ท่านประธานหมอ(ที่รัก)

เริ่มต้นหน้าที่แฟนกำมะลอ

เช้าวันต่อมา

"ดาว ดาว" เสียงดวงเดือนเรียกลูกสาวขึ้นขณะที่ดาวเหนือกำลังจะออกจากบ้าน

"จ๊ะแม่ ว่าไงจ๊ะ" ดาวเหนือถามผู้เป็นแม่ขึ้น

"นี้กับข้าวนะลูกแม่ตื่นมาทำให้แต่เช้า เอาไปกินที่ทำงานมีของโปรดดาวด้วยนะ" ดวงเดือนมองมาที่ลูกสาว การแต่งตัวของดาวเหนือดูเปลี่ยนไป จากชุดทำงานผ้าเก่าๆ เป็นกางเกงยีน เสื้อยืด ดูผิดหูผิดตาไปจากเดิม

"ขอบคุณจ๊ะแม่ วันนี้แม่จะไปที่โรงพยาบาลไหมจ๊ะ" ดาวเหนือถามแม่พร้อมกับเดินออกมาจากบ้านพร้อมผู้เป็นแม่

"ไปจ๊ะ ดูแลตัวเองดีๆนะลูก" ดวงเดือนที่ดูจะเป็นห่วงดาวเหนือมากพูดขึ้น

"จ๊ะแม่ จะไปไหนให้คนขับรถพาไปนะคะ" ดางเหนือพูดจบรถของเอเทนก็วิงมาจอดที่หน้าบ้าน

"จ๊ะ" ดวงเดือนรับคำลูกสาวแล้วมองเข้าไปในรถ

"สวัสดีครับคุณน้า" เอเทนเดินลงมาจากรถแล้วยกมือไหว้ดวงเดือน

"จ๊ะ ขับรถดีๆนะคะ" ดวงเดือนหันไปบอกเอเทน

"ครับ งั้นพวกเราไปก่อนนะครับเดี๋ยวจะสาย" เอเทนพูดจบก็ยกมือไหว้ แล้วทั้งสองคนก็เดินขึ้นรถไป

บนรถ

ดาวเหนือ:

อะไรดลจิตดลใจแกให้ติดกับตาบ้านี้นะดาวเหนือ ทำไมมันดูยากไปหมด ไม่ว่าจะเรื่องการวางตัว การพูดการจา การทำงาน แล้วถ้าพี่บัวถามจะบอกว่ายังไง ไหนจะคนอื่นรอบข้างอีก ดาวเหนือเอ้ย แกนี้เห็นแกเงินคิดน้อยไปหน่อย พอมาถึงคราวที่ต้องเผชิญหน้า มาทำหน้าเหงาหง้อยคิดไม่ตก โอ๊ย อิบ้าเอ้ย

ครืดดดด ครืดดดด ครืดดดดด เสียงโทรศัพดาวเหนือดังขึ้นขัดจังหวะความคิดที่กำลังก่นด่าตัวเองอยู่

"ว่างไง พิมพ์"ดาวเหนือรับสายเพื่อนรักเพียงคนเดียว

"ไอ้ดาว แกลาออกจากงานทำไมว่ะ" เสียงเพื่อนรักถามขึ้นด้วยความร้อนใจ

"ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่ เอ่อแค่" ดาวเหนือไม่รู้ว่าควรบอกเรื่องนี้กับพิมพ์ยังไง

"แค่อะไรว่ะพูดมาดิ" พิมพ์ที่อยากรู้ถามดาวเหนือขึ้น

"ฉันได้งานใหม่นะ ได้เงินเยอะกว่าเดิม เอาไว้วันหยุดเราค่อยนัดกันฉันจะเล่าให้ฟัง"

"โอเคๆ ฉันเข้างานก่อน" พิมพ์วางสายไปทันทีที่พูดจบ

"ใครโทรมา" เอเทนถามขึ้นแต่ตายังมองไปที่ถนนข้างหน้า

"พิมพ์นะเพื่อนคนเดียวที่ฉันมี" ดาวเหนือพูดออกมา

"เพื่อนคนเดียว???" เอเทนทวนคำขึ้น

"ใช่ ฉันมีเพื่อนแค่คนเดียวนี้แระ นอกนั้นไม่มีใครคบหรอก จนก็จน ทำแต่งานใครมันจะมาสนใจว่ะ" ดาวเหนือพึมพำออกมาเบาๆ

"แล้วแคร์ทำไม เธอมีฉัะนอยู่ทั้งคนเป็นได้ทั้งแฟน เพื่อน สามี และคู่นอน" เอเทนแกล้งเย้าดาวเหนือเล่น

"เหอะๆ แค่แฟนจอมปลอมเหอะ" ดาวเหนือหันมาหาเอเทนแล้วพูดขึ้น

"แค่เหรอ หึฉันหล่อขนาดนี้ใจเธอไม่ละลายบ้างหรือไงยัยบื้อ" เอเทนถามขึ้น

"มั่นหน้ามาก" ดาวเหนือหันหน้าไปทางกระจกแล้วพูดขึ้น

"แล้วหล่อไหมละ" เอเทนยังแกล้งถามต่อ

"ก็หล่อนะ เสียอย่างเดียวปากไม่ดีเท่าไหร่" ดาวเหนือพูดออกมาแล้วนั่งกอดอกขึ้นทันที

"ยัยเด็กบ้า"

"ถึงบ้าแต่ก็น่ารักนะ" ดาวเหนือพูดแล้วอมยิ้มออกมา

"น่ารักตายละ ตัวก็เตี้ยเหมือนหลักกิโลเมตร"

"นี้นาย"

"ฉันเป็นเจ้าหนี้เธอนะอย่าลืมละ ยัยเด็กบ้า" เอเทนยกยิ้มมุมปากออกมาแล้วเลี้ยวรถเข้าบริษัแห่งหนึ่ง

ด้านในบริษัท

"สวัสดีคะคุณเอเทน" พนักงานสาวใหญ่สาวน้อยต่างเข้ามาทักทายเอเทนแล้วพากับซุบซิบพูดถึงความหล่อของเอเทน

"พี่นุช มีเอกสารด่วนเยอะไหมครับวันนี้ผมมีเคสที่โรงพยาบาล" เอเทนถามนุชจรี เลขาหน้าห้องของตัวเองขึ้น

"มีแค่ไม่กี่แฟ้มคะ จัดเรียงไว้บนโต๊ะแล้วนะคะ" นุชจรียืนขึ้นตอบเอเทนจบก็หันมายิ้มให้ดาวเหนือทันที

"สวัสดีคะ" ดาวเหนือยกมือไว้นุชจรีด้วยความอ่อนน้อมต่างจากคำพูดคำจาที่ชอบต่อล้อต่อเถียงกับเอเทนราวกับฟ้ากับเหวลึกเลยก็ว่าได้

"สวัสดีคะ เอ่อ" นุชจรีไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นถามยังไง

"นี้ดาว แฟนผมเองส่วนนี้คุณนุชจรี เป็นเลขาส่วนตัวของฉัน" เอเทนแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกัน

"แฟนของคุณหมอเอเทนเหรอคะ" นุชจรีที่ดูตกใจมากถามขึ้น

"ใช่ครับแฟนผมเอง" เอเทนยกยิ้มมุมปากแล้วจับมือดาวเหนือเดินเข้าห้องทำงานไป

"ว๊าย ตายแล้วคุณเอเทนมีแฟน คุณท่านทั้งสองรู้หรือยังนะ" นุชรีพึมพำออกมาพร้อมกดโทรศัพส่งข้อความไปหาใครบางคน

ฝั่งเอเทน

"เห้อ นี่นายจะเที่ยวไปบอกใครต่อใครอีกกี่คนว่าฉันคือแฟนนาย" ดาวเหนือเริ่มต้นประเด็นขึ้น

"ทุกคนที่ควรรู้" เอเทนพูดพร้อมกับเร่งมือเซนต์เอกสารบนโต๊ะให้เสร็จ

"แล้วที่ว่าอีกหลายคนอะ กี่คน"ดาวเหนือยังถามต่อ

"ก็ทุกคนที่ฉันรู้จักไม่แน่ใจไม่เคยได้นับ นั่งเงียบๆได้ไหมฉันต้องการสมาธินั่งทำงาน" เอเทนเลยหน้าขึ้นมามองดาวเหนือแล้วพูดขึ้น

"อุ้ย ก็ได้ๆๆเอากาแฟหน่อยไหมฉันจะลงไปซื้อกาแฟ" ดาวเหนือถามเอเทนขึ้นอีกครั้ง

"อือ ก็ดีขออเมริกาโน่ร้อนไม่ใส่น้ำเชื่อม" เอเทนก้มมองเอกสารแล้วตอบออกมา

"โอเค"

"เดี๋ยว เอาบัตรนี้ไปรูด ร้านอยู่ในอ๊อฟฟิศตรงทางเข้าซ้ายมือ รีบไปรีบมาน่ะ" เอเทนยื่นบัตรให้ดาวเหนือพูดขึ้น

"ขอบพระคุณเจ้าคะ" ดาวเหนือทำหน้าทะเล้นพอพูดจบก็รีบเจ้นออกไปจากห้องก่อนที่จะโดนกินหัว

ด้านล่าง

"ฉิบหายละ มีแต่ชื่อภาษาอังกฤษอ่านไม่ออกทำไงดีว่ะ" ดาวเหนือเดินวนไปเวียนมา

"ไปร้านข้างนอกดีไหมว่ะ เผื่อจะมีร้านที่เขียนภาษาไทยไว้บ้าง" ดาวเหนือพูดจบก็ก้าวเท้าเดินออกไป

"โอ๊ย" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับเอามือจับต้นเสาเอาไว้กันล้ม

"อ้าวเฮ้ย" ดาวเหนืออุทานออกมาแล้ววิ่งไปรับผู้หญิงคนนั้นไว้ทันที

ตุ๊บ ผู้หญิงคนนั้นเซเข้าไปในอ้อมกอดของดาวเหนือก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองที่หน้าของดาวเหนือ

"มาตรงนี้ก่อนนะคะ" ดาวเหรือพยุงผู้หญิงคนนั้นมานั่งที่ม้านั่ง แล้วหาพัดหายาดมที่พกติดตัวไว้มาให้ผู้หญิงคนนั้นดมทันที

"อากาศร้อนจังนะ ไม่ได้ออกมาจากบ้านเป็นปีไม่น่าเชื่อว่าจะร้อนขนาดนี้" ผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาพร้อมกับมองมาที่หน้าของดาวเหนือ

"เอ่อ หนูจ๊ะ หนูชื่ออะไรเหรอจ๊ะ" ผู้หญิงคนนันถามดาวเหนือขึ้น

"หนูชื่อดาวเหนือคะ"

"ฉันชื่อ นารานะจ๊ะ หนูเป็นพนักงานที่นี้เหรอ" นาราถามขึ้น

"เปล่าหรอกคะพอดีหนูมากะ" ดาวเหนือกำลังจะพูดขึ้น

"คุณ เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมหน้าซี๊ดๆ" สันติที่เดินเข้ามาเจอนารานั่งหน้าซีดอยู่ถามขึ้น

"เอ่อ พอดีฉันหน้ามืดนิดหน่อยนะคะคุณ หนูคนนี้ช่วยฉันไว้" นารามองมาที่ดาวเหนือแล้วพูดขึ้น

"ขอบใจมากนะหนู ว่าแต่หนูคือใครมาทำอะไรแถวนี้" สันติถามขึ้น

"ตายแล้ว หนูต้องรีบไปแล้วคะ ขอตัวก่อนนะคะ" ดาวเหนือที่พึ่งนึกได้ว่าต้องไปซื้อกาแฟรีบวิ่งที่ที่ร้านเดิม แต่โชคดีที่ดาวเหนือมีความคิดอันชาญฉลาดขึ้นมาแกล้งถามพนักงานถึงเมนูแนะนำไป จึงได้ชาเขียวเย็นและอเมริกาโน่มาให้เอเทนตามที่สั่ง

"โห้ กาแฟกับชายี่ห้อไหนนะแพงมากแก้วละ 80บาท" ดาวเหนือพึมพำออกมาเบาๆขณะเดินไปหาเอเทนที่ห้อง

"คุณดาวเหนือคะ คุณเอเทนสั่งว่ามาแล้วให้รีบเข้าไปข้างในคะ" นุชจรีเดินเข้ามาหาดาวเหนือและพูดขึ้น

"คะ ขอบคุณมากนะคะ" ดาวเหนือพูดจบก็รีบเดินไปที่หน้าประตูลังเลอยู่พักหนึ่งว่าควรเคาะประตูหรือไม่ดี แต่ไม่นานดาวเหนือก็ตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในทันที

ในห้องของเอเทน

"ว่าไงลูก ได้ยินข่าวมาว่าพาลูกสะใภ้แม่มาที่นี้อยู่ไหนแล้วละหึ" นาราที่รีบเดินเข้ามาถามอเทนขึ้น

"แม่มาได้ไงครับ" เอเทนเดินมาหานาราแล้วถามออกมาหน้าตาเรียบนิ่งเพราะคิดไว้แล้วนุชจรีต้องเป็นคนนำเรื่องนี้มาบอกแม่ของตนแน่นอน

"ก็นุชจรีนะสิ ตื่นเต้นมากที่แกมีแฟนรีบส่งข้อความบอกพ่อแกแม่ก็รีบมานี้แระ" นาราพูดพร้อมกับนั่งลงที่โซฟาพร้อมกับสันติและเอเทนทันที

"พี่นุชนะพี่นุช" เอเทนส่ายหัวออกมาเบาๆ

"ไหนลูกสะใภ้แม่ละ" นาราถามขึ้นพรางมองหน้าลูกสะใภ้ที่เอเทนเลือกมาเองกับมือ

"ออกไปซื้อกาแฟนครับสักพักคงขึ้นมา" เอเทนพูดขึ้นพร้อมกับเดินมากดโทรศัพโทรออกหานุชจรี

"คะคุณเอเทน" นุชจรีรับสาย

"ถ้าคุณดาวเหนือมาบอกให้รีบเข้ามาน่ะครับ" เอเทนย้ำบอกกับนุชรี

"คะ ได้คะ" นุชจรีรีบวางสายแล้วนั่งทำงานต่อ

แกร๊กกก แอ๊ดดดด เสียงประตูเปิดเข้ามา ทั้งสามคนหันมองไปที่ประตูพร้อมกัน