ERIC & SNOW - 4 หน้าคุ้น ๆ
1065 Words
งานแรกของสองสาว คือให้ไปดูแลลูกค้าที่ห้องโซนวีวีไอพีที่ห้องกระจกตรงชั้นลอย ตรงกลางมีโซฟากำมะหยี่สีแดงเลือดนกโค้งเป็นรูปตัวยูตั้งอยู่ตรงกลางห้อง สโนว์กับนัชชาได้รับหน้าที่ชงเหล้าโดยมีพี่เก๋กับพี่ใบชาเป็นพนักงานเก่าเข้ามาช่วยดูแลแขกพิเศษที่มากันสี่คน แต่ละคนใส่เสื้อสูทผูกเนคไทดำ ท่าทางน่าเกรงขามแต่รูปร่างหล่อกร้าวใจราวกับเป็นมาเฟียที่หลุดออกมาจากในนิยาย
พี่เก๋กับพี่ใบชามองหน้ากันอย่างเลือกไม่ถูกว่าจะเข้าไปนั่งชงเหล้าให้ใครดี เพราะหล่อกร้าวใจกันทั้งนั้น ในขณะที่สโนว์กับนัชชายืนตัวแข็งทื่อทำตัวไม่ถูก มองพี่เก๋ที่เลือกนั่งตักผู้ชายหล่อคนริมสุดที่ ในขณะที่ผู้ชายคนนั้นก็รีบตวัดเอวพี่เก๋รอบมานั่งบนตักทันที ส่วนพี่ใบชาเองก็เลือกนั่งกับผู้ชายฝั่งตรงหว่างขาผู้ชายตรงกันข้ามในท่าทางแบบเดิมกัน
สโนว์กับนัชชามองหน้ากันไปมา ไม่กล้าแม้แต่จะเดินเข้าไปตรงจุดนั่น เลือกที่จะยืนชงเหล้ากันนิ่งทั้งสองคน
“สองคนนั้นมานั่งตรงนี่สิ” เสียงเข้มของชายคนหนึ่งในนั้นกวักมือเรียก
จังหวะที่กระอักกระอ่วนและลำบากใจสุด ๆ
อยู่ ๆ คนในโต๊ะลุกพึ่บขึ้นยืนเพื่อต้อนรับบุคคลที่กำลังเดินมาถึง
“อ้าวเฮียเอริค เฮียเตชินมาแล้วเหรอ เชิญครับเชิญ”
เคร้ง!
ที่คีบก้อนน้ำแข็งหลุดจากมือของสโนว์ เมื่อผู้ชายร่างสูงโปร่งเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตรราวกับนายแบบเดินเข้ามาเป็นผู้ชายที่เธอเพิ่งมีเคสกับเขาเมื่อวันก่อน รวมถึงเมื่อเย็นนี้ก็ด้วย
ด้านข้างมีผู้ชายอีกคนเดินมาดูเด็กกว่าน่าจะเป็นน้องชายของเขา ส่วนด้านหลังของผู้ชายหน้าหล่อทั้งสองคน มีคนหน้าโหด ๆ เดินตามมาอีกนับสิบ ฉากนี้ราวกับมาเฟียในหนังประมาณนั้น
พอคิดว่าเขาอาจจะเป็นมาเฟีย! สโนว์เลยรีบหันหลังขวับ ในขณะที่ทุกคนในโต๊ะตอนนี้ยังคงลุกขึ้นยืนโค้งคำนับเพื่อต้อนรับ
“สวัสดีครับคุณเอริค สวัสดีครับคุณเตชิน”
ตอนนี้เองสโนว์ถึงรู้ว่าเขาชื่อเอริค และคิดไปเองอีกว่าเขาคงเป็นมาเฟีย!
-ซวยละสิ หนีไปห้องน้ำก่อนดีกว่า-
“ฉะ ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
กึก…
ไม่ใช่เสียงของสโนว์ แต่เป็นเสียงของนัชชาที่พูดขึ้นมาก่อน ทำให้สโนว์ได้แต่อ้าปากพะงาบ เพราะเพื่อนสาวคนใหม่ที่ชื่อนัชชาชิงพูดขึ้นมาก่อน ก่อนจะจ้ำอ้าวเดินออกไปอย่างรีบร้อน พร้อมกับ ๆ ผู้ชายที่หน้าหล่อแบบแบด ๆ อีกคนที่เพิ่งจะเดินเข้ามา ตามออกไป
ทำไงละทีนี้ เมื่ออยู่ ๆ เพื่อนชิ่งหนีไปเข้าห้องน้ำก่อน ครั้นจะตามไปสองคนก็ใช่ที่ หัวใจตอนนี้เต้นดังยิ่งกว่ากลองรบ ใครจะไปคิดว่าคนที่เธอเพิ่งว่าเขาเมื่อเย็นนี้ จะมานั่งอยู่ตรงนี้ได้
บรรยากาศในห้องวีไอพีที่เย็นยะเยือกอยู่แล้ว กลับรู้สึกหนาวเย็นหนักขึ้นกว่าเดิมเป็นสิบเท่า เมื่อเหลือสโนว์ยืนอยู่คนเดียวโดยไม่มีเพื่อนร่วมงานอยางนัชชาอยู่ด้วย เธอเลยเริ่มทำตัวไม่ค่อยถูก สโนว์เงยหน้าขึ้นมามองบรรยากาศตรงหน้าแวบหนึ่ง เห็นเจ้าหนี้ของเธอนั่งไขว่ห้างตรงกลางโซฟาตัวอย่างด้วยท่าทางน่าเกรงขาม และดูเหมือนว่าเขาก็กำลังมองตรงมาที่เธอด้วยเช่นกัน
เธอรีบก้มหน้างุด ก่อนจะจับผมยาว ๆ ของตัวเองมาปิดบังใบหน้าจนแทบมิด
“สโนว์เอาเหล้ามาเพิ่มหน่อย อ๊ะ ตาเถร!” รุ่นพี่ใบชาที่กำลังนั่งอยู่หันไปหาสโนว์ถึงกับเอามือทาบอกด้วยความตกใจ เพราะนอกจากไฟที่ค่อนข้างสลัว สโนว์ยังยืนก้มหน้านิ่งในสภาพผมปรกหน้าอยู่ที่โต๊ะชงเหล้า
“ละ หล่อนทำอะไรนะ! บ้าชะมัดตกใจหมด”
และเพราะเสียงเอ็ดของใบชา ยิ่งเป็นจุดสนใจทำให้ทุกสายตาหันกลับมามองที่สโนว์เป็นตาเดียวยิ่งกว่าเดิม
มือไม้เย็นเฉียบ แต่เหงื่อกลับผุดเต็มกรอบหน้า
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร!” เสียงเข้มของเอริคเอ่ยขึ้นทำลายความสนใจของทุกคนที่มองมาที่สโนว์อยู่ให้หันกลับมามองที่เขาแทน
“เด็กใหม่ค่ะเฮียมาทำงานวันนี้วันแรก” ใบชารีบตอบแทน
“สภาพแบบนี้ ใครให้รับมาทำงาน!”
กึก…หมอนี่ปากเสียมาตั้งแต่เกิดหรือไงนะ
สโนว์ได้แต่เม้มปากแน่นด้วยความโมโหที่โดนเอริคสบประมาท แต่กระนั้นพอนึกถึงที่ว่าก่อนหน้านี้เมื่อตอนเย็นตัวเองเพิ่งเป็นฝ่ายตะโกนว่าเขา หน้าก็ถอดสีขึ้นมาอย่างอัตโนมัติ
-ว่าแล้วทำไมเขาถึงมาที่นี่ได้ตั้งแต่ผับยังไม่เปิด…เพราะเขาเป็นเจ้าของผับนี่เอง-
“มานี่ซิ!”
เสียงเข้มที่ดูมีอำนาจของเอริคเอ่ยขึ้น ทำเอาสโนว์สะดุ้งโหยง เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาด้วยความตกใจ เห็นชายคนที่ชื่อเอริคหรี่ตามองเธอเหมือนว่าเขาจะคุ้นหน้า
“เฮียเรียกก็รีบมาหาเฮียสิ” ใบชาทำเสียงดุเมื่อเห็นว่าสโนว์ยังยืนค้างอยู่ที่เดิม
“หา อ่า ค่ะ ค่ะ” สโนว์ก้มหน้าก้มตาเดินตัวลีบตรงไปหาเอริคทั้งที่ใจระส่ำ
แต่สุดท้ายเพราะความซุ่มซ่ามและไม่ชินกับส้นสูงแถมผมยังปิดหน้าปิดตา ทำให้เมื่อใกล้จะถึงตัวเอริค เธอดันสะดุดกับขาตัวเองจนหน้าคะมำถลาเข้าไปหาเอริคที่นั่งอยู่
ถ้า…
ถลาแล้วไปซบที่อกของเขา หรือแค่ล้มแล้วไปนั่งตักเหมือนซีรีส์เกาหลีก็คงดี แต่สโนว์ดันถลาแล้วเอาหน้าลงไปเหมาะเจาะตรงหว่างขาของ เอริคที่เพิ่งเอาขาลงจากการนั่งไขว่ห้างอย่างพอดิบพอดี!
อุก!!
“ว้ายยย!”
“ธะ เธอ!”
- Writer
