ไม่มีสิทธิ์แม้จะแต่ขอร้อง มาเฟียหนุ่มไม่ยอมปล่อยให้คนใต้ร่างได้ออกไปจากห้องของเขาทั้งคืน ไม่ว่าจะกี่รอบต่อกี่รอบ ท่อนรักของเขามันก็ไม่ยอมหดลงไปได้เลยสักที
แตกแล้ว แตกอีก อารมณ์มันก็ยังค้างจนดาวเสาร์เริ่มไม่ไหว และหมดแรงสลบไปคาแท่งตอนที่เขายังขยับอยู่
04.00 น.
ฟ้าใกล้จะสว่าง ร่างเล็กสะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อใกล้จะได้เวลาที่ต้องตื่นขึ้นมาทำงาน หญิงสาวค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมาช้าๆ ก่อนจะค่อยๆกวาดสายตาไปรอบๆห้อง และรู้สึกได้ถึงลมหายใจของใครอีกคนข้างกาย ที่มันหายใจรดที่ต้นคอของเธออยู่ พร้อมกับรู้สึกถึงความหนักเข้าที่กลางเอว
พายุวางพาดแขนตัวเองมากอดตัวเธอไว้ พร้อมกับเอาใบหน้าเข้ามานอนซบอยู่ที่ซอกคอของเธอ
ดาวเสาร์ค่อยๆยกแขนหนักๆนั้นออก ใช้มือดันใบหน้าเขาออกอย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่ง ยกเรียวขาขาวลงไปแตะเข้าที่พื้น
“อ๊ะ!”
ทันทีที่เท้าแตะที่พื้น ความปวดร้าวก็เข้ามาทักทายเธอจนต้องเผลอร้องออก
