไปทำงานด้วย ต่อไปนี้แม่ก็ไม่ต้องลำบากออกไปขายของแล้วอยู่ที่บ้านดูแลยายก็พอแล้วคะ" ดาวเหนือพูดออกมายาวเหยียด

"แต่ว่า" ดวงเดือนกำลังจะพูดต่อ

"เอาตามที่ดาวบอกเถอะครับ ทุกอย่างในบ้านรวมถึงสาวใช้สองคนนี้ผมจัดการเอง คุณน้ามีหน้าที่อยู่บ้านดูแลคุณยายไปก็พอครับ" เอเทนเสริมขึ้น

"เอาๆ เอาไงก็เอากัน" ดวงเดือนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อยด้วยความตื่นตันใจ

"แม่ ต่อไปนี้แม่ไม่ต้องลำบากแล้วนะคะ" ดาวเหนือเดินเข้ามาคุกเข่าลงต่อหน้าแม่ เอเทนก็ลงมานั่งข้างๆดาวเหนือ

"ต่อไปนี้ผมจะดูแลทุกคนเอง มีอะไรให้บอกผมไม่ต้องเกรงใจนะครับ" เอเทนพูดขึ้น

"ลุกขึ้นเลยทั้งสองคน ขอบใจมากนะเอเทนขอบใจที่มาชอบยัยลิงกังนี้ แม่คิดว่าชาตินี้ยัยลิงกังจะไม่มีแฟนกับเขาซะแล้ว" ดวงเดือนยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้น

"งั้น ทุกคนย้ายของมาวันนี้เลยนะครับ ผมจะให้คนไปขนของมาให้ อะไรที่ทิ้งได้ก็ทิ้งไปค่อยซื้อใหม่เอาครับ" เอเทนพูดแล้วพยักหน้าให้คนขับรถและคนงานทันที

"บ้านหลังนี้จะมีสาวใช้ 2 คน คนสวน 1คน คนขับรถ 1คน จะไปไหนให้บอกคนขับรถพาไปนะครับและจะมีบอดี้การ์ดเฝ้าบ้าน 3คนไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นนะครับ" เอเทนหันหน้ามาบอกดวงเดือน

"ขอบคุณมากคะ" ดวงเดือนยิ้มให้เอเทนและกล่าวขอบคุณไป

เย็นต่อมา เมื่อย้ายของที่จำเป็นมาครบหมดแล้ว เอเทนก็ขอตัวกลับบ้านของตัวเองเลย โดยพรุ่งนี้จะให้คนขับรถมารับดาวเหนือออกไปทำงานกับตัวเองตั้งแต่เช้ามืด ดาวเหนือเองก็ไม่ได้ติดขัดอะไร